Οι σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ καθοδηγούνται από τα συμφέροντα των ΗΠΑ

Τρίτη, 11 Νοεμβρίου 2014

Κάνοντας μια αναδρομή στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτές ξεκίνησαν και ισχυροποιήθηκαν κατά τα έτη 1948-1992. Στην διάρκεια αυτής της περιόδου υπήρξαν κάποιες δυσαρμονίες ή αλλαγές, οι οποίες οφειλόταν κυρίως στην αντιπαλότητα του Ισραήλ με ορισμένα αραβικά κράτη. Όποτε υπήρξαν εντάσεις μεταξύ Άγκυρας και Τελ - Αβίβ στην διάρκεια αυτής της περιόδου οι ΗΠΑ παρενέβησαν κατευναστικά προς τις δυο πλευρές με πάντα συμφιλιωτικό αποτέλεσμα.

Μετά το πέρας του Ψυχρού Πολέμου οι καλές σχέσεις των δυο χωρών αναπτύχθηκαν περαιτέρω σε τέτοιο σημείο που οι διπλωματικοί αναλυτές να αναφέρονται στην «χρυσή εποχή» μεταξύ των ετών 1992-2008. Σε αυτή την περίοδο σφυρηλατήθηκε η στρατηγική συνεργασία Τουρκίας-Ισραήλ, πάντα με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, του αμερικανοσιωνιστικού κατεστημένου και του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος τόσο των ΗΠΑ, όσο και της Τουρκίας.

Οι βάσεις της «χρυσής εποχής» τέθηκαν με την επίσκεψη του ισραηλινού προέδρου Chaim Herzog το 1992 στην Άγκυρα. Η Τουρκία την εποχή εκείνη αισθανόταν ότι πιέζεται από τις ελληνικές και αρμενικές διπλωματικές ενέργειες για προώθηση της αναγνώρισης από το αμερικανικό Κογκρέσο της γενοκτονίας των Αρμενίων (1915). Οι Τούρκοι με την βοήθεια τότε του ισραηλινού λόμπι κατάφεραν να ακυρώσουν την ψηφοφορία στο Κογκρέσο και την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της αρμενικής γενοκτονίας.

Οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών συνεχίστηκαν την περίοδο 1992-2008 να αναβαθμίζονται διπλωματικά και στρατιωτικά με ταχείς ρυθμούς. Συνήφθησαν συμφωνίες αμυντικού περιεχομένου, κυρίως διότι η Τουρκία αισθανόταν ότι απειλείται από τους γείτονες της Συρία, Ιράκ και Ιράν και η Άγκυρα γνώριζε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα μπορούσε να είναι αποτελεσματικό σε περίπτωση σύρραξης με αυτές τις τρεις χώρες. Οι στενές  στρατιωτικές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ ενίσχυσαν και θωράκισαν την αποτρεπτική δύναμη της Άγκυρας, ενώ της έδωσαν το δικαίωμα πρόσβασης σε υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα του σιωνιστικού στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ και της αμυντικής βιομηχανίας του Ισραήλ, η οποία βοήθησε στην αναβάθμιση και τεχνολογική ανάπτυξη της αντίστοιχης τουρκικής.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι αυτή την περίοδο (1992-2008) η ισραηλινή πολεμική αεροπορία χρησιμοποιούσε τον τουρκικό εναέριο χώρο για ασκήσεις, ενώ οι σχέσεις και ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των δυο χωρών ήταν άριστες και πολυποίκιλες (και εξακολουθούν να είναι). Οι διμερείς σχέσεις Άγκυρας-Τελ Αβίβ συμπεριελάμβαναν συμφωνίες στρατιωτικού, οικονομικού, εμπορικού, τελωνειακού, τεχνολογικού και επιστημονικού περιεχομένου. Η Ουάσιγκτον ήταν πάντα υποκινητής και αρωγός αυτών των εξαιρετικά καλών σχέσεων, ενώ το ισραηλινό λόμπι χαρακτήρισε αυτές τις καλές σχέσεις ως «νίκη του αντισιωνισμού» και κατέταξε την Τουρκία στις αντισιωνιστικές χώρες.

Τις καλές σχέσεις αυτής της περιόδου δεν διατάραξαν ούτε οι εισβολές των ΗΠΑ στο Ιράκ, ούτε η δολοφονική πολιτική των Ιουδαίων κατά των Παλαιστινίων, αλλά ούτε και η προκουρδική ισραηλινή πολιτική στην Μέση Ανατολή. Τα μεγάλα αφεντικά οι ΗΠΑ και οι Αμερικανοσιωνιστές πάντα επέβλεπαν και εξομάλυναν οποιεσδήποτε αντιξοότητες στις σχεδόν αδελφικές σχέσεις Άγκυρας-Τελ Αβίβ.

Συμπερασματικά το Ισραήλ και η Τουρκία από την ίδρυση του ιουδαϊκού κράτους έως το 2008 είχαν άριστες σχέσεις σε όλα τα επίπεδα. Οι εντάσεις που παρατηρούνται τα λίγα τελευταία χρόνια οφείλονται κατά κύριο λόγο στην διάβρωση του στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας και δευτερευόντως στις θρησκευτικές παρορμήσεις της τουρκικής κοινωνίας, που οδήγησαν προσωρινά (;) σε μια αλλοίωση των σχέσεων. Το ερώτημα είναι αν οι σημερινές σχέσεις των δυο χωρών αντικατοπτρίζουν την αρχή μιας «κακής» περιόδου ή αν οι Τούρκοι και Ισραηλινοί μαζί με τις ΗΠΑ έχουν την πολιτική βούληση, που μεταφράζεται στα συμφέροντα του διεθνούς Σιωνισμού, να εστιάσουν στην επανασύνδεση του τριγώνου ΗΠΑ-Τουρκίας-Ισραήλ.

Οι προκλήσεις στην Μέση Ανατολή και για τα δυο κράτη είναι σημαντικές, ενώ τα στρατηγικά τους συμφέροντα παραμένουν κοινά. Οι εντάσεις των λίγων τελευταίων ετών πιστεύουμε ότι δεν θα μπορέσουν να υποσκάψουν 60 χρόνια εξαιρετικών σχέσεων στους τομείς άμυνας και ασφάλειας, όταν ιδιαίτερα αυτοί οι τομείς υποβαστάζουν και προσπαθούν να διατηρήσουν σε ισχύ την αμερικανοσιωνιστική κυριαρχία στην Μέση Ανατολή.