«Ακραία καιρικά φαινόμενα» ή ακραία κρατική αδιαφορία;

Παρασκευή, 7 Νοεμβρίου 2014 

Κάθε φορά που βρέχει κάτι παραπάνω απ΄ ότι συνήθως ακούμε τα ίδια λόγια (προπαγάνδα στην ουσία) περί «ακραίων καιρικών φαινομένων». Οι πλημμύρες και οι καταστροφές στα νοικοκυριά των ανθρώπων του Λαού (αφού στις λαϊκές περιοχές γίνονται πάντα οι ζημιές) δεν οφείλονται φυσικά στα «ακραία καιρικά φαινόμενα», τα οποία είναι αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν, αλλά στην ακραία κρατική αδιαφορία που δείχνουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις για την αντιπλημμυρική (αλλά και την αντισεισμική) θωράκιση.

Η ειρωνεία της τύχης τα έφερε έτσι ώστε τις μέρες της καταστροφικής πλημμύρας του Οκτωβρίου στην Αττική να ψηφίζεται από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (με πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ πλέον), ο προϋπολογισμός του 2015, το οποίο όμως είχε καταρτίσει η προηγούμενη περιφερειακή διοίκηση. Η νέα πλειοψηφική περιφερειακή αρχή της Δούρου υποστήριξε ότι δεν προλάβαινε να τον αλλάξει, αλλά μπόρεσε να αυξήσει το κονδύλι για κάποιες φιλανθρωπικού τύπου φράσεις. Το κονδύλι, όμως, για αντιπλημμυρικά έργα δεν μπόρεσαν να το αλλάξουν… Έτσι, δεν διατέθηκε ούτε ένα ευρώ για αγωγούς όμβριων υδάτων στον αχανή Δήμο Περιστερίου, που πνίγηκε επειδή θεωρήθηκε προφανώς ότι τα σχετικά έργα έχουν ολοκληρωθεί.

Ίδια προβλήματα και για τους γειτονικούς Δήμους Ιλίου, Πετρούπολης και Αγίων Αναργύρων-Καματερού, για τους οποίους διατέθηκαν ψίχουλα. Ακόμη κι αν κάτω από το φόβο της οργής του κόσμου διαθέσουν «κάτι παραπάνω», αυτό θα αφορά «πασαλείμματα» και «μερεμέτια», όπως χρόνια τώρα έτσι γίνεται. Οι περιοχές που αντιμετωπίζουν τα μεγάλα προβλήματα είναι γνωστές και εντοπισμένες εδώ και χρόνια. Κάθε φορά, όμως, ακούγονται τα ίδια πράγματα: για την άναρχη δόμηση, για τα μπαζωμένα ρέματα. Μια επιχειρηματολογία που τείνει στην ανάπτυξη της συλλογικής ευθύνης και ενοχής προκειμένου να απαλλαχθούν οι πραγματικοί ένοχοι.

Με προτεινόμενες λύσεις τα προαναφερόμενα «πασαλείμματα» και «μερεμέτια», ενώ οι επιστημονικές αναλύσεις για την ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος υπάρχουν. Δυστυχώς, ούτε στο άμεσο μέλλον προβλέπεται να γίνει κάτι το ουσιαστικό, γιατί αυτή είναι η κατεύθυνση της Ε.Ε. Να θυμίσουμε τι έγινε πριν από λίγα χρόνια, μετά την καταστροφική πλημμύρα του Κηφισού. Υπήρχε κοινοτική χρηματοδότηση για την κατασκευή των οδικών έργων, όχι όμως και για έργα ουσιώδους αντιπλημμυρικής προστασίας, τα οποία θα έπρεπε να χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από εθνικούς πόρους. Με το γνωστό πρόσχημα «να μην χάσουμε τους κοινοτικούς πόρους» παράτησαν εντελώς τα αντιπλημμυρικά έργα, έδωσαν «την κουτάλα» στους μεγαλοεργολάβους και άφησαν ολόκληρες περιοχές απροστάτευτες. Αυτό, επομένως, το απέραντο «μπάχαλο», που το πληρώνουν από καιρού εις καιρόν πότε η μία και πότε η άλλη περιοχή, δεν είναι αποτέλεσμα ατυχιών, αλλά συνειδητής ανικανότητας που προξενούν συγκεκριμένες κρατικές επιλογές