Ο Σουλτς βαρά το νταούλι κι ο Σύριζα χορεύει

Ενόψει της επικείμενης συμφωνίας μεταξύ Σύριζα και δανειστών, η δραματικοποίηση της καταστάσεως κρίνεται ως η αναγκαία μέθοδος προκειμένου το Νέο Μνημόνιο να γίνει αποδεκτό από τους Έλληνες όχι σαν βαριά καταδίκη αλλά ως ανακουφιστικός -τρόπο τινά- «έντιμος συμβιβασμός».

Υπό αυτό το πρίσμα, οι αυστηρές προειδοποιήσεις Σουλτς προς την ελληνική κυβέρνηση έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της τρομοκράτησης του Ελληνικού Λαού. Δήλωσε ο Μ. Σουλτς: «Μπορώ μόνο να προειδοποιήσω την ελληνική κυβέρνηση να μην απορρίψει τη χείρα βοηθείας που της προσφέρεται. Ο χρόνος τελειώνει και οι συνέπειες θα είναι δραματικές».

Επί της ουσίας, η αυστηρή προειδοποίηση στρέφεται προς τον Ελληνικό Λαό και όχι προς την κυβέρνησή του, η οποία έχει προ πολλού όχι απλώς υπερβεί αλλά διαγράψει, τις προεκλογικές «κόκκινες γραμμές».

Ο ραγιαδισμός της μαρξιστικής αριστεράς σε τίποτε δεν διαφέρει από τον αντίστοιχο της φιλελεύθερης ψοφοδεξιάς. Φυσιολογικά λοιπόν, ο κάθε Σουλτς υψώνει με αλαζονεία το δάχτυλο στους Έλληνες, απειλώντας τους με δραματικές συνέπειες εάν δεν ακολουθήσουν τις διαταγές των τοκογλύφων.

Ορθώς λοιπόν ο Τσίπρας μιλούσε προεκλογικά για νταούλια και χορούς. Σκοπίμως όμως, αντέστρεψε τους ρόλους για να εξαπατήσει τους ψηφοφόρους: οι τοκογλύφοι, εν τέλει, βαρούν τα νταούλια και ο Σύριζα χορεύει και σε τούτη την περίπτωση πράγματι, οι συνέπειες για τους Έλληνες είναι δραματικές. Ένα Νέο Μνημόνιο έρχεται με φαρδιά την υπογραφή της αριστεράς.