.png "English"){kind=small}
Στις Κάννες, για το ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου και ως τιμώμενο πρόσωπο, βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο διάσημος αριστερός σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Μάλιστα, προβλήθηκε στο φεστιβάλ η ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια της γνωστής του ταινίας «Ζ», που αναφέρεται στην υπόθεση Λαμπράκη. Θριαμβευτικά ήταν και τα ρεπορτάζ των εγχώριων συστημικών ΜΜΕ, με τίτλους όπως «Καταχειροκροτήθηκε στις Κάνες ο Κώστας Γαβράς», «Ο Κώστας Γαβράς στο κόκκινο χαλί του φεστιβάλ», «Όρθιοι χειροκροτούσαν τον Γαβρά»… Όντως, η προβολή του διασήμου αυτού Έλληνος σκηνοθέτου και του έργου του, είναι υποδειγματική από τα ελληνικά ΜΜΕ, ειδικώς τα αριστερής αποκλίσεως…
Ωστόσο, υπάρχει μια ταινία του Γαβρά, που προβλήθηκε το 1970, η οποία είναι παντελώς ΑΓΝΩΣΤΗ στην Ελλάδα, καίτοι παίζουν σ’ αυτήν μεγάλοι ηθοποιοί της εποχής τους (όπως ο –πρωταγωνιστής και του «Ζ»- Υβ Μοντάν, η Σιμόν Σινιορέ κ.α.), έχει κερδίσει σημαντικές διεθνείς διακρίσεις (Αργυρή Κορδέλα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας από το Ιταλικό Συνδικάτο Κριτικών Κινηματογράφου και βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα Βραβεία Sant Jordi, της Ισπανίας) και συμμετέχει σ’ αυτήν σε -όχι πρωταγωνιστικό, αλλά σε βασικό- ρόλο ένας Έλλην (και αριστερότατος…) ηθοποιός, ο μακαρίτης Βασίλης Διαμαντόπουλος!
Κανείς ποτέ δεν κάνει λόγο γι’ αυτήν, καμία φυλλάδα δεν την «προσέφερε» στους αναγνώστες της την εποχή των «μεγάλων προσφορών», κανένα ολιγαρχικό πορνοκάναλο δεν την έχει προβάλλει στα 25 χρόνια της (δήθεν) «ελεύθερης τηλεόρασης». Κι όλα αυτά, γιατί την ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ αυστηρώς και δια ροπάλου, η αριστερή χούντα της «διανόησης» (παρανόησης)!
Πρόκειται για την έγχρωμη ταινία «L’ aveu» («Η Ομολογία»), γαλλο-ιταλικής παραγωγής και διάρκειας 135 λεπτών, την οποία ο γράφων είδε πολύ προσφάτως, σε κινηματογραφικό αφιέρωμα, που έκανε γαλλικό ΜΜΕ.
Η ταινία- καταγγελία της παρανοίας του σταλινισμού, είναι βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Άρθουρ Λόντον, υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία του 1951, που έπεσε θύμα σταλινικής εκκαθαρίσεως. Ο πρωταγωνιστής (Υβ Μοντάν) υφυπουργός Εξωτερικών της χώρας, αντιλαμβάνεται ότι κάποιοι άγνωστοι τον παρακολουθούν σε κάθε του βήμα. Με τα πολλά, καταλήγει στον κομισάριο (υπουργό) Ασφαλείας, για να καταγγείλει το γεγονός. Εκεί, προς μεγάλη του έκπληξη, ο κομισάριος… του τα μασάει. Φεύγει αγανακτισμένος από το γραφείο του, αλλά ενώ επιχειρεί να περάσει την εξώπορτα του υπουργείου… συλλαμβάνεται και οδηγείται στα μπουντρούμια της μυστικής αστυνομίας. Εκεί, αφού ανακρίνεται και βασανίζεται σκληρά επί μήνες, καταλήγει στην υπογραφή μιας «ομολογίας» (ότι είναι… «πράκτορας του ιμπεριαλισμού», «σαμποτέρ», κ.τ.λ.), νομίζοντας πως έτσι θα γλιτώσει. Εν τω μεταξύ, σιγά-σιγά καταφθάνουν στα μπουντρούμια και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης (μεταξύ αυτών και ο υπουργός που υποδύεται ο Βασίλης Διαμαντόπουλος). Κάποια στιγμή μάλιστα, ο βασανιζόμενος «υφυπουργός» ρωτάει τους… συντρόφους βασανιστές του, αν ο πρόεδρος της χώρας γνωρίζει όλα αυτά που γίνονται. Η απάντηση των βασανιστών του, τον αφήνει εμβρόντητο: «Σίγουρα τα γνωρίζει, γιατί τα υφίσταται και ο ίδιος. Τον έχουμε στο τελευταίο κελί αυτού του διαδρόμου». Αληθές! Επρόκειτο για τον Σλάνσκυ, πρώτο πρόεδρο της κομμουνιστικής κυβερνήσεως της χώρας… Η ταινία καταλήγει σε μια στημένη δίκη, σταλινικού τύπου (όπως συνέβη και στην πραγματικότητα στην Τσεχοσλοβακία το 1952…).
Πρόκειται για μια φοβερή ταινία, άκρως ρεαλιστική, με υπέροχες ερμηνείες και καταιγιστική δράση. Αν την πετύχετε πουθενά (εννοείται σε ξένο δίκτυο – εδώ είναι απηγορευμένη…), μην τη χάσετε με τίποτα!
