.png "English"){kind=small}
Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2014
Έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες
Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο, Δρ. Νομικής, Δικηγόρο
Από την μεταπολίτευση και μετά το σαράκι κατατρώγει το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Ισοπέδωση προς τα κάτω. Η άμιλλα και ο υγιής ανταγωνισμός στην μαθητική κοινότητα, έγιναν κόκκινο πανί. Η ευπρέπεια ακόμη και στο ντύσιμο των μαθητών άρχισε να χάνεται ολοένα. Καταργήθηκε η μαθητική ποδιά και μέσα απ’ αυτό βγήκαν οι «ταξικές» ανισότητες, που τόσο πολύ στηλιτεύει κατά τα άλλα η θολή αριστερίστικη ψευτοκουλτούρα. Δόθηκε λόγος στους μαθητές με τα δεκαπενταμελή συμβούλια αλλά εκείνοι βαθμηδόν αντί για διάλογο προτίμησαν τις «καταλήψεις». Τα σχολεία αλυσοδέθηκαν και πίσω από τις αλυσίδες διαπράττονται ακόμη και αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου.
Τα πανεπιστήμια κομματικοποιήθηκαν . Οι φοιτητικές παρατάξεις γίναν της μόδας, προτάσεις επί προτάσεων, ατέρμονες συζητήσεις και λόγοι χωρίς διέξοδο και οι σπουδές σε δεύτερη μοίρα……
Κι όλα αυτά με την ανοχή των υπευθύνων της πολιτείας με τα όργανά της, της εκπαίδευσης με τους δασκάλους, τους καθηγητές και τους πανεπιστημιακούς της.
Ο πολιτισμός της ανοχής λοιπόν, που αν το καλοσκεφτούμε και κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, οδηγεί στην ουσιαστική διάλυση της κοινωνίας μέσα από τον πιο στενό αναδυόμενο ατομικισμό. Αφού οι μαθητές δεν ήθελαν να κοπιάζουν αλλά να παίρνουν βαθμούς, δεν ήθελαν να παρακολουθούν, αντίθετα επιδίωκαν τις «κοπάνες» αλλά οι καθηγητές ανέχονταν….
Οι φοιτητές δεν νοιάζονταν για εκμάθηση, για έρευνα αλλά για «ζέψη» στο άρμα του κομματισμού κι από κει να τρυπώσουν μέσα από κανένα κομματικό παράθυρο για μια θέση στον «ξεθωριασμένο» ήλιο του νωχελικού Ελληνικού Δημοσίου…..
Μόνο συνελεύσεις, συνελεύσεις, μόνο λόγια και ουσία μηδέν. Γιατί όμως όλα αυτά; Οι πανεπιστημιακοί ανέχονταν και δεν μιλούσαν μετά την μεταπολίτευση…. Λίγα μόνον τα φωτισμένα μυαλά που είπαν τα πράγματα με το όνομα τους, τα βρόντηξαν και έφυγαν από το χάλι της παιδείας μας…. Ανέχονταν γιατί νοιάζονταν περισσότερο για τις καρέκλες τους και σχεδόν καθόλου για την παιδεία που παρείχαν στα νιάτα της χώρας τους….
Νοιάζονταν για τις «μπίζνες» που πολλοί από αυτούς έκαναν με λούστρο και εφαλτήριο την πανεπιστημιακή έδρα…. Και τα χρόνια περνούσαν, η ανοχή συνεχιζόταν , τα λιμνάζοντα ύδατα θέριευαν , η παιδεία κατρακύλαγε. Όλοι το βλέπαμε. Κι όσοι μιλούσαν θεωρούντο αντιδημοκράτες μπορεί και φασίστες!
Ποτέ όμως κανείς δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την αλήθεια. Έτσι η κρίση μας χτύπησε την πόρτα. Και τότε είδαμε πως η κρίση δεν είναι μόνον υλική αλλά πρωτίστως ηθική. Έχει ως κύρια αιτία το τρομακτικό έλλειμμα παιδείας.
Οι σπασμωδικές κινήσεις έχουν χειρότερο και πολλές φορές ολέθριο αποτέλεσμα. Έγινε προσπάθεια να συμμαζευτεί η σάπια και όζουσα κατάσταση. Υπουργείο Παιδείας και Πανεπιστημιακοί εξήγγειλαν μέτρα. Οι φοιτητές αντέδρασαν ξαφνιασμένοι μέσα στον λήθαργό τους και την επίπλαστη εικονική καλοβόλεψη τους. Έβρισαν, προπηλάκισαν και έριξαν σκουπίδια. Που; Στο τραπέζι του αντιπρυτάνεως. Μην εξανίσταστε και μην εξοργίζεστε πανεπιστημιακοί πατέρες. Εσείς εκκολάψατε και θρέψατε με την ανοχή Σας, τσουκνίδες κι αγκάθια.
Εσείς τους μεταλλάξατε σε σκουπίδια για να Σας ρίχνουν σκουπίδια….. Μην απορείτε και θυμώνετε ανευθυνοϋπεύθυνοι κυβερνήτες μιας εν πολλοίς τόσες δεκαετίες κοιμώμενης και νωχελικής ψευτοδημοκρατικής πολιτείας! Είστε και σεις συνυπεύθυνοι για το κατάντημα της παιδείας…. Που θα έπρεπε να είναι σε πρώτη θέση αλλά εσείς την καταντήσατε έσχατη…..
Έρχεστε τώρα σπασμωδικά, ανώφελα και επικίνδυνα και προσπαθείτε σοφοί του έθνους να φορτώσετε με εξοντωτική «Τράπεζα θεμάτων» στα παιδιά, ότι δεν έκαναν οι συνένοχοι προκάτοχοι Σας! Το αποτέλεσμα αν συνεχίσετε προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι οδυνηρό! Πότε αλήθεια είδατε την παιδεία ως ένα πολύτιμο κομμάτι ιδιαίτερης μεταχείρισης για την περαιτέρω πορεία του έθνους; Ποτέ!
Κι ας επιτάσσει κάτι τέτοιο το Σύνταγμα ! (άρθρο 16 παρ 2 Σ). Γι’ αυτό άραγε αφήσατε να ανθεί η «παραπαιδεία» ;;! Η παιδεία είναι το μόνο μας αγαθό αθάνατο και θεϊκό, όπως και ο Πλούταρχος στην περί παίδων αγωγή διδάσκει….. «παιδεία δε των εν ημών μόνον εστίν αθάνατον και θείον» 5Ε σελ 86, εκδόσεις Ζήτρος.
Η ανοχή όμως μιας καθαρά υλιστικής κοινωνίας στα εκφυλιστικά φαινόμενα της παιδείας που παράγει μόνο μετρίους αστούς, έχει οδηγήσει στην παρακμή και συνακόλουθα στην κρίση.
Όμως τι κάναμε και μείς ως κοινωνία για τα παιδιά μας; Τα αφήσαμε στα νύχια των κολάκων και των δημαγωγών, εγκλωβισμένοι σχεδόν όλοι μας στον εγωϊστικό μικρόκοσμο του επαγγελματισμού μας! Τίποτε όμως δεν είναι ωφελιμότερο από την αγωγή των παιδιών μας, μιας αγωγής που θα πηγάζει από ανόθευτη και καθαρή παιδεία, με Ελληνικές ρίζες , μακριά από πανηγυρικές φλυαρίες δοκησίσοφων ρητόρων αριστερίστικης κοπής και υποκουλτούρας. «Ώσπερ δε παραινώ της παιδείας των τέκνων μηδέν ποιείσθαι προυργιαίτερον, ούτως αυ πάλιν φημί δειν της αδιαφθόρου και υγιαινούσης έχεσθαι, των δε πανηγυρικών λήρων ως πορρωτάτω τους υιείς απάγειν» Πλούταρχος περί παίδων αγωγής, 6Α, σελ 86, εκδόσεις Ζήτρος.
Τα πανεπιστήμια κομματικοποιήθηκαν . Οι φοιτητικές παρατάξεις γίναν της μόδας, προτάσεις επί προτάσεων, ατέρμονες συζητήσεις και λόγοι χωρίς διέξοδο και οι σπουδές σε δεύτερη μοίρα……
Κι όλα αυτά με την ανοχή των υπευθύνων της πολιτείας με τα όργανά της, της εκπαίδευσης με τους δασκάλους, τους καθηγητές και τους πανεπιστημιακούς της.
Ο πολιτισμός της ανοχής λοιπόν, που αν το καλοσκεφτούμε και κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, οδηγεί στην ουσιαστική διάλυση της κοινωνίας μέσα από τον πιο στενό αναδυόμενο ατομικισμό. Αφού οι μαθητές δεν ήθελαν να κοπιάζουν αλλά να παίρνουν βαθμούς, δεν ήθελαν να παρακολουθούν, αντίθετα επιδίωκαν τις «κοπάνες» αλλά οι καθηγητές ανέχονταν….
Οι φοιτητές δεν νοιάζονταν για εκμάθηση, για έρευνα αλλά για «ζέψη» στο άρμα του κομματισμού κι από κει να τρυπώσουν μέσα από κανένα κομματικό παράθυρο για μια θέση στον «ξεθωριασμένο» ήλιο του νωχελικού Ελληνικού Δημοσίου…..
Μόνο συνελεύσεις, συνελεύσεις, μόνο λόγια και ουσία μηδέν. Γιατί όμως όλα αυτά; Οι πανεπιστημιακοί ανέχονταν και δεν μιλούσαν μετά την μεταπολίτευση…. Λίγα μόνον τα φωτισμένα μυαλά που είπαν τα πράγματα με το όνομα τους, τα βρόντηξαν και έφυγαν από το χάλι της παιδείας μας…. Ανέχονταν γιατί νοιάζονταν περισσότερο για τις καρέκλες τους και σχεδόν καθόλου για την παιδεία που παρείχαν στα νιάτα της χώρας τους….
Νοιάζονταν για τις «μπίζνες» που πολλοί από αυτούς έκαναν με λούστρο και εφαλτήριο την πανεπιστημιακή έδρα…. Και τα χρόνια περνούσαν, η ανοχή συνεχιζόταν , τα λιμνάζοντα ύδατα θέριευαν , η παιδεία κατρακύλαγε. Όλοι το βλέπαμε. Κι όσοι μιλούσαν θεωρούντο αντιδημοκράτες μπορεί και φασίστες!
Ποτέ όμως κανείς δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την αλήθεια. Έτσι η κρίση μας χτύπησε την πόρτα. Και τότε είδαμε πως η κρίση δεν είναι μόνον υλική αλλά πρωτίστως ηθική. Έχει ως κύρια αιτία το τρομακτικό έλλειμμα παιδείας.
Οι σπασμωδικές κινήσεις έχουν χειρότερο και πολλές φορές ολέθριο αποτέλεσμα. Έγινε προσπάθεια να συμμαζευτεί η σάπια και όζουσα κατάσταση. Υπουργείο Παιδείας και Πανεπιστημιακοί εξήγγειλαν μέτρα. Οι φοιτητές αντέδρασαν ξαφνιασμένοι μέσα στον λήθαργό τους και την επίπλαστη εικονική καλοβόλεψη τους. Έβρισαν, προπηλάκισαν και έριξαν σκουπίδια. Που; Στο τραπέζι του αντιπρυτάνεως. Μην εξανίσταστε και μην εξοργίζεστε πανεπιστημιακοί πατέρες. Εσείς εκκολάψατε και θρέψατε με την ανοχή Σας, τσουκνίδες κι αγκάθια.
Εσείς τους μεταλλάξατε σε σκουπίδια για να Σας ρίχνουν σκουπίδια….. Μην απορείτε και θυμώνετε ανευθυνοϋπεύθυνοι κυβερνήτες μιας εν πολλοίς τόσες δεκαετίες κοιμώμενης και νωχελικής ψευτοδημοκρατικής πολιτείας! Είστε και σεις συνυπεύθυνοι για το κατάντημα της παιδείας…. Που θα έπρεπε να είναι σε πρώτη θέση αλλά εσείς την καταντήσατε έσχατη…..
Έρχεστε τώρα σπασμωδικά, ανώφελα και επικίνδυνα και προσπαθείτε σοφοί του έθνους να φορτώσετε με εξοντωτική «Τράπεζα θεμάτων» στα παιδιά, ότι δεν έκαναν οι συνένοχοι προκάτοχοι Σας! Το αποτέλεσμα αν συνεχίσετε προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι οδυνηρό! Πότε αλήθεια είδατε την παιδεία ως ένα πολύτιμο κομμάτι ιδιαίτερης μεταχείρισης για την περαιτέρω πορεία του έθνους; Ποτέ!
Κι ας επιτάσσει κάτι τέτοιο το Σύνταγμα ! (άρθρο 16 παρ 2 Σ). Γι’ αυτό άραγε αφήσατε να ανθεί η «παραπαιδεία» ;;! Η παιδεία είναι το μόνο μας αγαθό αθάνατο και θεϊκό, όπως και ο Πλούταρχος στην περί παίδων αγωγή διδάσκει….. «παιδεία δε των εν ημών μόνον εστίν αθάνατον και θείον» 5Ε σελ 86, εκδόσεις Ζήτρος.
Η ανοχή όμως μιας καθαρά υλιστικής κοινωνίας στα εκφυλιστικά φαινόμενα της παιδείας που παράγει μόνο μετρίους αστούς, έχει οδηγήσει στην παρακμή και συνακόλουθα στην κρίση.
Όμως τι κάναμε και μείς ως κοινωνία για τα παιδιά μας; Τα αφήσαμε στα νύχια των κολάκων και των δημαγωγών, εγκλωβισμένοι σχεδόν όλοι μας στον εγωϊστικό μικρόκοσμο του επαγγελματισμού μας! Τίποτε όμως δεν είναι ωφελιμότερο από την αγωγή των παιδιών μας, μιας αγωγής που θα πηγάζει από ανόθευτη και καθαρή παιδεία, με Ελληνικές ρίζες , μακριά από πανηγυρικές φλυαρίες δοκησίσοφων ρητόρων αριστερίστικης κοπής και υποκουλτούρας. «Ώσπερ δε παραινώ της παιδείας των τέκνων μηδέν ποιείσθαι προυργιαίτερον, ούτως αυ πάλιν φημί δειν της αδιαφθόρου και υγιαινούσης έχεσθαι, των δε πανηγυρικών λήρων ως πορρωτάτω τους υιείς απάγειν» Πλούταρχος περί παίδων αγωγής, 6Α, σελ 86, εκδόσεις Ζήτρος.
