«Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει». Την παροιμία αυτή μας θυμίζουν τα όσα γίνονται, για μια ακόμη φορά, στο Ισραήλ. Για να μην φανεί ότι αυτά που γράφουμε είναι προϊόν φαντασίας ή «νοσηρός αντισημιτισμός» μεταφέρουμε το κείμενο «Ισραηλινός Στρατός: Αυτοανακηρύχθηκαν αθώοι», το οποίο δημοσιεύθηκε στην "Εφημερίδα των Συντακτών":
«Ο ισραηλινός στρατός απαλλάσσει από κάθε ευθύνη τον ισραηλινό στρατό. Για πολλοστή φορά αυτή η... αμερόληπτη διαδικασία –η οποία εν προκειμένω ονομάστηκε «εκτεταμένη ποινική έρευνα» και η ολοκλήρωσή της ανακοινώθηκε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα της Πέμπτης– βγάζει λάδι τους στρατιωτικούς κάθε βαθμίδας, που συμμετείχαν σε μια από τις πιο συνταρακτικές επιθέσεις κατά Παλαιστινίων αμάχων στον πολύνεκρο πόλεμο των 50 ημερών το περσινό καλοκαίρι στη Γάζα: το διπλό αεροπορικό πλήγμα με πυραύλους εναντίον τεσσάρων αγοριών, που σκοτώθηκαν επιτόπου καθώς έπαιζαν στην παραλία της πόλης της Γάζας στις 16 Ιουλίου 2014.
Η πολύμηνη εσωτερική έρευνα του ισραηλινού στρατού για το «τραγικό δυστύχημα», όπως χαρακτηρίζεται στη σχετική ανακοίνωση, έκλεισε λοιπόν χωρίς καμία απαγγελία κατηγοριών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως δεν παραβιάστηκαν ούτε οι διεθνείς ούτε οι ισραηλινοί κανόνες εμπλοκής.
Σύμφωνα με το πόρισμα, τα τέσσερα ανήλικα θύματα, όλα τους ξαδέρφια ηλικίας 9-11 ετών, δεν ταυτοποιήθηκαν ως παιδιά αλλά ως μαχητές της Χαμάς μέσω της συλλογής πληροφοριών από αέρος, ενώ μια παράγκα ψαράδων μέσα στην οποία έπαιζαν κρυφτό, αναγνωρίστηκε ως «εγκαταστάσεις» της ναυτικής αστυνομίας της Χαμάς που πιθανόν περιείχε όπλα. Θυμίζουμε πως ο πρώτος πύραυλος σκότωσε το ένα αγόρι για να ακολουθήσει και δεύτερος, που έπληξε τα άλλα τρία παιδιά την ώρα που έτρεχαν για να σωθούν, όπως προκύπτει από αναφορές δημοσιογράφων και άλλων αυτοπτών μαρτύρων.
«Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην εσωτερική έρευνα. Υπολογίζουμε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν φοβόμαστε και είμαστε βέβαιοι πως θα κερδίσουμε, επειδή ο κόσμος είναι μαζί μας» δήλωσε στο Associated Press ο Μοχάμεντ Μπακρ, πατέρας ενός εκ των θυμάτων, εκφράζοντας την ελπίδα πως ο φάκελος της επίθεσης θα συμπεριληφθεί στην προσφυγή της Παλαιστινιακής Αρχής κατά του Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC). Το Τελ Αβίβ πάγια ισχυρίζεται πως η «αξιοπιστία» των εσωτερικών ερευνών του στρατού καθιστά περιττή την εμπλοκή του ICC, ενώ εγκαλεί ακόμα και τον ΟΗΕ για «προκατάληψη» εναντίον του.
Η ολοκλήρωση της έρευνας έρχεται λίγες εβδομάδες μετά τη δημοσιοποίηση –μέσω της ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Break the Silence (Σπάσε τη Σιωπή)– δεκάδων μαρτυριών Ισραηλινών στρατιωτών, που συμμετείχαν στον πόλεμο της Γάζας και επιβεβαιώνουν πως ο στρατός παραβιάζει τις υποχρεώσεις του έναντι του διεθνούς δικαίου για την προστασία αμάχων κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών. Ο στρατός ετοιμάζεται να κλείσει και τις εσωτερικές έρευνες για τους βομβαρδισμούς δύο κτιρίων στη Γάζα, κατά τους οποίους σκοτώθηκαν 22 Παλαιστίνιοι, ενώ έχει διατάξει αντίστοιχη έρευνα για πλήγμα με πύραυλο εναντίον ενός καφενείου, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους άλλοι εννιά άνθρωποι».
Όπως βλέπουμε, μικρά παιδιά, ηλικίας 9-11 ετών, χαρακτηρίζονται ως «μαχητές της Χαμάς» από τους δολοφόνους τους, οι οποίοι αφού διεξήγαγαν μια «αντικειμενική» έρευνα απάλλαξαν από κάθε ευθύνη τους ίδιους τούς εαυτούς τους. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι επιπλέον, καθώς το άρθρο είναι απολύτως κατατοπιστικό.
Μόνο που θα επιθυμούσαμε, αντί της Βίκυς Καπετανοπούλου, η οποία έγραψε το κείμενο, να υπήρχε η υπογραφή κάποιων εκ των συντακτών του "Ιού". Ξέρουμε, όμως, ότι είναι πολύ πιο εύκολο να γκρεμιστεί κάποιος φούρνος σε κάποιο οικοδομικό τετράγωνο, παρά η ανθελληνική αυτή τριάδα να γράψει κάτι για την Ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη και τις θηριωδίες του Ισραηλινού στρατού εις βάρος των Παλαιστινίων, κυρίως γυναικόπαιδων. Γιατί, άραγε, είναι τόσο δύσκολο να τοποθετηθούν επί του θέματος; Τι φοβούνται;
Γιατί δίνουν δικαιώματα, με την παρατεταμένη σιωπή τους, να δημιουργούνται διάφορες υπόνοιες για τον λόγο για τον οποίο τηρούν σιγή... ιχθύος; Μπορεί, βεβαίως, να μην διαβάσαμε ποτέ μέχρι τώρα τις απόψεις τους για την Ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη και για την βιαιότητα των δυνάμεων κατοχής κατά αμάχων και γυναικόπαιδων, τους είδαμε όμως να έχουν άποψη για πολλά άλλα διεθνή θέματα. Ακόμη και για τα έργα και τις ημέρες του Δημάρχου Νέας Υόρκης...