.png "English"){kind=small}
Με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και της Τουρκίας και υπό την υψηλή εποπτεία της Ουάσιγκτον οι ισλαμοσυμμορίτες του Χαλιφάτου τις τελευταίες έξι εβδομάδες έχουν κλιμακώσει τις στρατιωτικές τους επιθέσεις, στο πλαίσιο του υβριδικού πολέμου που διεξάγουν στην Μέση Ανατολή, κυρίως στα εδάφη του Ιράκ και της Συρίας. Έχουν δε καταφέρει να επιφέρουν ουσιαστικά πλήγματα τόσο στον κυβερνητικό στρατό της Συρίας, όσο και στον ιρακινό. Με την έννοια ουσιαστικά πλήγματα αναφερόμαστε όχι τόσο σε απώλειες έμψυχου υλικού από τις κυβερνητικές δυνάμεις, οι απώλειες των τζιχαντιστών είναι πολλαπλάσιες, όσο σε απώλειες καίριων στρατηγικών θέσεων, όπως η περιοχή Ραμάντι στο Ιράκ και η Παλμύρα στην Συρία.
Οι πληροφορίες ότι το 50% των εδαφών της Συρίας και το 30% των εδαφών του Ιράκ έχουν καταληφθεί από τους κανίβαλους τζιχαντιστές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και προέρχονται ως επί το πλείστον από τα αραβικά εμιράτα (Αλ Τζαζίρα) και από σιωνιστικών συμφερόντων έντυπα και τηλεοπτικούς σταθμούς, αντανακλώντας ευσεβείς πόθους κύκλων της Ουάσιγκτον. Εν τούτοις είναι ακριβές ότι σε πολλές περιοχές της Συρίας και του Ιράκ οι τζιχαντιστές προελαύνουν και έχουν στρατιωτικές επιτυχίες.
Η κατάληψη της ιρακινής πόλης Ραμάντι που βρίσκεται μόλις 120 χλμ δυτικά της Βαγδάτης αποτελεί μια μεγάλη ήττα για τις κυβερνητικές δυνάμεις της Βαγδάτης. Την πόλη υπερασπίζονταν 7.000 ιρακινοί στρατιώτες, οι οποίοι υπερφαλαγγίστηκαν από μικρότερες επιτιθέμενες δυνάμεις τζιχαντιστών που χρησιμοποίησαν ως βασικό όπλο 30 αυτοκίνητα-βόμβες και αποφασισμένους να πεθάνουν μαχητές. Μετά από αυτή την οδυνηρή ήττα ο ιρακινός πρωθυπουργός Χαϊντάρ αλ Αμπάντι κάλεσε προς βοήθεια τους σιίτες πολιτοφύλακες, που έχουν εκπαιδευτεί από τους Ιρανούς, για να ανακαταληφθεί η πόλη, κάτι που βρίσκεται αυτή την στιγμή εν εξελίξει. Να υπενθυμίσουμε ότι η πόλη Ραμάντι είναι σουνιτική και στην κατάληψη της από τους σουνίτες-βαχαμπιστές του Ισλαμικού Κράτους, όπως και στην πιθανή ανακατάληψη της από τους σιίτες πολιτοφύλακες σημαντικό ρόλο έπαιξαν και θα παίξουν σεκταριστικές και θρησκευτικές αντιπαλότητες και συμμαχίες.
Ενώ αυτά συμβαίνουν στο Ιράκ, στο μέτωπο της Συρίας οι ισλαμοσυμμορίτες κατάφεραν να καταλάβουν την αρχαία πόλη Παλμύρα, που κείται περίπου 650 χλμ βορειοδυτικά από την ιρακινή πόλη Ραμάντι και 210 χλμ βορειοανατολικά της Δαμασκού. Τις προηγούμενες εβδομάδες οι τζιχαντιστές είχαν καταφέρει να αποσπάσουν από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας την πόλη Ιντλίμπ, όχι τόσο μεγάλης στρατηγικής σημασίας, και την μικρή πόλη Τζισρ αλ Σουγκούρ που θεωρείται στρατηγικής σημασίας διότι ελέγχει την πρόσβαση στην μεγάλη παράκτια πόλη Λατάκια, η οποία βρίσκεται σε κυβερνητικά χέρια και είναι ένα από τα προπύργια των Αλεβιτών που στηρίζουν τον Άσσαντ.
Η στρατιωτική κλιμάκωση και οι επιτυχίες των τελευταίων εβδομάδων του Ισλαμικού Κράτους στην Συρία και στο Ιράκ, παρά τις δήθεν αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ εναντίον των θέσεων τους και παρά τις υπαρκτές επιτυχίες το 2014 των κυβερνητικών δυνάμεων της Δαμασκού, οφείλονται στον επαναπροσδιορισμό και επανασχεδιασμό της βοήθειας της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ προς τους τζιχαντιστές του Χαλιφάτου. Όπως αναφέρει το αμερικανικό περιοδικό «Foreign Policy», όργανο του μεγάλης επιρροής think tank «Council of Foreign Relations», στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν τον Μάρτιο ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν με τον νεόκοπο Σαουδάραβα μονάρχη Σαλμάν αλ Αζίζ αποφασίστηκε να ενισχυθούν ενεργά ισλαμιστικές ομάδες στα μέτωπα της Συρίας και του Ιράκ, ανεξαρτήτως αν αυτές οι ομάδες έχουν δεσμούς με την Αλ Κάϊντα ή το Ισλαμικό Κράτος. Ο ρόλος κλειδί αυτής της συμφωνίας ανήκει στην Τουρκία λόγω της γειτνίασης της με την Συρία και το Ιράκ και της πολύ μεγάλης συνοριακής γραμμής με τις δυο χώρες. Τα σύνορα Τουρκίας με τις δυο χώρες δρουν ως πεδίο εισβολής εκπαιδευμένων τζιχαντιστών και ως οδός ανεφοδιασμού, υποχώρησης και ανασύνταξης αν απαιτηθεί. Προς επίρρωση αυτών έχουμε πρόσφατα αναφερθεί στην ιστοσελίδα μας για την περίθαλψη τραυματιών τζιχαντιστών από τα πεδία μαχών του Ιράκ και της Συρίας στα τουρκικά νοσοκομεία της παραμεθορίου περιοχής.
Σημαντικό ρόλο στις καταλήψεις των πόλεων Ιντλίμπ, Τζισρ αλ Σουγκούρ, Παλμύρα και Ραμάντι που προαναφέρθηκαν, έπαιξαν τα αμερικανικά όπλα που βρίσκονται στα χέρια των τζιχαντιστών, που σε πολλές περιπτώσεις είναι πιο σύγχρονα από αυτά των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας και του Ιράκ. Με την βοήθεια αμερικανικών αντιαρματικών πυραύλων TOW οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους έθεσαν εκτός μάχης δεκάδες άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα του στρατού του Άσσαντ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η «Wall Street Journal» και η «Washington Post», εννοείται ότι δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως βρέθηκε αυτός ο οπλισμός στα χέρια των κανιβάλων ισλαμιστών. Να υπενθυμίσουμε απλά ότι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία τουλάχιστον έως το 2013 η CIA συντόνιζε και τροφοδοτούσε τους ισλαμοσυμμορίτες με όπλα, ενώ τους εκπαίδευε σε στρατόπεδα της Ιορδανίας. Είναι γνωστό και επισήμως το έχει παραδεχθεί η CIA, ότι το 2013 τουλάχιστον 3.000 τόνοι πολεμικού υλικού από την Κροατία είχε φτάσει μέσω Τουρκίας και Ιορδανίας, με χρηματοδότηση της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, στα χέρια των τζιχαντιστών.
Μετά το 2013 η Ουάσιγκτον εγκατέλειψε την απ΄ ευθείας υποστήριξη των τζιχαντιστών στην Συρία και το Ιράκ και την ανέθεσε στους συμμάχους της στην περιοχή. Η κυρία οδός πάσης φύσεως τροφοδοσίας των τζιχαντιστών, με χρηματοδότες την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, ξεκινά από την μεθοριακή τουρκική πόλη Ακτσάκαλε. Καθημερινά προμήθειες εκατοντάδων τόνων οδεύουν προς τους ισλαμοσυμμορίτες, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η εφημερίδα «New York Times», αλλά και οι εκθέσεις περί τρομοκρατίας του ΟΗΕ.
Ο κύριος παρανομαστής όλων αυτών των ενεργειών της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στην περιοχή είναι η εξόντωση ή η απομάκρυνση του ρωσόφιλου Άσσαντ, ο κατακερματισμός της Συρίας και του Ιράκ, η εξασθένιση του Ιράν και η ακύρωση των σχεδίων της Τεχεράνης για γεωπολιτική ηγεμονία στην Αραβική Χερσόνησο, ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιο εφικτός ο αμερικανοσιωνιστικός σχεδιασμός περικύκλωσης της Ρωσίας. Όπως αναφέρει το περιοδικό «The American Interest» «το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί στην Μέση Ανατολή είναι η πτώση του Άσσαντ». Ο σκοπός της πτώσης του Άσσαντ και δια αυτής η εξασθένιση του Ιράν και του σιιτικού τόξου στην περιοχή ενώνει τους Σιωνιστές της Ουάσιγκτον, τις σουνιτικές-βαχαμπιστικές μοναρχίες του Αραβικού Κόλπου, την Αλ Κάϊντα, το Ισλαμικό Κράτος, την οθωμανική-σουνιτική Τουρκία και το Ισραήλ, το οποίο δεν πρέπει να λησμονούμε ότι συνεργάζεται με τους τζιχαντιστές στην συνοριακή του περιοχή με την Συρία και όταν απαιτηθεί βομβαρδίζει θέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων του Άσσαντ όταν απειλούνται με αφανισμό οι ισλαμοσυμμορίτες.
Οι Σιωνιστές της Ουάσιγκτον γνωρίζουν ότι την διάλυση και τον κατακερματισμό της Συρίας και του Ιράκ δεν δύναται να επιφέρουν οι πρόσκαιρες στρατιωτικές επιτυχίες του Ισλαμικού Κράτους, αφού προς βοήθεια των κυβερνητικών δυνάμεων της Δαμασκού και της Βαγδάτης είναι βέβαιο ότι θα προστρέξουν η Τεχεράνη, η Χεζμπολάχ του Λιβάνου και πιθανόν η Χαμάς των Παλαιστινίων. Όμως αυτές οι στρατιωτικές επιτυχίες σε συνάρτηση των κανιβαλισμών και αποτρόπαιων πράξεων κατά αμάχων και των καταστροφών αρχαίων πολιτισμικών μνημείων στρώνουν, πάλι, το δρόμο στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» των Αμερικανοσιωνιστών και για μια μεγάλης έκτασης χερσαία εισβολή των ΗΠΑ στην περιοχή, που θα επιφέρει το ποθητό για αυτούς γεωστρατηγικό αποτέλεσμα. Ήδη ο γνωστός για τα αντιρωσικά και αντιιρανικά του αισθήματα γερουσιαστής McCain σε δηλώσεις του σε σιωνιστικά τηλεοπτικά δίκτυα ανέφερε ότι «θα πρέπει να αποστείλουμε περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις για να αποφευχθούν περιπτώσεις όπως αυτές της πόλης Παλμύρα». Ο Frederick Kagan, εις εκ των αρχιτεκτόνων της τελευταίας εισβολής των ΗΠΑ στο Ιράκ, δήλωσε στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων του Κογκρέσου ότι «απαιτείται η ανάπτυξη τουλάχιστον 20.000 αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση».
Εν κατακλείδι αποδεικνύεται ότι ακόμη και αν οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν με επιτυχία θέσεις των τζιχαντιστών στην Συρία ή στο Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος και η Αλ Κάϊντα παραμένουν de facto οι καλύτεροι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή. Οι τζιχαντιστές απέδειξαν ότι είναι πολύ αποτελεσματικοί και μάχιμοι μέχρι αυτοθυσίας στην προώθηση των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων και σχεδίων. Η τελευταία όμως πράξη του δράματος δεν έχει ακόμη παιχτεί. Είναι η πράξη όπου εμφανίζεται ο από μηχανής θεός. Στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για την στρατιωτική μηχανή της Ρωσίας, την οποία ουδείς δύναται να αγνοήσει.
