Γιατί οι Αγορές προτιμούν το Δολάριο; Άρθρο του Δρ. 

Γεώργιου Γαλέου Οικονομολόγος

Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης

Η Αμερική, είναι η χώρα με τα περισσότερα χρέη στον κόσμο, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής (ΗΠΑ) θεωρείται αποτυχημένος όχι μόνο για την εσωτερική πολιτική του αλλά και για τις αποτυχίες του στην εξωτερική πολιτική (βλέπε τελευταίες εκλογές για την  βουλή και την γερουσία). Μία από τις σημαντικότερες προεκλογικές υποσχέσεις του Ομπάμα ήταν ότι θα σταματούσε  τους πολέμους που ήταν μπλεγμένες οι ΗΠΑ, οι πόλεμοι όμως που συμμετέχουν οι ΗΠΑ σήμερα  είναι πολύ περισσότεροι από ότι πριν από 6 χρόνια. Όλα αυτά όμως δεν δικαιολογούν τη μεγάλη πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου (περίπου 25%).

Σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους «οι αγορές έχουν πάντα δίκαιο», που στην δεδομένη περίπτωση σημαίνει, ότι η κατάσταση της Ε.Ε. (και κατά συνέπεια του ευρώ) πρέπει να είναι κατά πολύ χειρότερη από αυτή της υπερχρεωμένης Αμερικής και του δολαρίου. Με την ένωση των δύο Γερμανιών αποφάσισαν οι πολιτικοί της Ευρώπης να δημιουργήσουν ένα ενιαίο νόμισμα το «Ευρώ», ώστε να διευκολύνουν την ένωση της Ευρώπης. Αυτό όμως οδηγεί σε μία συγκέντρωση των εξουσιών στις Βρυξέλλες που είναι καταστροφική για την Ευρώπη.

Η ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης κάτω από τις σημερινές συνθήκες είναι εξωπραγματική. Η νομισματική ένωση μεταξύ κρατών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες οδηγεί κάποιες χώρες - μέλη σε πλεονασματικά ισοζυγία (π.χ. Γερμανία) και κάποιες άλλες σε ισοζύγια με μεγάλα ελλείμματα. Για να ισοσκελιστούν τα ελλείμματα των χωρών του Νότου, χρειάζονται αναπροσαρμογές και μεταρρυθμίσεις της Εθνικής Οικονομίας των. Τα κράτη της νότιας Ε.Ε. όμως δεν διαθέτουν ούτε τις υποδομές, ούτε την βιομηχανία ούτε και τις υπηρεσίες των βορείων κρατών - μελών.

Έτσι λοιπόν είναι βέβαιο, ότι ακόμα κι αν ξεπεραστεί μία οικονομική κρίση, η επόμενη θα έρθει πολύ σύντομα και θα είναι χειρότερη της προηγούμενης. Για να καταπολεμήσουν την κρίση, τα κράτη της νότιας Ε.Ε. υποβάλουν τους λαούς τους σε συνεχείς αναπροσαρμογές και σε μεταρρυθμίσεις της Εθνικής τους Οικονομίας (μέτρα, μνημόνια, προληπτική στήριξη ή Πιστωτική Γραμμή με Ενισχυμένες Προϋποθέσεις (ECCL)) και τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μακροπρόθεσμες υφέσεις, σε λαϊκή δυσαρέσκεια και σε διαμαρτυρίες χωρίς να μπορούν να αποκλεισθούν ακόμα και οι λαϊκές εξεγέρσεις. Συγκεντρωτισμός των εξουσιών στις Βρυξέλλες σημαίνει, ότι εκεί λαμβάνονται όλες οι σημαντικές αποφάσεις για τα κράτη – μέλη και αυτές οι αποφάσεις γενικά οδηγούν σε αναποτελεσματικές πολιτικές για όλη την Ε.Ε.

Έτσι η κεντρική εξουσία στις Βρυξέλλες βλάπτει την ευημερία και την πρόοδο των κρατών – μελών της Ε.Ε. Βλέπουμε λοιπόν ότι η νομισματική Ένωση κρατών με διαφορετική οικονομία και πολιτιστικά δεδομένα είναι ΛΑΘΟΣ, γιατί εάν είναι για μερικά κράτη – μέλη αποτελεσματική, για όλα τα υπόλοιπα φέρνει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Η Ελλάδα για παράδειγμα επιθυμεί να δανείζεται με πολύ χαμηλά επιτόκια, για τη Γερμανία που δανείζει την Ελλάδα, τα χαμηλά επιτόκια είναι εντελώς λάθος. Αντίθετα η Γερμανία επιθυμεί αύξηση των εξαγωγών των βιομηχανικών της προϊόντων σε χώρες εκτός Ε.Ε. έτσι προωθεί συμβάσεις με αυτές τις χώρες για ανταλλαγή βιομηχανικών προϊόντων με αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα. Αυτό βέβαια εξυπηρετεί τα συμφέροντα  της Γερμανίας αλλά είναι καταστροφικό για την Ελλάδα.

Επειδή η κοινή νομισματική πολιτική «δόγμα Ευρώ» πρέπει να διασωθεί πάση θυσία, δημιουργούνται σε αρκετά κράτη – μέλη συνεχώς αυξανόμενα χρέη και βαθιές κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις. Για την καταπολέμηση των χρεών και των κρίσεων αναγκάζονται τα διάφορα κέντρα λήψεως αποφάσεων των Βρυξελλών να παίρνουν συνεχώς μέτρα, τα οποία όχι μόνο δε λύνουν τα προβλήματα αλλά δημιουργούν συνεχώς καινούργια, έτσι διαιωνίζεται μία κατάσταση που αντί να λύνει τα προβλήματα τα διογκώνει και τα πολλαπλασιάζει.

Η Ε.Ε. περνάει τώρα μεγάλη κρίση της ταυτότητας της εξαιτίας του «δόγματος Ευρώ» τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα καινούργια μέτρα που λαμβάνει όπως: μηδενικοί τόκοι, παρεμβάσεις στις αγορές, υπερφορολογήσεις κτλ. Τέτοια μέτρα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε υπερρυθμίσεις και γραφειοκρατία. Οι υπερρυθμίσεις και η γραφειοκρατία είναι όμως άκρως αντίθετα από τον φιλελευθερισμό που ευαγγελίζεται η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση. Όσο λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει στο «δόγμα Ευρώ» και στον συγκεντρωτισμό στις  Βρυξέλλες οι αγορές θα προτιμούν το δολάριο. 

Δρ. Γεώργιος Γαλέος
Οικονομολόγος
Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης