Η ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ

      

-Με αφορμή την παγκόσμια  ημέρα μνήμης θυμάτων τροχαίων ατυχημάτων 

Από τον Ηλία Ν. Ηλιακόπουλο Δρ. Νομικής, Δικηγόρο  

----------------------------------------------------------------------------------  

Με κατάνυξη υποδεχτήκαμε την Κυριακή 16-11-2014 εκκλησιαζόμενοι στις διάφορες εκκλησίες της πόλεως μας, το μνημόσυνο για τους αδικοχαμένους νέους από τροχαία δυστυχήματα.  

Όλοι μας προβληματιζόμενοι και συγκλονισμένοι για τις χαροκαμένες οικογένειες που θρηνούν παιδιά και εγγόνια…….  

Παρηγορητικός και ιδιαίτερα συμβουλευτικός ο λόγος του Μητροπολίτη Αλεξ/πολης με την ανάγνωση της επιστολής του στις εκκλησίες της Αλεξ/πολης, προς το τέλος της θείας Λειτουργίας . Όλοι νοερά περάσαμε στον υπερβατικό κόσμο και προσευχηθήκαμε για την ανάπαυση των ψυχών τους!  

Προσευχηθήκαμε και για τις ψυχές των πολύπαθων συγγενών τους που κατατρύχονται από τον αβάσταχτο πόνο της φυσικής απώλειας των βλασταριών τους!  

Ιδιαίτερα όμως πρέπει να σταθούμε και να προβληματιστούμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά με αύξουσα γεωμετρική πρόοδο. Η αλόγιστη χρήση δίκυκλων σε μικρές ηλικίες πολλές φορές και χωρίς άδεια οδήγησης αποτελεί τον υπαριθμόν ένα κίνδυνο για απώλεια ζωών ή βαρυτάτων τραυματισμών των ανηλίκων. Θα πρέπει όμως οι γονείς να λένε και όχι! 

Δυστυχώς οι γονείς στην πολυπραγμοσύνη τους δεν παρακολουθούν σήμερα εκ του εγγύς τα παιδιά τους, δεν τα συμβουλεύουν κατάλληλα, ανέχονται τις παρατυπίες τους που όμως πολλές φορές όταν έχουν να κάνουν με εσφαλμένη οδική συμπεριφορά, οδηγούν στο μοιραίο!  

Σε μια κοινωνία με άπειρο καταναλωτισμό, αυτό που κάποτε φάνταζε απόμακρο και άπιαστο για τον νέο, δηλαδή να οδηγήσει αυτοκίνητο ή δίκυκλο σε νεαρή ηλικία είναι σήμερα αυτονόητο και μάλιστα πολλές φορές και κάτω από τα χρονικά όρια που θέτει ο νόμος!  

Ας μάθουμε λοιπόν εμείς οι γονείς να λέμε όχι στα παιδιά μας όταν με τον τρόπο αυτό πρόκειται να τους σώσουμε την ζωή. Και φυσικά δεν φτάνει μόνον αυτό. Χρειάζεται συνεχώς συμβουλές και επαγρύπνηση.  

Κι αν τελικά οι νέοι πάρουν την πολυπόθητη άδεια οδήγησης, πρέπει να συνειδητοποιούν με κάθε τρόπο να φορούν κράνος, εποχούμενοι  σε δίκυκλο και ζώνη σε αυτοκίνητο. Το κυριότερο όμως να οδηγούν νηφάλια κάτι που τελευταία δεν παρατηρείται από την ανέλεγκτη χορήγηση αλκοόλ στα διάφορα νυκτερινά μαγαζιά, ακόμη και σε ανηλίκους, θυσιάζοντας τα όλα στο βωμό του άκρατου και ανεξέλεγκτου κέρδους!  

Ας συνειδητοποιήσουν λοιπόν όλες οι οικογένειες ότι πρέπει να σφίξουν τα λουριά και να μην τα αφήνουν όλα στο έλεος του Θεού……  

Αλλά και όταν τα πρόστιμα πέφτουν για έλλειψη κράνους ή για μη πρόσδεση με την ζώνη να μην δυσανασχετούν οι γονείς , αντίθετα να συμμορφώνονται και να συμμορφώνουν και τα παιδιά τους!  

Καλύτερα ένα πρόστιμο που θα συνετίσει , παρά μια απώλεια ζωής…… Η πολιτεία από την πλευρά της θα πρέπει να φροντίσει για την εκμάθηση σε όλους της κυκλοφοριακής αγωγής. Δυστυχώς το μάθημα αυτό δεν διδάσκεται όπως πρέπει και απανταχού της Ελληνικής επικράτειας!  

Δυστυχώς τα τροχαία δυστυχήματα και οι στατιστικές από αυτά αποδεικνύουν ότι η Ελληνική Κοινωνία ζει μέσα σε ένα ακήρυχτο και ύπουλο πόλεμο, αφού τα θύματα ετησίως αντιστοιχούν με απώλειες σε εμπόλεμη κατάσταση!  

Για να έχουμε λοιπόν λιγότερο πόνο και λιγότερα μνημόσυνα ας σταθούμε όλοι οι φορείς με πρώτη την πολιτεία προληπτικά και συμβουλευτικά στα ανήλικα παιδιά μας!  

Για μας τους γονείς περισσότερη ευθύνη και περισσότερος έλεγχος, συνεχείς συμβουλές και παρακολούθηση. Το όχι πρέπει να μπει κι αυτό στην ζωή μας όταν μπαίνει λογικό χαλινάρι στις αλόγιστες και άκρατες επιθυμίες των παιδιών μας. Γι’ αυτό όμως δεν απαιτείται μόνον η ευθύνη των γονέων αλλά και η συνεχής παρακολούθηση και διαπαιδαγώγηση από τους δασκάλους. Όπως λέει και ο Πλούταρχος πρέπει να αναζητήσουμε δασκάλους για τα παιδιά μας αδιάβλητους στην προσωπική τους ζωή, αψεγάδιαστους στην  συμπεριφορά τους και αρίστους στην κατάρτιση τους. «Το δε πάντων μέγιστον και κυριώτατον των ειρημένων έρχομαι φράσων. Διδασκάλους γαρ ζητητέον τοις τέκνοις, οι και τοις βιοίς εισίν αδιάβλητοι και τοις τρόποις ανεπίληπτοι και της εμπειρίας άριστοι. Πηγή γαρ και ρίζα καλοκαγαθίας το νομίμου τυχείν παιδείας» (Πλούταρχος, περί παίδων αγωγή 4Β, 4C, σελ 76,78 εκδόσεις Ζήτρος)  

Και συνεχίζει ο βαθυστόχαστος Πλούταρχος ……. «Ανακεφαλαιώνοντας  λοιπόν τονίζω (και περισσότερο θα φαινόμουν εύλογα ότι δίνω χρησμό και όχι συμβουλή) ότι πρώτο και μεσαίο και τελευταίο ανάμεσα τους κεφαλαιώδες είναι η αξιόλογη αγωγή και η ορθή παιδεία αυτά τα θεωρώ οδηγούς και συνεργούς για την αρετή και την ευδαιμονία» 

Συνελών τοίνυν εγώ φημί και χρησμολογείν μάλλον ή παραινείν δόξαιμ’ αν εικότως, ότι εν πρώτον και μέσον και τελευταίον εν τούτοις κεφάλαιον αγωγή σπουδαία και παιδεία νόμιμος εστί και ταύτα φορά και συνεργά προς αρετήν και προς ευδαιμονία φημί» (Πλούταρχος περί παίδων αγωγή 5C, σελ 84 εκδόσεις Ζήτρος)  

Εμείς ως γονείς δίνουμε άραγε ο καθένας μας την καλύτερη (σφαιρικά ιδωμένη) αγωγή; Μπολιάζουμε τα παιδιά μας με τις αξίες που δίδαξαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι μας, την πειθαρχία και την αναζήτηση της αλήθειας; Τους μαθαίνουμε να ψάχνουν για τα πνευματικά και να μένουν σε απόσταση από υλικά; Αξιώνουμε κάτι τέτοιο και με δυναμισμό από το ένοχο και παραλυμένο κράτος μας; Φοβάμαι πως όχι! Μήπως η ερώτηση αυτή είναι και η απάντηση σε όσα κατ’ αποτέλεσμα οδυνηρά ζούμε στο βωμό του Μολώχ της ασφάλτου;