Η έννοια του «ξένου» στην αρχαία Ελλάδα και ο ρατσισμός σήμερα

Από την εποχή του Ομήρου ο Έλλην ταξιδιώτης, διερχόμενος από μια άλλη πόλη - χώρα, προσφωνείτο ''ξένος'', στα Ελληνικά εδάφη της άλλης πόλεως από αυτήν που κατοικούσε μονίμως και προστατεύονταν από τον ''ξένιον Δίαν''. Γι’ αυτό και φιλοξενούνταν από τον οικοδεσπότη, του έκαναν τραπέζι, αφού προηγουμένως έκαναν σπονδές στους θεούς και έδιναν τις απαιτούμενες ευχές. Μετά το φαγητό ο οικοδεσπότης, αφού ο ''ξένος'' χόρτασε, τον ρωτούσε από πού έρχεται και ποιος είναι ο προορισμός του. Ο ''ξένος'' είχε την ίδια γλώσσα τα ίδια ήθη έθιμα και πίστευε στους ίδιους θεούς. Αναφέρεται ότι ετυμολογικά για την λέξη ξένος ή ξείνος προέρχονται από την λέξη συν ή ξυν και κοινός. 

Ο εισβολέας, όπως οι Πέρσες, δεν θεωρείτο ''ξένος'' αλλά ''βάρβαρος'', λόγω του ακατανόητου της γλώσσας και των διαφορετικών ηθών και εθίμων. Το θέμα αυτό το καταλαβαίνει κανείς στην επιτύμβια στήλη, στο σημείο όπου έπεσε ο Λεωνίδας με τους τριακόσιους Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς. Η στήλη αυτή γράφει ''ω ξείν' αγγέλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι''. Είναι γραμμένη με Ελληνικά γράμματα και απευθύνεται στον Έλληνα διαβάτη με το  ''ξείν''. Το μήνυμα είναι γραμμένο με τρόπο ώστε ο διαβάτης θα αισθανθεί το μεγαλείο της εντολής αυτών που αψήφησαν τον θάνατο για την υπεράσπιση της Πατρίδας τους και να το μεταφέρει. Άρα ο διαβάτης είναι διερχόμενος Έλλην και διέπεται από τα ίδια ήθη και έθιμα. 

Ας έλθουμε όμως και στο σήμερα μια που, παρά την απλούστευση της γλώσσης (κακώς κατά την άποψη μου), οι έννοιες παραμένουν οι ίδιες. Όταν κάποιος έχει φιλοξενούμενους και χρειαστεί να κάνει κάτι άλλο, η απάντηση του θα είναι '' δεν μπορώ έχω ξένους στο σπίτι'', αφού οι επισκέπτες του μπορεί να διαμένουν και στην ίδια πόλη και ουδόλως αναφέρεται σε αλλοεθνείς αλλοδαπούς. 

Προφανώς φυσικά η φιλοξενία θα είναι δυνατή δια πρόσωπα γνωστά του που έρχονται από μακριά, αν υπάρχει η δυνατότητα παραμονής τους λόγω χώρου. 

Το θέμα όμως ξένος έχει καταλήξει σήμερα να θεωρείται ρατσιστικό, ακόμα και με την μη ύπαρξη χώρου (εδάφους υποδοχής) στην Ελλάδα. Αυτό συμβαίνει διότι τους νόμους δεν τους υπαγορεύει η λέξη ήθος - έθιμο ενός έθνους, αλλά την επιβάλει ο ξένος πολυεθνικός δυνάστης που ουδεμία σχέση έχει με την φράση ''ξένιος Ζευς''. 

Κατά πολύ μεταγενέστερος, που απαλλάσσεται λόγω θανάτου του το 1943 της δίωξης λόγω του αντιρατσιστικού, είναι ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Δυστυχώς δεν διδάσκεται πλέον στα Ελληνικά σχολεία. Ο μόνος ρατσισμός που υπάρχει στην Ελλάδα είναι εναντίον των Ελλήνων και τα Ελληνόπουλα πρέπει να αποποιηθούν την Ελληνική παιδεία, μια που πρέπει να ξεχάσουν τις έννοιες ''Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια'', που αποτελούν τους θεμελιώδεις λίθους της Ελληνικής κοινωνίας. Να δεχθούν μοιρολατρικά τον μαρασμό και τη φτώχεια. Το γιατί πέθανε εγκαίρως ο εθνικός μας ποιητής και απέφυγε έτσι την ποινική, δίωξη, όπως και γιατί δεν διδάσκεται, θα μας το πουν δύο μικρά αποσπάσματα του και μια δήλωση του.

ΟΙ  ΛΥΚΟΙ

Βοσκοί στην μάντρα της πολιτείας οι λύκοι. Στα όπλα ακρίτες, μακρυά οι φαύλοι και οι περιττοί.
καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι. Για λόγους άδειους ή για έργα του ολέθρου βαλτοί 

από τον ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ

Και χορό τριγύρω σου θα στήσουν, με βιολιά και με ζουρνάδες
Γύφτοι Εβραίοι Αράπηδες Πασάδες.
Και τα γόνατα τους θα λυγίσουν ο τρανοί σου.
Και θα γίνουν των ραγιάδων οι ραγιάδες.