.png "English"){kind=small}
Σάββατο, 29 Νοεμβρίου 2014
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας η Δυτική Ευρώπη και η Ρωσία είχαν ξεκινήσει αμοιβαίες εποικοδομητικές σχέσεις, οι οποίες όμως ματαιώθηκαν μετά την κρίση της Ουκρανίας και την υποκίνηση εκ μέρους των νεοιμπεριαλιστικών ΗΠΑ και της νεοφιλελεύθερης Γερμανίας του πραξικοπήματος στο Κίεβο. Οι ΗΠΑ με το πραξικόπημα και τα γεγονότα που επακολούθησαν πέτυχαν να διαχωρίσουν την Ρωσία από την Δυτική Ευρώπη με ένα νέο «σιδηρούν παραπέτασμα», ενώ ταυτόχρονα έγινε ορατή η απειλή ενός παγκόσμιου πολέμου και ουσιαστικά ξεκίνησε ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος.
Η Ρωσία μετά από πολλές προσπάθειες για μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης με την ΕΕ προσανατολίζεται πλέον στην ίδρυση της Ευρασιατικής Ένωσης και στην επέκταση των οικονομικών δεσμών με τις χώρες BRICS.
Το πραξικόπημα του Κιέβου ήταν η αφορμή για να διαρραγούν οι σχέσεις Δυτικής Ευρώπης-Ρωσίας, όμως τα αίτια όπως όλοι γνωρίζουμε άπτονται της νεοιμπεριαλιστικής-σιωνιστικής πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Η προετοιμασία του πραξικοπήματος εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της Ουκρανίας κόστισε στις ΗΠΑ 5 δισεκατομμύρια δολλάρια, σύμφωνα με δηλώσεις κρατικών λειτουργών της Ουάσιγκτον. Κατά την διάρκεια των καθοδηγούμενων ταραχών στην πλατεία Μαϊντάν του Κιέβου ο αμερικανός γερουσιαστής John McCain, ένθερμος υποστηρικτής των ισλαμοσυμμοριτών στην Μέση Ανατολή, και ο επικεφαλής της CIA John Brennan είχαν ευθέως και απροκαλύπτως αναμιχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας και είχαν υποστηρίξει τις μαριονέτες τους στο Κίεβο.
Όταν αποσχίστηκε η Κριμαία από την Ουκρανία και επέστρεψε στην ρωσική κυριαρχία, οι πραξικοπηματίες του Κιέβου ξεκίνησαν μια δολοφονική, δήθεν «αντιτρομοκρατική», στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των ρωσόφωνων επαρχιών της Ανατολικής Ουκρανίας, επιχείρηση η οποία κλιμακώθηκε σε έναν ανοικτό πόλεμο, ο οποίος εν μέρει συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία και οι μαριονέτες τους στο Κίεβο ήθελαν να εκδιώξουν από την Ανατολική Ουκρανία τους ρωσόφωνους, δηλαδή ήθελαν να τους εκδιώξουν από την πατρίδα τους που ταυτόχρονα είναι και η πλέον ανεπτυγμένη περιοχή της χώρας. Όλες οι δυτικές κυβερνήσεις παρέμειναν σιωπηλές στην επαπειλούμενη εθνοκάθαρση που σχεδιάστηκε από τους ψυχασθενείς Σιωνιστές και απεφεύχθη χάριν της σθεναρής αντίδρασης της Μόσχας. Οι ίδιες κυβερνήσεις σιώπησαν όταν πλέον έγινε φανερό ότι η κατάρριψη του μαλαισιανού επιβατικού αεροσκάφους πάνω από την Ανατολική Ουκρανία ήταν μια παραπλανητική επιχείρηση των ΗΠΑ και των μαριονετών τους, ώστε να βρει ευκαιρία το ΝΑΤΟ να αναπτύξει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορα της Ρωσίας και το κυριότερο να δικαιολογήσει την αύξηση των δαπανών της συμμαχίας.
Ο στόχος της νεοιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ ήταν εμφανής. Ήθελαν και θέλουν να προσαρτήσουν την Ουκρανία ως χώρα-γέφυρα μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας και ως χώρα-πύλη των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Ρωσίας. Σε αυτό το σχέδιο ο ρόλος της ΕΕ περιορίζεται σε αυτόν του κομπάρσου και της υποτακτικής συνενοχής και συμπαιγνίας. Τα κράτη της Ενωμένης Ευρώπης ανέλαβαν τον ρόλο του συνεργού σε ένα έγκλημα, που για αυτούς δεν είχε αίσιο τέλος, χωρίς να λάβουν ουδόλως υπόψη τα συμφέροντα των λαών τους και χωρίς να διατηρήσουν έστω ψήγματα εθνικής αξιοπρέπειας και κυριαρχίας.
Τα ερωτήματα που εγείρονται για τους λαούς της Ευρώπης μετά την κρίση της Ουκρανίας είναι τα εξής: Πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την καταστροφική πολιτική των ξοφλημένων πολιτικών που το μόνο που ξέρουν και αντιλαμβάνονται είναι η εξυπηρέτηση των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων; Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε την επανάληψη τέτοιων φαινομένων όπως αυτό της Ουκρανίας, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ ήδη ετοιμάζουν τον δεύτερο γύρο, αυτή την φορά με στόχο την Ουγγαρία; Πώς δυνάμεθα να αποτρέψουμε την οικοδόμηση ενός νέου «σιδηρού παραπετάσματος»;
Η απόφαση της Ρωσίας να αντιταχθεί στα σχέδια της ψυχασθενούς και τυχοδιωκτικής πολιτικής των Αμερικανοσιωνιστών στην Ουκρανία, αλλά και στην Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την προσπάθεια της Μόσχας να οικοδομήσει την Ευρασιατική Ένωση που θα θεμελιωθεί το 2015, μπορεί όντως να ανατρέψει τα γεωπολιτικά δεδομένα της Ευρώπης και της Ασίας και να εξισορροπήσει ή και να εξουδετερώσει τον μονοπολισμό της Νέας Παγκόσμιας Τάξης. Εάν θέλουμε ως χώρα, ως λαός να αντιδράσουμε στην μονοπολική παγκοσμιοποίηση και να μην αφήσουμε την μονοπολική ηγεμονία να υπονομεύσει την εθνική μας ταυτότητα και ανεξαρτησία, τότε πρέπει να εξεγερθούμε εναντίον των μαριονετών που μας κυβερνούν και θέλουν να μας προσδέσουν στο άρμα των ψυχασθενών Σιωνιστών και των εντολοδόχων τους ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν μια ανεξάρτητη, αναπτυσσόμενη και ανεξάρτητη Ευρώπη. Χρησιμοποιούν λοιπόν τις περιφερειακές εντάσεις και πολέμους, την οικονομική κρίση, την λαθρομετανάστευση για να υπονομεύσουν αυτή την ήπειρο και τις εθνοκεντρικές της δυνάμεις που δεν υποτάσσονται. Στο σχέδιο αποσταθεροποίησης και διαίρεσης της Ευρώπης εντάσσεται και η Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο η πατριωτική και εθνικιστική Ελλάδα, η Ελλάδα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι η μόνη δύναμη που έχει αντιληφθεί την γεωπολιτική αξία της χώρας και δεν έχει παρερμηνεύσει αυτή την αξία και σημασία με νεοφιλελεύθερους όρους. Η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας έγκειται στην γεωγραφική της θέση ως γεωστρατηγικός χώρος και στην αξία του υπεδάφους της.
Η χωροθεσιακή ελληνική πραγματικότητα εντάσσει αυτό τον γεωστρατηγικό χώρο στις πλέον σημαντικές στρατηγικές περιοχές του κόσμου και αποτελεί ένα γεωστρατηγικό σημείο αναφοράς. Για να υπερασπιστούμε αυτή την θέση μας ως γεωστρατηγικό σημείο αναφοράς πρέπει να αναζητήσουμε νέες συμμαχίες, έναν νέο πόλο έλξης, αφού ο παλαιός πόλος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ έφερε πλείστα δεινά και εθνικές καταστροφές. Η αναζήτηση νέων συμμαχιών αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα για την απρόσκοπτη επιβίωση μας ως έθνος και για μια ένδοξη εθνική πορεία.
