Η κρίση στην Μέση Ανατολή μεταλλάσσεται από τοπικό σε περιφερειακό πόλεμο

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ο τοπικός συμμοριτοπόλεμος των τζιχαντιστών στην Συρία και το Ιράκ εισέρχεται σε μια επικίνδυνη φάση, αυτή του περιφερειακού πολέμου. Ένοπλες δυνάμεις του Ιράν, περίπου 60.000 άνδρες, έχουν προωθηθεί στα σύνορα Ιράκ-Συρίας και πολεμούν μαζί με τις κυβερνητικές δυνάμεις των δυο χωρών εναντίον των τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους. Το δυναμικό που αναπτύσσεται μπορεί να μετατρέψει την υφιστάμενη κρίση σε περιφερειακή σύρραξη με συμμετοχή του Ιράν, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.

Η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία εξακολουθούν να υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές, παρά τα περί αντιθέτου αναφερόμενα στα ΜΜΕ, ενώ οι ΗΠΑ που υποτίθεται ότι έχουν εξακοντίσει «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» βομβαρδίζουν «κατά λάθος» θέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας και του Ιράκ και καταστρέφουν ζωτικές τους υποδομές. Παράλληλα το Ισραήλ προσφέρει αεροπορική κάλυψη στους κανιβάλους του Ισλαμικού Κράτους όποτε αυτοί βρεθούν εγκλωβισμένοι από τις κυβερνητικές δυνάμεις του Άσσαντ. Ο συμμοριτοπόλεμος στην Συρία διαρκεί πάνω από τέσσερα χρόνια, ενώ στο Ιράκ αυτός ο πόλεμος τείνει να μεταλλαχθεί σε εμφύλιο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών.

Τελευταίες ειδήσεις από την Συρία αναφέρουν ότι η κατάσταση στα μέτωπα της μάχης αλλάζει δραματικά. Η εμφάνιση των ιρανικών ενόπλων δυνάμεων στα πεδία μάχης της Συρίας δημιουργεί νέα δεδομένα και αφετηρία για την ολική αντιμετώπιση των ισλαμιστών-μισθοφόρων των ΗΠΑ. Πληροφορίες που διέρρευσαν από μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και της Γερμανίας επιβεβαιώνουν ότι ιρανικές και συριακές δυνάμεις ανακαταλαμβάνουν από τους τζιχαντιστές στρατηγικά σημεία κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, ενώ ταυτόχρονα μαχητές της Χεζμπολάχ  ορμώμενοι από τον Λίβανο καταλαμβάνουν θέσεις στα σύνορα Συρίας-Λιβάνου. Αυτές οι στρατιωτικές κινήσεις δείχνουν ένα σχέδιο αποκοπής των τζιχαντιστών από τις κύριες αρτηρίες τροφοδοσίας τους με πολεμικό υλικό.

Είναι πλέον σαφές ότι οι δυνάμεις του Ιράν, της Συρίας, της Χεζμπολάχ και των σιιτών του Ιράκ συνεργάζονται στο μέτωπο του πολέμου και έχουν ξεκινήσει μια αντεπίθεση κατά των μισθοφόρων ισλαμοσυμμοριτών. Ιδιαίτερης προσοχής πρέπει να τύχει η μετατόπιση του μετώπου προς τα τούρκο-συριακά σύνορα. Σε αυτά τα σύνορα η κρίση παίρνει μια νέα διάσταση, σε αυτά τα σύνορα ο τοπικός πόλεμος μπορεί να μεταλλαχθεί σε περιφερειακό.

Δεν είναι μυστικό ότι η Τουρκία προσπαθεί εδώ και τέσσερα τουλάχιστον χρόνια να εκδιώξει τον Άσσαντ από τη Δαμασκό. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου επανειλημμένα έχουν εκφραστεί με τα σκληρότερα λόγια εναντίον του Άσσαντ, ενώ πολλές φορές έχουν φιλοξενηθεί στην Άγκυρα συμπόσια και ημερίδες εκκολαπτόμενων τζιχαντιστών από την Ευρώπη. Παράλληλα είναι γνωστό και εξακριβωμένο ότι η Τουρκία περιθάλπει τραυματίες τρομοκράτες από τις μάχες στην Συρία σε κρατικά της νοσοκομεία. Επίσης είναι εξακριβωμένο ότι η τουρκική μυστική υπηρεσία ΜΙΤ εκπαιδεύει και εξοπλίζει τζιχαντιστές, ενώ όταν απαιτείται τους φυγαδεύει από τα πεδία μαχών της Συρίας. Πολλές επιτυχίες των ισλαμοσυμμοριτών στις βόρειες περιοχές της Συρίας οφείλονται σε καλυμμένες δράσεις τουρκικών μαχητικών ελικοπτέρων και του πυροβολικού του τουρκικού στρατού. Είναι σαφές ότι η Άγκυρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον συμμοριτοπόλεμο στην Συρία προς το συμφέρον των περιφερειακών της φιλοδοξιών και επ’ ωφελεία των αμερικανοσιωνιστικών σχεδίων. 

Ενώ λοιπόν η κατάσταση μετά τις πρόσφατες επιτυχίες των τζιχαντιστών εξελισσόταν σχετικά θετικά για τις τουρκικές φιλοδοξίες, στον συμμοριτοπόλεμο παρενέβη δυναμικά το Ιράν. Ιρανικές ένοπλες δυνάμεις μαζί με τις κυβερνητικές της Συρίας επιχειρούν λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα τουρκικά σύνορα και πολύ σύντομα θα κάνουν την εμφάνιση τους και στα σύνορα Συρίας-Ισραήλ καταδιώκοντας τους τζιχαντιστές. Αβίαστα λοιπόν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η κρίση της Μέσης Ανατολής από τοπικής εμβέλειας πόλεμο είναι δυνατόν να μεταλλαχθεί σε περιφερειακό πόλεμο και σε μια μεγάλης εμβέλειας στρατιωτική σύγκρουση με εμπλοκή Ιράν, Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας, Ισραήλ και Σιιτών-Σουνιτών.

Αν σε όλα αυτά τα γεγονότα συνυπολογίσουμε τις εντάσεις στην Ουκρανία και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας τότε το δυναμικό για μια παγκόσμια σύρραξη αυξάνει δραματικά.