Κομματικές οι επιλογές των νέων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης

Μέσα στις διακοπές του Πάσχα ανακοινώθηκαν οι 13 νέοι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης, που θα είναι υπεύθυνοι για την ομαλή λειτουργία της εκπαίδευσης στις αντίστοιχες περιφέρειες. Η διαδικασία τοποθέτησής τους, μπορεί να περιγραφεί ασφαλώς και με σαφήνεια με τη λαϊκή ρήση: «Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε το βρακί του αλλιώς».

Ο υπουργός Παιδείας κ. Μπαλτάς, μιλώντας στη Βουλή στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων στις 10 Φεβρουαρίου, είπε ότι οι διαδικασίες διορισμού θα διενεργηθούν με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία. Πρόκειται για υποσχέσεις, που μπορεί να ακούγονται αυτονόητες, αλλά τέτοια πράματα δεν έχουμε δει σε καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα και δεν επρόκειτο να τα δούμε ούτε με την κυβέρνηση αυτή. Ο αναπληρωτής υπουργός κ. Κουράκης, ο οποίος υπογράφει το διορισμό, προφανώς αντιλαμβάνεται την αξιοκρατία διαφορετικά: «Άξιος είναι όποιος είναι δικός μας». «Τα δικά μας παιδιά» που έλεγαν κι οι δεξιοί της ΝΔ. Οι πληροφορίες λένε για σύγκρουση των δύο υπουργών και για ηλεκτρισμένο κλίμα στο υπουργείο, με την άποψη του κ. Κουράκη τελικά να επικρατεί, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι κάποιος απ’ τους δυο αγωνιζόταν για την επικράτηση των αρίστων. Ο καβγάς αφορούσε απλά στο ποιος είναι «πιο δικός μας» ή για την ακρίβεια, σε ποιοανού την «αυλή» ανήκει.

Έτσι, οι νέοι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης έχουν όλοι -εντελώς συμπτωματικά μάλλον- το κοινό χαρακτηριστικό να είναι κομματικά-συνδικαλιστικά στελέχη της συγκυβέρνησης με 11 απ’ αυτούς να πρόσκεινται στο  ΣΥΡΙΖΑ και 2 στους ΑΝΕΛ. Φοβερή αξιοκρατία! Και πόσο πρωτότυπο! Ίσως αυτό να εννοούσε ο υπουργός όταν μιλούσε στη Βουλή περί «πολιτικής ανεξιθρησκείας» στην επιλογή των περιφερειακών διευθυντών. «Πρώτη φορά αριστερά» αλλά οι δοκιμασμένες συνταγές του παρελθόντος περί κομματικού κράτους, ημετέρων και  «δικών μας παιδιών» φαίνεται να αποτελούν διαχρονική αξία.

Ακόμη και στην επιλογή του χρόνου ανακοίνωσης των διορισμών ακολουθήθηκε η πεπατημένη των προηγούμενων δεξιοπασοκικών κυβερνήσεων: Έγιναν σε περίοδο διακοπών, που τα σχολεία ήταν κλειστά, προφανώς για να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις και οι κριτικές μέχρι οι εκπαιδευτικοί να επιστρέψουν στα σχολεία τους. «Στα μουλωχτά, μη μας πάρουν χαμπάρι».

Αρκετά ενδιαφέρον είναι και το σημείο που αφορά στην προϋπηρεσία των νέων περιφερειακών διευθυντών.Οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν συνδικαλιστές, του ΣΥΡΙΖΑ ή παρεμφερών δυνάμεων, που σημαίνει πως ανήκουν σ’ εκείνη την κατηγορία εκπαιδευτικών που τους βλέπουν περισσότερα τα συμβούλια ή τα σχολεία στα οποία τριγυρνάνε «για ενημέρωση» και καθόλου η τάξη τους. Είναι οι εκπαιδευτικοί που έχουν τη μικρότερη δυνατή σχέση με την ενεργή εκπαίδευση, με το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς και κατά τεκμήριο, είναι οι άνθρωποι που υπολείπονται πολύ έναντι των συναδέλφων τους σε εκπαιδευτική εμπειρία και τους οποίους θα κληθούν να κατευθύνουν πάνω στα διάφορα θέματα της ταλαίπωρης ελληνικής Παιδείας.  Παρ’ όλα αυτά και στο πλαίσιο πάντα της διαφάνειας και της αξιοκρατίας του δόγματος «πρώτη φορά αριστερά-μια ζωή τα ίδια», η θητεία τους ως αιρετά συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να τους κάνει αυτόματα τους πιο άξιους ανάμεσα στους υπόλοιπους υποψηφίους συναδέλφους τους, που προέρχονταν από άλλους πολιτικούς χώρους ή που δεν είχαν πολιτική ή συνδικαλιστική δράση.

Η τοποθέτηση των περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης και ο τρόπος αξιολόγησής τους ήταν ίσως μία πρόγευση του πώς αντιλαμβάνεται η διοίκηση του ευαίσθητου υπουργείου παιδείας την αξιοκρατία, αλλά και τι απαιτεί σαν προσόντα από τα στελέχη της εκπαίδευσης. Προσπαθούμε βέβαια ακόμη να διαπιστώσουμε πού ακριβώς έγκειται η αλλαγή και η ανατροπή σε σχέση με προηγούμενες τακτικές και πρακτικές, που τόσο διαφημίστηκαν προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά, αλλά ακόμη δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε κάτι. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως και στο θέμα αυτό, όπως και σε πολλά άλλα, η «αριστερή» κυβέρνηση ακολουθεί με σιγουριά τον δρόμο που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις πριν απ’ αυτήν. Όχι βέβαια πως δεν το περιμέναμε… άλλωστε το αστικοφιλελεύθερο κράτος με το αστικοαριστερό είναι αδελφάκια, που έχουν κοινούς γονείς, αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί «σύστημα». Είναι όχι μόνο λογικό αλλά και αναμενόμενο να λειτουργούν με τις ίδιες πρακτικές και να ακολουθούν τα ίδια κομματικά μονοπάτια.

Μετά τους περιφερειακούς διευθυντές εκπαίδευσης, ακολουθεί η επιλογή των σχολικών συμβούλων, των διευθυντών εκπαίδευσης και των διευθυντών σχολικών μονάδων. Ας ελπίσουμε, για το καλό της Παιδείας, πως τα κριτήρια επιλογής τους θα είναι διαφοροποιημένα και θα δούμε και ολίγον από αξιοκρατία και διαφάνεια στην επιλογή τους. Η Παιδεία έχει ανάγκη από άξιους και ικανούς ανθρώπους, όχι από κομματικά στελέχη. Από δαύτα έχουμε περίσσευμα…