.png "English"){kind=small}
Δευτέρα, 24 Νοεμβρίου 2014
Τώρα, απ΄όσα διαβάζουμε στην «Καθημερινή», οι εκπρόσωποι του ADL εκτός από τον «Ντούτσε» του ΠΑΣΟΚ συναντήθηκαν «με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά (για δεύτερη φορά μέσα σε πέντε μήνες) και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Βασίλη Κικίλια», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγκεκριμένη εφημερίδα.
«Όλως τυχαίως», τα ίδια ακριβώς πρόσωπα συνάντησε τις ίδιες ακριβώς ημέρες και ο «κύριος Μοσάντ», Γιοσί Κοέν με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το περιεχόμενο και το αντικείμενο των συναντήσεων τους. Ο διευθυντής του ADL Εϊμπ Φόξμαν μίλησε στην «Καθημερινή» και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το δημοσίευμα της εφημερίδας και τα όσα υποστήριξε ο τύπος αυτός: «Τον ρωτήσαμε για την κριτική που έχει δεχθεί ότι επιχειρεί να υπονομεύσει επικριτές των πολιτικών του Ισραήλ, αποδίδοντας την κριτική τους σε αντισημιτισμό. "Το βασικό πράγμα που ρωτάω για κάποιον που θέτει κάποια στάνταρ για το Ισραήλ είναι: έχει θέσει τα ίδια στάνταρ για οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο;" απαντά ο 74χρονος δικηγόρος, επικαλούμενος και το κίνημα BDS που στρέφεται κατά της ισραηλινής οικονομίας. "Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε μάλλον πρόκειται για ευφημιστική μορφή αντισημιτισμού. Επίσης ρωτάω αν το άτομο αυτό έχει βρει ποτέ κάτι θετικό να πει για το Ισραήλ. Θα έλεγα επίσης ότι οποιοσδήποτε είναι αντισιωνιστής, είναι μάλλον και αντισημίτης. Μπορεί κάποιος να είναι κατά του εθνικισμού γενικότερα, και άρα κατά του σιωνισμού από αυτή την άποψη. Αλλά αν μόνος εθνικισμός που καταδικάζει είναι ο εβραϊκός, τότε μιλάμε για αντισημιτισμό"».
Έχουν πολύ ενδιαφέρον τα λεγόμενα του Φόξμαν, ακριβώς γιατί ταυτίζει ευθέως τον αντισιωνισμό με τον αντισημιτισμό. Οποιαδήποτε κριτική του Ισραηλινού κράτους, τόσο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής όσο και στα ζητήματα της καταπίεσης των Παλαιστινίων στην ίδια τους τη Γη, αποκτά αυτομάτως την ταμπέλα του αντισημιτισμού. Θα μπορούσε, βεβαίως, κάποιος να αντιστρέψει την ρητορική του Φόξμαν και να τον ρωτήσει το ίδιο ακριβώς: τα «στάνταρ» που έχει θέσει η οργάνωση του για το Ισραήλ ισχύουν και για τον υπόλοιπο κόσμο; Μπορεί, δηλαδή, το οποιοδήποτε κράτος της υφηλίου να αρπάζει την Γη από τους γηγενείς κατοίκους μιας περιοχής, να τους γκετοποιεί μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σε πολύ περιορισμένο ζωτικό χώρο, να δολοφονεί γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους και γενικά να προχωρά σε μεθόδους που δεν απέχουν και πολύ από επιχείρηση εθνοκάθαρσης;
Επίσης, για το Ισραήλ έχει να πει κάτι το αρνητικό; Πολλοί ομοεθνείς και ομόθρησκοι του έχουν το θάρρος και την τιμιότητα να καταγγείλουν την ανοιχτά απάνθρωπη και ρατσιστική πολιτική του Ισραηλινού κράτους. Μια πολιτική, που πρώτα απ΄όλα θίγει τους εβραίους όλου του κόσμου, οι οποίοι δεν θέλουν να νιώθουν υποχρεωμένοι να απολογούνται για τις ακρότητες της ισραηλινής κυβέρνησης. Βασιζόμενοι, επίσης στα λεγόμενα του, μπορούμε να πούμε ότι αν κάποιος καταδικάζει μόνο τον Ελληνικό Εθνικισμό είναι ξεκάθαρα ανθέλληνας. Κάποιοι «κύκλωπες» και «κουασιμόδοι» της εγχώριας πολιτικής, δημοσιογραφικής και κοινωνικής ζωής που «διυλίζουν τον κώνωπα» για τις ιδέες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, αλλά «καταπίνουν την κάμηλο» για τις βιαιοπραγίες και τις δολοφονίες των σιωνιστών στο Ισραήλ, είναι το λιγότερο υποκριτές και βεβαίως ανθέλληνες.
Από κει και πέρα, θα είχε πράγματι πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε όλη την ατζέντα της συνάντησης του Φόξμαν και των συνεργατών του με τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Κικίλια. Είναι ολοφάνερο ότι στα πλαίσια της αντιμετώπισης του αντισημιτισμού (όπως το εννοούν οι σιωνιστές φυσικά) θα συζητήθηκε και το πώς πηγαίνουν τα πράγματα γύρω από την πολιτική δίωξη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Κάθε εχέφρων Έλληνας θα αγανακτούσε με το γεγονός ότι κάποιοι φανατισμένοι εκπρόσωποι μιας διεθνούς σιωνιστικής οργάνωσης ανακατεύονται στα εσωτερικά ζητήματα μιας υποτίθεται ανεξάρτητης Χώρας. Και λέμε υποτίθεται, διότι η κυβέρνηση αυτή ουδέποτε έκρυψε την εξάρτηση της από τις επιθυμίες του διεθνούς σιωνισμού. Ποινικοποίησε ανήθικα και παράνομα την Τρίτη Πολιτική Δύναμη της Χώρας, επειδή έτσι θέλησαν κάποια ξένα κέντρα αποφάσεων, όπως και αρκετοί, εγχώριοι πολιτικάντηδες, οι οποίοι κατάλαβαν ότι η συνεχής πολιτική ενδυνάμωση και κοινωνική αποδοχή της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ συμβάδιζε με την δική τους πολιτική αποδυνάμωση και κοινωνική αποδοκιμασία.
Όχι μόνο, λοιπόν, δεν απέκρυψαν οι κυβερνώντες την σχέση εξάρτησης που έχουν με τους εκπροσώπους του διεθνούς σιωνισμού, αλλά ο Βενιζέλος δεν κράτησε το παραμικρό πρόσχημα, με τον τρόπο που υποδέχθηκε τα αφεντικά του. Τελειώνοντας, παραθέτουμε χωρίς κανένα δικό μας σχόλιο το πώς ολοκληρώνεται το δημοσίευμα της «Καθημερινής» για την επίσκεψη του Φόξμαν, με τον καθένα απ΄όσους διαβάσουν τις γραμμές αυτές να βγάλει τα συμπεράσματα του. «Ένα μελανό σημείο σε αυτό το αφήγημα της νέας αλληλοκατανόησης Ελλήνων και Ισραηλινών είναι το αγκάθι του αντισημιτισμού: σύμφωνα με διεθνή έρευνα της ADL, το 69% των Ελλήνων εκφράζει αντισημιτικές απόψεις (ο μέσος όρος στη δυτική Ευρώπη είναι 24%). Πόσο πολύ τον ανησυχεί το εύρημα αυτό;"Με ανησυχούν τα επίπεδα του αντισημιτισμού στην Ευρώπη γενικότερα - είναι τα υψηλότερα από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και μέρος του προβλήματος είναι η άρνηση - ότι δεν αναγνωρίζεται ως πρόβλημα"».
