Τα εθνικά θέματα, η οικονομία και η «σταθερότητα»

Δευτέρα, 10 Νοεμβρίου 2014 

Βασική προπαγανδιστική γραμμή των «νταβατζήδων» της ενημέρωσης και των κυβερνώντων είναι η διαφύλαξη της «σταθερότητας», είτε με το να μην κάνουμε εκλογές, είτε με το να ψηφίσουμε, ως πολίτες, τους σαμαροβενιζέλους, για να υπάρξει «συνέχεια» της πολιτικής. Ως διακύβευμα του οποίου η διασφάλιση απαιτεί «σταθερότητα» τίθενται τα Εθνικά Θέματα και οι εξελίξεις στον τομέα της Οικονομίας. Ας δούμε ένα παράδειγμα τοιαύτης προπαγάνδας από την εφημερίδα «Παραπολιτικά»:

«Η Τουρκία είναι γνωστό πως έχει απρόβλεπτη συμπεριφορά, που μπορεί να προκαλέσει αποσταθεροποίηση στην περιοχή μας. Για αυτό λοιπόν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θα ζητήσει τη στήριξη των εταίρων, καλώντας τους να «βάλουν πλάτη» και στη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Συνεργάτες του κ. Σαμαρά τονίζουν πως, με ανοιχτά τα ζητήματα της ελληνικής οικονομίας, ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί και μια εθνική κρίση, καθώς δεν έχει ούτε την εμπειρία αλλά ούτε και ιδιαίτερα καλές σχέσεις με την Ουάσινγκτον ή τις Βρυξέλλες. Αν και είναι άγνωστο το πόσο μπορεί να διαρκέσει η ένταση με την Άγκυρα, στην κυβέρνηση υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν πως μπορεί να ανακοπεί η τάση ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ και να κλείσει η ψαλίδα. Από το Μαξίμου πάντως ξεκαθαρίζουν πως ο κ. Σαμαράς δεν θέλει να παίξει με τη φωτιά, για πολιτικούς λόγους. Παραδέχονται όμως ότι ο κίνδυνος ακόμα και από ένα λάθος της Τουρκίας είναι σημαντικός. Σε αυτή τη λογική, το επόμενο διάστημα θα καταβληθούν προσπάθειες να αναδειχθεί ο ρόλος του κ. Σαμαρά ως βασικού παράγοντα σταθερότητας και για τα εθνικά θέματα. Κάτι τέτοιο όμως δεν αποκλείει το ενδεχόμενο, το οποίο εισηγούνται και συνεργάτες του, να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές,  ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Αν συνεχιστεί το βαρύ κλίμα για την οικονομία και δυσκολέψουν οι προσπάθειες για εξεύρεση μιας θετικής λύσης για την επόμενη μέρα, τότε δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να καταγγείλει δημόσια τον κ. Τσίπρα και να ζητήσει αμέσως τη λαϊκή ετυμηγορία.»

Πέραν του γεγονότος ότι για δεύτερη φορά στην Ιστορία της Νεοελληνικής Δημοκρατίας, οι εκλογές λογίζονται ως κάτι το καταστροφικό (η πρώτη φορά ήταν το 2012 όταν είχε γίνει αντιληπτό ότι η Χρυσή Αυγή θα καταγράψει υψηλά ποσοστά), ας εξετάσουμε τι σημαίνει αυτή η περιβόητη «σταθερότητα», την οποία ευαγγελίζονται οι ενημερωτές και οι συγκυβερνώντες. Ως «σταθερότητα» καλείται προφανώς η συνέχεια της οικονομικής και εξωτερική πολιτικής του κράτους, εν καιρώ κρίσεως. Το θέλουμε όμως αυτό; Για να απαντηθεί το εν λόγω ερώτημα, πρέπει να αναψηλαφηθεί η πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα.

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Η κυβέρνηση κατάφερε εντός ελαχίστου χρονικού διαστήματος να «πουλήσει» το όνομα της Μακεδονίας, να ενισχύσει την τουρκική επεκτατικότητα στη Θράκη, να ενισχύσει τα κύματα λαθρομεταναστών που φτάνουν στην Πατρίδα μας, να φέρει σε κατάσταση απελπισίας τον Ελληνικό Στρατό, σε επίπεδο στελεχών και υλικών. Κατάφερε επίσης να κάνει συνομιλητή της τους αλβανούς που θέλουν την «Τσαμουριά» και χαιρέτησαν ουκ ολίγες φορές τα τουρκικά πλοία και αεροπλάνα που κάνουν τις παραβιάσεις.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Ο Ελληνικός Λαός υπέστη κυριολεκτική αφαίμαξη, που οδήγησε σε χιλιάδες αυτοκτονίες και εκατομμύρια απελπισμένους. Παρά τις θυσίες του Ελληνικού Λαού το χρέος είναι μεγαλύτερο από το 2010, ενώ οι υπόλοιποι δείκτες της Ελληνικής Οικονομίας δείχνουν εμφανή επιδείνωσή της. Του λόγου το αληθές αποδεικνύεται και από τις δηλώσεις των «εταίρων», οι οποίοι προκρίνουν συνέχιση του προγράμματος, παρά τις εξαγγελίες Σαμαρά και τα εξώφυλλα των εφημερίδων.

Θέλουμε, λοιπόν, την σταθερότητα μίας κυβέρνησης που έχει ξεπουλήσει τα Εθνικά Θέματα και έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις θυσίες του Ελληνικού Λαού; Φαιδρότητες θα έλεγε ο οποιοσδήποτε εχέφρων άνθρωπος. Προφανώς και εν όψει κρίσεως σε οικονομία και εθνικά θέματα, θέλουμε εκλογές... χθες (!), ώστε να φύγουν οι επικίνδυνοι και οι προδότες. Οποιαδήποτε έκκληση για «σταθερότητα», είναι ουσιαστικά έκκληση για την συνέχιση της προδοτικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, ως εκ τούτου επιεικώς απαράδεκτη, εθνικώς, κοινωνικώς και πολιτικώς.