English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

Το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το γεωπολιτικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την ίδρυση της έως σήμερα παραμένει μια πολιτική και οικονομική συμμαχία, χωρίς στρατιωτικό βραχίονα. Τον στρατιωτικό βραχίονα της Ένωσης τον αποτελεί το ΝΑΤΟ, δηλαδή το κενό που υφίσταται στο στρατιωτικό σκέλος συμπληρώνεται από την Βορειοατλαντική Συμμαχία. Υπό αυτή την έννοια η εξωτερική πολιτική της ΕΕ, ακόμη και αν το επεδίωκαν οι φορείς της, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη χωρίς την παρουσία του ΝΑΤΟ, δηλαδή ενός στρατιωτικού συνασπισμού του οποίου τα ηνία κρατά σφιχτά και τα καθοδηγεί κατά το δοκούν η Ουάσιγκτον. Η εξαγγελθείσα ίδρυση ενός ευρωπαϊκού στρατού, ενόπλων δυνάμεων της ΕΕ, με ταυτόχρονη παραίτηση από μεγάλης σημασίας εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών, όταν και αν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενδυνάμωση της επεκτατικής πολιτικής της Ουάσιγκτον, αφού όπως τονίσθηκε από τους κορυφαίους γραφειοκράτες των Βρυξελλών αυτός ο στρατός δεν θα είναι ανταγωνιστής του ΝΑΤΟ, αλλά θα μοιραστεί μαζί με αυτό τον στρατιωτικό οργανισμό την ευθύνη της Ευρώπης για τον υπόλοιπο κόσμο.

Στο οικονομικό επίπεδο η ΕΕ είναι πολύ πιθανό τα επόμενα χρόνια να οδηγηθεί σε υφεσιακή τροχιά, ανεξαρτήτως ή επιπροσθέτως των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Οι οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν προσχηματικά στην Ρωσία λόγω της κρίσης στην Ουκρανία έβλαψαν και θα βλάψουν στο άμεσο μέλλον περισσότερο την ΕΕ παρά την ίδια την Ρωσία, της οποίας η οικονομία ήδη ανακάμπτει και βρίσκει διεξόδους και αγορές στην ασιατική ήπειρο.
Η πιθανή ύφεση στο σύνολο της ΕΕ θα αυξήσει σημαντικά τους δείκτες ανεργίας σε όλα τα κράτη-μέλη, ιδιαίτερα την ανεργία στις νέες ηλικίες. Το αποτέλεσμα θα είναι κοινωνικές αναταραχές και πολιτική αστάθεια που σε συνδυασμό με την αποσταθεροποίηση στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, αποσταθεροποίηση που έχει ως αποτέλεσμα την εισροή εκατομμυρίων λαθρομεταναστών στην ΕΕ, θα οδηγήσει σε μεταβολή του κοινωνικού και βιοτικού επιπέδου των λαών της Ευρώπης προς το χειρότερο. Το οικονομικό περιβάλλον στην ΕΕ λοιπόν επιδεινώνεται συμπαρασύροντας και την πολιτική σκηνή, υπό την έννοια της αποιδεολογικοποίησης και διάλυσης αστικών και αριστερών κομμάτων και σχηματισμών.
Τα επόμενα χρόνια η ΕΕ θα επηρεασθεί σημαντικά από την πλημμυρίδα των λαθρομεταναστών που προέρχονται κυρίως από μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής και της Ασίας, μεταβάλλοντας την κοινωνική δομή των ευρωπαϊκών λαών και κρατών. Είναι βέβαιο ότι σε πολλές μεγάλες πόλεις της ΕΕ ο μουσουλμανικός πληθυσμός τα επόμενα χρόνια θα αποτελεί την πλειοψηφία, ενώ πολλοί εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, τζιχαντιστές, ευρωπαϊκής προέλευσης (αλλά και λαθρομετανάστες) θα επιστρέφουν από τα πεδία μαχών της Συρίας, του Ιράκ και της Λιβύης για να δραστηριοποιηθούν στην Ευρώπη.
Το μέλλον της σημερινής ΕΕ προσδιορίζεται λοιπόν από την συνεχιζόμενη κρίση στην Μέση Ανατολή, στην Βόρεια Αφρική, στην Ουκρανία και από τους παράγοντες των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών και της απειλής των τζιχαντιστών. Εξ αιτίας αυτών των παραγόντων η ΕΕ αποσταθεροποιείται με κίνδυνο μάλιστα να υπάρξει και φυλετικός εκφυλισμός των αυτοχθόνων λαών της ηπείρου. Η Ευρώπη διατρέχει τον κίνδυνο σε δέκα έως είκοσι χρόνια τα παιδιά και τα εγγόνια της να ομοιάζουν περισσότερο με Αφρικανούς ή Ασιάτες παρά με παραδοσιακούς Ευρωπαίους.
Η ΕΕ συνεχίζει, παρ’ όλα αυτά, στρατιωτικά (ΝΑΤΟ) και πολιτικά να χαλιναγωγείται από τους ολιγάρχες-σιωνιστές της Ουάσιγκτον, οι οποίοι θέλουν να εφαρμόσουν τα επεκτατικά τους σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας από την Ανατολική Ευρώπη χρησιμοποιώντας την ΕΕ ως προγεφύρωμα, εξακολουθώντας ταυτόχρονα να ασπάζεται την εγκληματική πολιτική της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή και Αφρική που έχει ως αποτέλεσμα την πλημμυρίδα της λαθρομετανάστευσης.
Η προσπάθεια της ΕΕ να διασφαλίσει τον αμερικανικό ρόλο και την κυριαρχία της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη οδηγεί στον επαναπροσανατολισμό της Ρωσίας. Η Ρωσία μετά την κρίση της Ουκρανίας είναι πλέον υποχρεωμένη να αναζητήσει μια εναλλακτική λύση, ενώ η Ευρώπη με την Ρωσία απώλεσε έναν εν δυνάμει στρατηγικό εταίρο. Η Ρωσία είναι αναγκασμένη όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και από άποψη οικονομική να υπερασπισθεί τον εαυτό της και να αναζητήσει νέους εταίρους. Η σύγκρουση μεταξύ ΕΕ-Ρωσίας θα επηρεάσει και τις σχέσεις της ΕΕ στην Ασία. Η ΕΕ ένεκα των καλών σχέσεων που είχε αναπτύξει με την Μόσχα μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης είχε κατορθώσει να έχει σημαντικές προσβάσεις σε ασιατικές περιοχές. Τώρα με την ισχύουσα πλέον αντιπαράθεση και αντιπαλότητα αυτές οι προσβάσεις θα γίνουν προβληματικές.
Η επιλογή της ΕΕ, κατόπιν απαίτησης της Ουάσιγκτον, να συγκρουσθεί με την Ρωσία ήταν ένα στρατηγικό λάθος. Ένα στρατηγικό λάθος που επιλέχθηκε να γίνει σε μια χρονική στιγμή αρνητικών κοινωνικοοικονομικών παραγόντων στην Ευρώπη (οικονομική κρίση, λαθρομετανάστευση, εσωτερική ασφάλεια), με αποτέλεσμα η ΕΕ να οδηγείται στην ήττα όχι μόνο από τακτικής πλευράς, αλλά κυρίως από πλευράς στρατηγικής. Το αποτέλεσμα όλων αυτών των παραγόντων και παραμέτρων θα είναι η στροφή πολλών χωρών της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ προς την Ρωσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ουγγαρία και η Σλοβακία. Η τελευταία χαρακτήρισε την πιθανή στάθμευση στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην χώρα συγκρίσιμη με την εισβολή των Σοβιετικών το 1968. Οι δυο αυτές χώρες έχουν επίσης αναφανδόν αντιταχθεί στις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Μόσχας. Όπως γράφουν ακόμη και οι Financial Times «οι ηγέτες της ΕΕ δεν έχουν καθόλου επίγνωση της προκλητικότητας της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και των επιπτώσεων της κρίσης στην Ουκρανία».
Οι δραστηριότητες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια δημιουργούν νέα γεωπολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη και αντικειμενικά νέες διαχωριστικές γραμμές. Αργά ή γρήγορα τα ευρωπαϊκά κράτη θα αναγκασθούν να επιλέξουν εκείνες τις συμμαχίες που θα εγγυώνται την ευημερία και την ασφάλεια των αυτοχθόνων λαών της ηπείρου και όχι την ευημερία και τα οφέλη των τοκογλύφων της Ουάσιγκτον και των γραφειοκρατών των Βρυξελλών.