Αρχαίοι Έλληνες και πτητική τεχνολογία

Ἀνέκαθεν στὸ Ὑποσυνείδητο τοῦ Ἀνθρώπου ὑπῆρχε ἡ τάσι καὶ ἡ ἀρχέτυπη ἐπιθυμία νὰ πετάξῃ, νὰ φτάσῃ τὸν Οὐρανό, καθὼς ὁ Οὐρανὸς ταὐτίζεται μὲ τὸ Θεῖον. Ἀνέκαθεν ὁ Ἄνθρωπος προσπαθοῦσε νὰ βρῇ τρόπο νὰ ἀνυψωθῇ ἀπὸ τὴ γῆ καί, μόλις τὸ κατάφερε αὐτό, θέλησε νὰ ἀνυψωθῇ περισσώτερο, νὰ ξεφύγῃ ἀπὸ τὴν ἀτμόσφαιρα τῆς γῆς καὶ νὰ ἐξέλθῃ στὸ Διάστημα. Ἡ ὑλικὴ ἀνύψωσι τοῦ ἀνθρώπου σχετίζεται καὶ μὲ τὴν πνευματική του καὶ ψυχική του ἀνύψωσι, καὶ αὐτὴ ἡ ἔμφυτη τάσι, μαζὺ μὲ τὴν ἔμφυτη τάσι τῆς ἐξερευνήσεως ἀγνώστων καὶ ἀχαρτογράφητων περιοχῶν τοῦ Κόσμου, ἀποτελοῦν δύο ἀπὸ τὰ πλέον ὑγιῆ καὶ ἀνελικτικὰ ἔνστικτα τοῦ Ἀνθρωπίνου Ὄντος.

Σήμερα ἡ πτῆσι τοῦ Ἀνθρώπου μέσῳ ἀεροσκαφῶν ἤ «ἀεροπλοίων» εἶναι πλέον πραγματικότης, καθὼς ὁ ἀνθρωπος ἔχει δημιουργήσει τεχνολογία ἡ ὁποία τοῦ ἐπέτρεψε νὰ κατακτήσῃ πλήρως τὴν ἀτμοσφαιρικὴ ζώνη τῆς γῆς καὶ ἐπίσῃς νὰ ἐξέλθῃ στὸ ἐξώτερον διάστημα, στὴν προσπάθειά του καὶ τὸν ἀγώνα του νὰ τὸ ἐξερευνήσῃ καὶ νὰ τὸ κατακτήσῃ καὶ αὐτό.

Ὅπως σὲ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες, ἔτσι καὶ στὴν ἐπιστήμη αὐτή, τόσο στὸ θεωρητικό της ὑπόβαθρο ποὺ εἶναι καὶ τὸ σημαντικότερο, ὅσο καὶ στὴν ἐφηρμοσμένη μορφή της, τὴν κατασκευὴ δῆλα δὴ καὶ δημιουργία τῆς ἀντιστοίχου τεχνολογίας, τὶς πρωταρχικὲς καὶ θεμελιῴδεις βάσεις ἔθεσαν οἱ πάντα πρωτοπόροι Ἀρχαῖοι Ἕλληνες.

Ὑπάρχουν πολλοὶ τρόποι, στηριζόμενοι ἕκαστος σὲ διαφορετικὲς φυσικὲς ἀρχές, ἐπιτεύξεως πτήσεως κἄποιου σκάφους. Σήμερα ἔχουμε ἐκμεταλλευθῇ τεχνολογικῶς ἕνα μέρος αὐτῶν, καθὼς κἄποιους τοὺς γνωρίζουμε θεωρητικὰ ἀλλὰ δὲν ἔχουμε μπορέσῃ νὰ τοὺς ἐκμεταλλευθοῦμε ἀκόμα τεχνολογικῶς, καὶ κἄποιους δὲν τοὺς γνωρίζουμε ἀκόμα καθόλου. Ἀπὸ τοὺς τρόπους ποὺ ἔχουμε ἐκμεταλλευθῇ σήμερα, οἱ δύο πιὸ διαδεδομένοι καὶ πιὸ ἐφηρμοσμένοι τεχνολογικῶς εἶναι ἡ Πτῆσι μέσῳ Ἀεριοπροωθήσεως καὶ ἡ Ἀεροδυναμικὴ Πτῆσι. Τὸ δεύτερο εἶδος πτήσεως πραγματοποιεῖται μόνον ἐντὸς τῆς γήϊνης ἀτμόσφαιρας, ἐντὸς τοῦ Ἀέρα δῆλα δή, ἐν ᾧ τὸ πρῶτο ἐφαρμόζεται τόσον ἐντὸς τῆς ἀτμόσφαιρας ὅσο καὶ στὸ ἀπόλυτο κενὸ τοῦ Διαστήματος.

Κάτωθι θὰ κάνουμε μία σύντομη ἀνάλυσι αὐτῶν τῶν ἀρχῶν, χωρὶς νὰ ὑπεισέλθουμε σὲ πολλὲς ἐπιστημονικὲς λεπτομέρειες, ξεκινῶντας ἀπὸ τῆς ἀπαρχὲς τῆς συλλήψεώς τους, οἱ ὁποῖες ἀνάγονται στοὺς Ἀρχαίους Ἕλληνες Πανεπιστήμονες καὶ Ἐφευρέτες.

Ἡ ἀρχὴ τῆς Ἀεριοπροωθήσεως (Jet Propulsion) εἶναι ἡ ἄρχὴ ἐπὶ τῆς ὁποίας βασίζεται κατ’ ἐξοχὴν ἡ πυραυλικὴ τεχνολογία. Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν ἀντιληφθῇ ὅτι ἂν ἐντὸς σωληνοειδοῦς διατάξεως, ἡ ὁποία ἔχει μεγάλο μῆκος σχετικῶς μὲ τὴ διάμετρό της (αὐλός), καὶ τῆς ὁποίας τὸ ἕνα ἄκρο εἶναι ἀνοιχτὸ καὶ τὸ ἄλλο κλειστό, ἀναφλεχθῇ κατάλληλο ὑλικό (πῦρ), αὐτὸ παράγει «καυσαέρια» τὰ ὁποία ἔχοντας μεγάλη ἐνέργεια ἐκτονώνονται βιαίως καὶ ἐξέρχονται μὲ μεγάλη ταχύτητα ἀπὸ τὸ στενὸ στόμιο τοῦ σωλήνα ἀσκώντας δυνάμεις ἐπ’ αὐτοῦ ἀντίθετης φορᾶς μὲ τὴν ἔξοδό τους, προκαλώντας ἔτσι, μέσῳ τῆς φυσικῆς ἀρχῆς τῆς Δράσεως-Ἀντιδράσεως, τὴν κίνησι τοῦ σωλήνα πρὸς τὴν ἀντίθετη κατεύθυνσι. Ἡ ἐκτονωτικὴ δύναμι ποὺ ὠθεῖ τὰ ἀέρια πρὸς τὰ ὀπίσῳ δημιουργεῖ μία ἴση καὶ ἀντίθετης φορᾶς δύναμι ἐπὶ τοῦ αὐλοῦ ἡ ὁποία τὸν ὠθεῖ πρὸς τὰ μπροστά. Αὐτὸς ὁ «Αὐλός Πυρός» (σωλὴν ἀναφλεγομένων ἀερίων), εἶναι στὴν οὐσία ὁ πρῶτος «Πύραυλος» τῆς καταγεγραμμένης ἱστορίας, καὶ οἱ σημερινοὶ Πύραυλοι ποὺ περιηγοῦνται στὸ διαστημικὸ χῶρο καὶ συμβάλλουν στὴν ἐξερεύνησι τοῦ σύμπαντος, δὲν εἶναι παρὰ ἐξέλιξις αὐτοῦ.

Ἐφαρμόζοντας αὐτὴν τὴν ἀρχὴ τῆς Ἀεριωθήσεως, ὁ Ἕλλην Μαθηματικὸς καὶ Μηχανικὸς Ἥρων ὁ Ἀλεξανδρεύς, ποὺ ἔζησε καὶ ἔδρασε τὸν 1^ο αἰώνα πΧ (ἢ μΧ -ἡρώνειο ζήτημα) στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, κατεσκεύασε τὸν πρῶτο ἀτμοστρόβιλο (steam turbine) στὴν ἱστορία, τὴνΑἰολόσφαιρα:

Η ΑΙΟΛΟΣΦΑΙΡΑ ΤΟΥ ΗΡΩΝΟΣ, Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥΡΜΠΙΝΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Μέσα σὲ λέβητα βράζουμε νερὸ καὶ ὅταν αὐτὸ ἀτμοποιῇται ἀνέρχεται μέσῳ δύο κατακόρυφων σωλήνων μέσα σὲ μία ὑπερκείμενη σφαίρα, ἡ ὁποία φέρει δύο εἰδικῶς ἐστραμμένα ἀκροφύσια, ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁ ἀτμὸς ἐξέρχεται μὲ μεγάλη ταχύτητα λόγῳ τῆς μικρῆς διατομῆς (στενότητα) τῶν ἀκροφυσίων. Αὐτὴ ἡ ἔξοδος τοῦ ἀτμοῦ, μέσῳ τῆς προαναφερθείσης ἀρχῆς τῆς Δράσεως-Ἀντιδράσεως θέτει τὴ σφαίρα σὲ περιστροφικὴ κίνησι ἀντιθέτου φορᾶς ἀπὸ τὴ φορὰ ἐξόδου τοῦ ἀτμοῦ ἀπὸ τὰ δύο ἀκροφύσια, καὶ ἔτσι παίρνουμε κινητικὴ ἐνέργεια ἀπὸ τὴ χημικὴ ἐνέργεια τοῦ νεροῦ, ἀφοῦ βράζοντας νερὸ ἔχουμε μία περιστρεφόμενη σφαίρα.

Ἡ Αἰολόσφαιρα εἶναι ἡ πρώτη τουρμπίνα στὴν ἱστορία καὶ ἡ ἐφαρμογὴ αὐτὴ εἶναι ἡ ἀνακάλυψι τῆς «τεχνολογίας turbo» ποὺ τόσες μηχανολογικὲς ἐφαρμογὲς ἔχει στὶς μέρες μας. Νὰ ἀναφέρουμε ἐδῷ ὅτι ἡ λέξις Turbo εἶναι ἡ ἑλληνικὴ λέξις Τύρβη, ποὺ κυριολεκτικῶς σημαίνει «χαοτικὸς στροβιλισμός» (ἐξ ᾗς καὶ ἡ ἔκφρασις «περὶ ἄλλων ἐτύρβαζε»), καὶ ποὺ στὴ νέα ἑλληνικὴ σῴζεται μόνο ὡς ἐπιστημονικὸς ὅρος στὴν Μηχανικὴ τῶν Ῥευστῶν, ὁρίζοντας τὸν χαοτικό (ἀκανόνιστο) στροβιλισμὸ τῶν ῥευστῶν.

Ὁ πασίγνωστος Ἕλλην ὑπερεπιστήμων τῆς ἀρχαιότητος, ὁ Ἀρχιμήδης ὁ Συρακούσιος, Μαθηματικός, Φυσικός, Μηχανικός, Ἐφευρέτης καὶ Ἀστρονόμος ταὐτόχρονα, ἀνεκάλυψε, μεταξὺ παμπόλλων ἀρχῶν, καὶ τὴν Ἀρχὴ τῆς Ἀνώσεως, ὅταν εἶπε καὶ τὸ περίφημο «Εὕρηκα». Σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ἀρχή, κάθε ἀντικείμενο, ποὺ βυθίζεται μερικῶς ἢ ὁλικῶς ἐντὸς κἄποιου ῥευστοῦ, ὠθεῖται πρὸς τὰ πάνῳ μὲ μία δύναμι ἴση μὲ τὸ βάρος τοῦ ῥευστοῦ ποὺ ἐκτοπίζει ὁ ὄγκος τοῦ ἀντικειμένου. Νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ῥευστᾶ ἀποκαλοῦνται ὅλα τὰ ὑγρὰ καὶ τὰ ἀέρια μαζύ. Ὁ ἀέρας τοῦ περιβάλλοντος εἶναι ἕνα μεῖγμα διαφόρων ἀερίων (Ἄζῳτο, Ὀξυγόνο, Ἀργὸ κλπ), ὁπότε συμπεριφέρεται ὡς ῥευστό, ἀσκῶντας καὶ αὐτὸς ἀνωτικὴ δύναμι σὲ ὅλα τὰ σώματα ποὺ βρίσκονται ἐντός του, ἀκριβῶς ὅπως ἀσκεῖ καὶ τὸ νερὸ ἄνωσι στὰ σώματα ποὺ βυθίζονται ἐντός του.

Ὁ Ἀρχιμήδης, ὅπως διαβάζουμε στὸ σῳζόμενο σύγγραμμά του «Περὶ τῶν ἐπιπλεόντων σωμάτων», ἀνακάλυψε καὶ ὑπολόγισε πρῶτος τὴν Ἄνωσι, ἱδρύοντας ἔτσι τὴν Ἐπιστήμη τῆς Ὑδροστατικῆς καὶ τῆς Ἀεροστατικῆς, στὴν ὁποία στηρίζεται καὶ ἡ πτῆσι τοῦ Ἀεροστάτου (Μπαλόνι φουσκωμένο μὲ κἄποιο ἀέριο ἐλαφρύτερο τοῦ ἀέρα ἔχει βάρος μικρότερο τῆς Ἀνώσεως ποὺ ἀσκεῖ πάνῳ του ὁ ἀέρας σἂν βυθισμένο σὲ αὐτὸν σῶμα, καὶ ἔτσι «έπιπλέει».) Πρὸς ἐλάχιστη τιμὴ του Ἀρχιμήδους, στὴ σύγχρονη ὁρολογία καὶ τυπολογία τῆς Μηχανικῆς τῶν Ῥευστῶν ἔχει δοθῇ τὸ ὄνομά του σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς λεγόμενους «ἀδιάστατους» ἀριθμοὺς αὐτῆς τῆς ἐπιστήμης: Ὁ «Ἀριθμὸς τοῦ Ἀρχιμήδους» (Ar) εἶναι ὁ λόγος τῶν ἐξωτερικῶν δυνάμεων πάνῳ στὸ ῥευστὸ πρὸς τὶς ἐσωτερικὲς ἰξώδεις του δυνάμεις. Δὲ θὰ ὑπεισέλθουμε σὲ περισσώτερες ἐπιστημονικὲς λεπτομέρειες, ἁπλὰ νὰ ἀναφέρουμε γιὰ αὐτοὺς ποὺ τυχὸν ἐνδιαφέρονται περισσώτερο, ὅτι ὅταν κατὰ τὴν ἀνάμειξι τῶν ῥευστῶν ὁ Ar ᾖναι πολὺ μεγαλύτερος τοῦ 1, τότε τὰ ἀραιότερα ἀνέρχονται καὶ τὰ πυκνότερα βυθίζονται.

Ὅταν ἡ Ἄνωσις ποὺ ἀσκεῖται σὲ ἕνα σῶμα ὑπερβαίνῃ τὸ βάρος τοῦ σώματος, τότε τὸ σῶμα «ἐπιπλέει»μέσα στὰ ὑγρὰ καί «αἰωρεῖται» μέσα στὰ ἀέρια. Τὸ ὅτι ὁ ἀέρας εἶναι διαφανὴς στὰ μάτια μας δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ἀτμόσφαιρα γύρῳ μας εἶναι κενὴ ὕλης, ἀλλὰ ὑπάρχει ῥευστὴ ὕλη ἀκριβῶς ὅπως πχ εἶναι καὶ ἠ θάλασσα, μέσα στὴν ὁποία «κολυμπᾶμε» ὅλοι μας, ἁπλῶς ὁ ἀέρας εἶναι κατὰ πολὺ ἀραιότερος τοῦ νεροῦ καὶ ἔτσι ἡ ἄνωσι ποὺ ἀσκεῖ στὰ σώματά μας δὲν γείνεται ἀντιληπτὴ ὅπως γείνεται ἡ ἄνωσι τῆς θαλάσσης. Μποροῦμε νὰ αἰσθανθοῦμε ἔντονα τὴν ἄνωσι τοῦ ἀέρα ὅταν βγάζουμε τὸ χέρι μας ἔξῳ ἀπὸ τὸ παράθυρο ἑνὸς αὐτοκινήτου ποὺ τρέχει καὶ γυρίσουμε τὴν παλάμη μας στὴν κατάλληλη γωνία ὥστε νὰ πιέζεται πρὸς τὰ κἄτῳ ἢ νὰ ἀνυψοῦται πρὸς τὰ πάνῳ λόγῳ τῆς ἀνώσεως... Ἀκριβῶς ἡ ἴδια δύναμις ἀσκεῖται καὶ στὰ καταλλήλως κεκλιμένα φτερὰ τοῦ ταχέως κινουμένου ἀεροπλάνου καὶ ξεπερνάει κατὰ πολὺ τὸ βάρος του, κρατῶντας το ἔτσι τόσο ψηλὰ πάνῳ ἀπὸ τὸ ἔδαφος...

Τὸ δεύτερο σημερινὸ εἶδος πτήσεως, ἡ ἀεροδυναμικὴ πτῆσι, εἶναι ἡ πτῆσι ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὴν ἀνωτικὴ δύναμι ποὺ ἀσκεῖ ὁ ἀέρας στὸ σῶμα ποὺ πετάει. Τὸ σχῆμα καὶ τὸ μέγεθος τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἀντικειμένου, ὅπως καὶ τὸ βάρος του, παίζουν καθοριστικὸ ῥόλο στὴν ἀεροδυναμικὴ πτῆσι, καθὼς διαμορφώνουν καταλυτικὰ τὴν δύναμι ἀντιστάσεως τοῦ ἀέρος.

Ἡ πτῆσι τοῦ σημερινοῦ κοινοῦ, ὑποηχητικοῦ ἀεροπλάνου βασίζεται ταὐτοχρόνως καὶ στὶς δύο ἀρχές, καὶ στὴν ἀεροδυναμικὴ καὶ στὴν ἀεροπροωθητικὴ πτῆσι: Οἱ κινητῆρες (τουρμπίνες) τοῦ ἀεροπλάνου ἀναῤῥοφοῦν μὲ πίεσι τὸν ἀέρα καὶ αὐτὸς ἐξέρχεται ἀπὸ τὸ πίσῳ μέρος τους ἀπὸ ἕνα στενὸ ἀκροφύσιο, ὥστε νὰ δημιουργῇται τὸ φαινόμενο «jet» ποὺ περιεγράφη ἀνωτέρῳ καὶ τὸ ἀεροπλάνο νὰ ὠθῇται πρὸς τὰ ἐμπρός. Οἱ ἀέρινες μάζες ποὺ περιβάλλουν τὸ ἀεροσκάφος κατὰ τὴν κίνησί του ῥέουν ἐπὶ τῶν ἐπιφανειῶν του, «γλείφοντάς τες», ἀναλόγως τοῦ σχήματος τῆς κάθε μίας, καὶ ἀσκοῦν σὲ κάθε μία ἐξ αὐτῶν δυνάμεις κάθετες σὲ αὐτήν. Οἱ ἐπιφάνειες τῶν φτερῶν τοῦ ἀεροπλάνου ἔχουν τέτοια γωνία ὡς πρὸς τὴν ὁριζόντιο (βλ. σχῆμα) ὥστε ἡ κάθετη σὲ αὐτὲς ἀντίστασις τοῦ ἀέρος νὰ ἀναλύηται σὲ μία ὁριζόντια συνιστῶσα ἀντίθετη ἀπὸ τὴν κίνησι, ἡ ὁποία ὀνομάζεται «Ὀπισθέλκουσα» (Drag) καὶ σὲ μία κάθετη συνιστῶσα ἀντίθετη ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ ἀεροπλάνου ἡ ὁποία ὀνομάζεται Ἄνωσις (Lift). Ἡ Ἄνωσις ἀντιτίθεται στὸ βάρος καὶ οὖσα μεγαλύτερη ἀπὸ αὐτό, σηκώνει τὸ ἀεροσκάφος ψηλά, καὶ ἡ Ὀπισθέλκουσα ἀντιτίθεται στὴν κίνησι ἀλλὰ ὑπερνικᾷται ἀπὸ τὴν «Ὤσι» (Thrust) ποὺ δημιουργοῦν οἱ κινητῆρες καὶ ἔτσι τὸ ἀεροπλάνο κινεῖται πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ πρὸς τὰ ἄνῳ.

ΡΟΗ ΑΕΡΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΕΡΟΤΟΜΗ (ΦΤΕΡΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ)

Ὅθεν, ἡ πτῆσις τοῦ ἀεροπλάνου εἶναι συνδυασμὸς ἀεροπροωθητικῆς καὶ ἀεροδυναμικῆς πτήσεως, ἀμφότερες οὖσες ἑλληνικὲς ἀνακαλύψεις. Καὶ οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες ὄχι μόνο ἀνεκάλυψαν τὶς ἀρχὲς καὶ τὶς δυνάμεις μὲ τὶς ὁποῖες δυνάμεθα νὰ πραγματοποιήσουμε πτῆσι τοῦ άεροπλάνου καὶ λοιπῶν ἀεροσκαφῶν, ἀλλὰκατασκεύασαν καὶ ἀπογείωσαν καὶ τὸ πρῶτο ἀεροπλάνο! Τὸ πρῶτο ἀεροπλάνο τῆς ἱστορίας τὸ κατεσκεύασε καὶ τὸ ἀπεγείωσε ἕνας Ἕλλην, ὁ Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος, ἐπιφανὴς πυθαγόρειος Φιλόσοφος τῆς Ἰταλίας, κατὰ πολλοὺς ὁ τελευταῖος φιλόσοφος τῆς σχολῆς... Ὁ Ἀρχύτας κατασκεύασε ἕνα ἀεριωθούμενο ἀεροπλάνο, τήν «Πετομηχανή» ἤ «Περιστερὰ τοῦ Ἀρχύτου», τὸ ὁποῖο εἶχε τὸ γνωστὸ ἀεροδυναμικὸ σχῆμα τῶν κοινῶν ἀεροπλάνων (ἄτρακτος-φτερά-οὐρά-οὐριαῖα πτερύγια κλπ) καὶ πετοῦσε στὸν ἀέρα μέσῳ ἐκτοξεύσεως ἀερίου πρὸς τὰ ὀπίσῳ (ἀεριώθησις). Τὸ ὑλικὸ τοῦ ἀεροσκάφους ᾖτον ἐλαφρὺ καὶ ἀνθεκτικό. Στὸ ἐσωτερικό του ὑπῆρχε μία ἐλαστικὴ κατασκευὴ ἐν εἴδει μπαλονιοῦ, τῆς ὁποίας τὸ ἄνοιγμα ᾖτον προσηρμοσμένο στὸ ἀνοικτὸ ἄκρο ἑνὸς θερμαινόμενου στεγανοῦ λέβητα (ἢ μιᾶς ἰσχυρῆς ἐμβολοφόρου ἀεραντλίας). Ὅταν ἡ πίεσις τοῦ ἀτμοῦ ποὺ πληροῦσε τὴν κύστι ὑπερέβαινε τὴν μηχανικὴ ἀντοχὴ τῆς συνδέσεως λέβητα-κύστεως, ἡ κύστι «ξεφούσκωνε» ἀργὰ καὶ σταθερὰ καθὼς ὁ ἀτμὸς διέφευγε ἀπὸ μία πολὺ μικρὴ ὀπὴ στὸ πίσῳ μέρος τοῦ ἀεροπλάνου, δημιουργῶντας ὦσι ἡ ὁποία σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἄν-ωσι ποὺ ἠσκεῖτο ἐπάνῳ του λόγῳ τοῦ ἀεροδυναμικοῦ σχήματός του καθιστοῦσε δυνατὴ τὴν πτῆσι τοῦ πρώτου μή-ἐπηνδρωμένου ἀεροσκάφους τῆς ἱστορίας... Αὐτὴν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ ἀλήθεια δὲν τὴν διδάσκονται τὰ ἑλληνόπουλα στὸ σχολεῖο, καὶ αὐτὸ γίνεται βάσει ἐντολῆς τοῦ ἀνθελληνικοῦ ὑπουργείου παιδείας (ἀπαιδευσίας), τὸ ὁποῖο ὅσο μπορῇ ἀποκρύπτει τὰ ἐπιτεύγματα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων Ἐπιστημόνων. Γιατὶ δὲν γνωρίζει κἀνεὶς ὅτι τὸ πρῶτο ἀεροπλάνο τῆς ἱστορίας τὸ ἀπεγείωσαν οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες;

Ὅσο γιὰ τὸ ποιὸ ἀντικείμενο χρησιμοποιοῦσε ὡς ἐσωτερικὸ μπαλόνι, νὰ ἀναφέρουμε ὅτι χρησιμοποιοῦσε τὴν οὐροδόχο κύστι τοῦ γουρουνιοῦ, ἠ ὁποία λόγῳ τῆς ἐλαστικότητός της χρησιμοποιεῖται ἀκόμα καὶ σήμερα ἀπὸ κἄποιους λαοὺς φουσκωμένη ὡς παιδικὸ παιχνίδι ἢ ὡς πανάλαφρο ἀλλὰ ἀνθεκτικὸ δοχεῖο ὑγρῶν. Νὰ ἀναφέρουμε ἐπίσης ὅτι ἡ Πετομηχανὴ τοῦ Ἀρχύτου κατὰ τὴ φάσι τῆς ἀπογειώσεως δὲν ἀεριοπροωθεῖτο, άλλὰ πετοῦσε ὡς πουλὶ κινῶντας τὰ φτερά της, μέσῳ ἑνὸς πολυπλόκου μηχανισμοῦ τροχαλιῶν καὶ ἀντιβάρων. Κατὰ τὴν ἀπογείωσί του δῆλα δὴ χρησιμοποιοῦσε διαφορετικὴ τεχνικὴ ἀπὸ ὅ,τι κατὰ τὴν πτῆσι του, ἡ ὁποία μάλιστα δὲν ἐφαρμόζεται κἂν σήμερα (δὲν ὑπάρχει ἀεροσκάφος μὲ κινούμενα φτερά), καὶ ἡ ὁποία ἐμιμεῖτο τὴν φύσι (πέταγμα πτηνῶν). Μόλις ἔφτανε τὸ ἐπιθυμητὸ ὕψος, σταματοῦσε ἡ κίνησι τῶν φτερῶν καὶ ξεκινοῦσε ἡ ἀεριώθησις (ἀτμώθησις γιὰ τὴν ἀκρίβεια), ἡ ὁποία διαρκοῦσε γιὰ 200 μέτρα περίπου, μέχρι νὰ ἀδειάσῃ δῆλα δὴ ἡ κύστις.

Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΥΤΑ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ὁ Ἀρχύτας ᾖτον ἄλλη μία πάμφωτη καὶ πολυσχιδὴς προσωπικότης τῆς Ἀρχαίας Ἑλλάδος, ἐφευρέτης καὶ πυθαγόρειος μύστης, ἑπτάκις έκλελεγμένος στρατηγός, προσωπικὸς φίλος τοῦ Πλάτωνος καὶ μελετητὴς τῆς Ἀκουστικῆς (ὅπως οἱ περισσώτεροι πυθαγόρειοι ἄλλωστε). Πληροφορίες γιὰ τὴν Πετομηχανὴ τοῦ Ἀρχύτου, καθὼς καὶ γιὰ ἄλλες ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύψεις του, λαμβάνουμε ἀπὸ τὰ συγγράμματα δύο Ῥωμαίων ἱστορικῶν κελτικῆς καταγωγῆς, τοῦ Φαβωρίνου τό «Παντοδαπὴ Ἱστορία» καὶ τοῦ Αὔλου Γέλλιου τό «Ἀττικαὶ Νύκται» (Noctes Atticae).

Σὲ δύο ἄλλες ἐφευρέσεις τοῦ Ἀρχιμήδους, τήν «Ἕλικα» καὶ τόν «Κοχλία», ὁ ὁποῖος ᾖτον μία σπειρωτὴ κατασκευὴ ἥτις τοποθετημένη μέσα σὲ ἀγωγοὺς μετακινοῦσε ὑδάτινους ὄγκους ἀποτελῶντας τὴν πρώτη ἀντλία τῆς ἱστορίας, βασίζεται καὶ ἡ τεχνολογία τοῦ ἕλικος καὶ ἡ πτῆσι τοὺ ἑλικοπτέρου, ἡ τεχνολογία τῆς ἀντλίας, τῆς τουρμπίνας, τοῦ ἀνεμιστῆρα καὶ πολλὰ ἄλλα...

Νὰ σημειώσουμε ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο ἀναφέρουμε μόνο τὰ σχετικὰ μὲ τὴν Πτῆσι ἐπιτεύγματα τῶν συγκεκριμένων ἐπιστημόνων, καὶ ὄχι γενικῶς τὶς ἐφευρέσεις τους, διότι οἱ συνολικὲς ἐφευρέσεις τῶν συγκεκριμένων Ἑλλήνων (Ἥρων, Ἀρχύτας, Ἀρχιμήδης) εἶναι ἀκαταμέτρητες... Ὁ Ἀρχιμήδης μάλιστα εἶχε πῇ τὸ ἀμίμητο «ΔΟΣ ΜΟΙ ΠΑ ΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑΝ ΓΑΝ ΚΙΝΑΣΩ»: Δῶσ’μου κἄπου νὰ σταθῶ (ἕνα σταθερὸ σημεῖο νὰ πακτώσω τὰ ὑπομόχλια) καὶ θὰ μετακινήσω τὴν γῆ...

Οἱ... ἱπτάμενοι Ἀρχαῖοι Ἕλληνες χάνονται πίσῳ, στὴν ἀχλὺ τῆς Μυθιστορίας, μὲ τοὺς ὕπερθεν τοῦ Αἰγαίου περιϊπτάμενους Δαίδαλο καὶ Ἴκαρο, μὲ τὸν πτεροπέδιλο Ἕρμῆ κλπ... 

Ἐν κατακλεῖδι, ἐδείχθη μὲ τὸ παρὸν ὅτι οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες κατέθεσαν τὸ ἐπιστημονικὸ καὶ τεχνολογικὸ σπέρμα γιὰ τὴν ἔξοδο στὸ Διάστημα καὶ γιὰ τὴν ἐξερεύνησι αὐτοῦ, οἱ ὁποῖες σήμερα εἶναι πλέον καθημερινότης. Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶναι ἐπίσης οἱ πατέρες τῆς Πτήσεως καὶ οἱ πρῶτοι κατασκευαστὲς ἀεροσκαφῶν, θέτοντας τὰ θεμέλια τῆς πτητικῆς, ἡ ὁποία τόσο πολὺ ἐπηρεάζει σήμερα τὸν πολιτισμὸ καὶ τὴν ἐξέλιξι τοῦ άνθρώπου. Αὐτὲς τὶς συνταρακτικὲς καί «κοσμοϊστορικές» μὲ ὅλη τὴ σημασία τοῦ ὅρου, ἀλήθειες, δὲν τὶς μαθαίνουμε στὴν δημόσια ἐκπαίδευσι, δὲν τὶς μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ δοκυμανταῖρ, δὲν τὶς μαθαίνουμε ἀπὸ τὶς ἐπιστημονικὲς δημοσιεύσεις καὶ τὶς διδακτορικὲς διατριβὲς τῆς συστημικῆς Ἀκαδημίας τῶν ἀντεθνικῶν ἀλλὰ κρατικῶν Πανεπιστημίων... Ὅσο ἡ χώρα παραμένῃ τραγικὸ προτεκτοράτο διεθνῶν, ἀπάτριδων, λαίμαργων καὶ οἰκονομοκεντρικῶν δυνάμεων ποὺ προωθοῦν τὶς ἀγορὲς εἰς βάρος τῆς πολιτισμικῆς της κληρονομιᾶς, αὐτὲς οἱ Ἀλήθειες θὰ παραμένουν καταχωνιασμένες καὶ ἄγνωστες στὸ εὐρὺ κοινό...