Μνημονιακή Συμφωνία: Η “ΝΕΠ” του Τσίπρα

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Όλα, λοιπόν, είναι έτοιμα για την μεγάλη μνημονιακή «κωλοτούμπα» των άλλοτε… μνημονισχιστών του ΣΥΡΙΖΑ και του ελαφροδεξιού αποκόμματος Καμμένου. Και το ερώτημα που προκύπτει, είναι πως θα δεχθούν οι αρειμάνιοι μαρξιστές-λενινιστές της «Αριστεράς Πτέρυγος» του ΣΥΡΙΖΑ (οι «Λαφαζανίστας», όπως ευφυώς τους εβάφτισε ο Αντίοχος), τον μνημονιακό εξευτελισμό τους. Θα παραμείνουν στο παρδαλό συνονθύλευμα του ΣΥΡΙΖΑ και στις αναπαυτικές υπουργικές πολυθρόνες τους ή θα τα μαζέψουν και θα φύγουν; Προβλέπω μετά βεβαιότητος, ότι θα συμβεί το πρώτο, γιατί ανήκουν στο –συμφώνως με τον Λένιν- 40% των αγυρτών! Και πως θα δικαιολογηθούν μετά στους –πάντα συμφώνως με τον Λένιν- αφελείς που αποτελούν το… 59% των οπαδών τους («επί 100 κομμουνιστών, οι 40 είναι αγύρτες, οι 59 αφελείς και ένας πραγματικός μπολσεβίκος»); Μ’ ένα ακλόνητο λενινιστικό επιχείρημα: θα ισχυρισθούν ότι, όπως ο Λένιν συμβιβάστηκε με τον καπιταλισμό κι έκανε την ΝΕΠ, έτσι κι αυτοί συμβιβάσθηκαν –προσωρινώς, θα ισχυρισθούν- με το Μνημόνιο!

Με την ευκαιρία, θα αναφερθώ στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στην νεαρά Σοβιετική Ένωση, δια της ΝΕΠ.

Τον Μάρτιο του 1921, τις ημέρες της εξεγέρσεως των ναυτών της Κροστάνδης, διεξήχθη το 10ο Συνέδριο του κόμματος των μπολσεβίκων. Εκεί, στις 15 Μαρτίου, ο Λένιν ανακοίνωσε στους εμβρόντητους συνέδρους την επιστροφή του… καπιταλισμού! Ο νόμος της προσφοράς και της ζητήσεως, διωγμένος από την πόρτα, ξανάμπαινε… από το παράθυρο. Η Νέα Οικονομική Πολιτική –ΝΕΠ- που εξήγγειλε, προέβλεπε τα εξής: το κράτος διατηρούσε την κυριαρχία της γης, αλλά ο καλλιεργητής αποκτούσε το δικαίωμα της επικαρπίας. Δεν μπορούσε να πουλήσει ή να μεταβιβάσει με διαθήκη τον κλήρο του, μπορούσε όμως να τον εκμεταλλεύεται όπως ήθελε, ακόμη δε και να τον νοικιάζει, όταν δεν μπορούσε να τον καλλιεργήσει μόνος του. Επίσης, προέβλεπε νομιμοποίηση του εσωτερικού εμπορίου και της ανταλλαγής των ειδών, κατάργηση των επιτάξεων αγροτικών προϊόντων και θέσπιση φόρου πρώτα σε είδος και αργότερα σε χρήμα.

Εις ότι αφορά τον τομέα των επιχειρήσεων, η ΝΕΠ προέβλεπε επιστροφή στον ιδιωτικό έλεγχο των επιχειρήσεων που απασχολούσαν λιγότερους από 20 εργάτες, εργασία κατ’ αποκοπή, με το κομμάτι, με το ημερομίσθιο. Επιπροσθέτως, δόθηκε η δυνατότητα ενοικιάσεως εργοστασίων από εταιρείες ή ιδιώτες του εξωτερικού. Αυτό το τελευταίο ήταν και το σημαντικότερο μέτρο απ’ όλα. Προφανώς, υπαγορεύθηκε από τους διεθνείς χρηματοδότες των μπολσεβίκων, για να πάρουν τα λεφτά τους πίσω, εκμεταλλευόμενοι τις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσσίας: «Οι μπολσεβίκοι προσκαλούσαν το διεθνές κεφάλαιο να επενδύσει στη χώρα τους, της οποίας ο φυσικός πλούτος “περιμένει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης”, όπως διαβεβαίωνε ο Τσιτσέριν τους απανταχού καπιταλιστές» (πηγή: Ε. Γκόλντμαν «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία»). Υπεύθυνη για την προσέλκυση των διεθνών καπιταλιστών-σιωνιστών και την υπογραφή των συμβολαίων με το κράτος, ορίστηκε η Λένα Γκόλντφιλντς, η οποία ως Εβραία που ήταν, δεν στερείτο… εμπορικού πνεύματος. Σε κάθε περίπτωση, η μερική επιστροφή στην οικονομία της αγοράς, ήταν μόνο ένας ελιγμός, μια προσωρινή ανακωχή, η ανάπαυση του  πολεμιστή πριν την επόμενη μάχη.

Τα αποτελέσματα της ΝΕΠ φάνηκαν άμεσα, με την οικονομία να αναθερμαίνεται. Ταυτοχρόνως, δημιουργήθηκε ένας νέος τύπος ανθρώπου, ο «Νέπμαν», κομμουνιστής ασφαλώς και άνθρωπος που ήταν μέσα στα πράγματα, δεινός κερδοσκόπος, μαυραγορίτης, επιδειξίας του πλούτου και πολυπράγμονας:«Έχει δημιουργήσει παράξενους σοβιετικούς εκατομμυριούχους, πρώην κόκκινους παρτιζάνους των οποίων οι κόρες κατοικούν στα πιο ωραία ξενοδοχεία της Κριμαίας, και οι γιοι τους παίζουν χοντρό παιχνίδι στα καζίνα» (πηγή: Β. Σερζ «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη»). Δηλαδή, κάτι σαν τους «ολιγάρχες» της σημερινής μετα-κομμουνιστικής Ρωσσίας. Τον τόνο στον πλουτισμό έδινε ο ίδιος ο Λένιν, που έλεγε χαρακτηριστικά: «Θα πουλάμε τα πάντα, εκτός από εικόνες και βότκα» (πηγή: ό. π.). Ξύπνησε μέσα του το εμπορικό δαιμόνιο της φυλής του!

Βεβαίως, για να αναθερμανθεί η οικονομία και να οικονομήσουν οι επιτήδειοι κομμουνιστές, εφαρμόστηκε μαζί με την ΝΕΠ, πολιτική εντατικοποιήσεως της εργασίας, υπό συνθήκες… ρωμαϊκής γαλέρας: «Στα τέλη του 1920, ο Πιατακόφ, σημαίνον στέλεχος και άνθρωπος του Τρότσκι, διορίστηκε επικεφαλής της κεντρικής διεύθυνσης της βιομηχανίας άνθρακος. Μέσα σ’ έναν χρόνο, κατάφερε τον τετραπλασιασμό της παραγωγής άνθρακα, εφαρμόζοντας μια άνευ προηγουμένου πολιτική εκμετάλλευσης και καταπίεσης της εργατικής τάξης, η οποία στηριζόταν στη στρατιωτικοποίηση της εργασίας 120.000 ανθρακωρύχων που υπάγονταν στις υπηρεσίες του. Ο Πιατακόφ επέβαλε σιδηρά πειθαρχία: κάθε απουσία εξομοιωνόταν με “υπονομευτική πράξη” και τιμωρείτο με εγκλεισμό σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, αν όχι και με θανατική ποινή, 18 ανθρακωρύχοι εκτελέστηκαν το 1921 για “βαρύτατο παρασιτισμό”. Προχώρησε στην αύξηση των ωρών εργασίας (και ιδιαιτέρως της εργασίας τις Κυριακές) και γενίκευσε τον “εκβιασμό με τα δελτία τροφίμων” για να αποσπάσει περαιτέρω αύξηση της παραγωγικότητας. Τα μέτρα αυτά πάρθηκαν τη στιγμή που οι εργάτες αμείβονταν όλο κι όλο με το ένα τρίτο ή το μισό της απαραίτητης για την επιβίωσή τους τροφής και όφειλαν, στο τέλος της βάρδιάς τους, να δανείζουν το μοναδικό ζευγάρι υποδημάτων τους στους συντρόφους που αναλάμβαναν εργασία. Όπως το παραδεχόταν η Διεύθυνση της βιομηχανίας άνθρακος, ανάμεσα στους πολυάριθμους λόγους της έντονης ροπής των εργατών στις απουσίες ξεχώριζαν, η “μόνιμη πείνα” και η “σχεδόν παντελής απουσία ρούχων, πανταλονιών και παπουτσιών”» (πηγή: «Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού»).

Κι αν η πηγή που χρησιμοποιούμαι παραπάνω δεν σας φαίνεται αντικειμενική, ας μας τα πει καλύτερα μια πηγή αριστερότερη της αριστεράς, η Έμμα Γκόλντμαν: «Στο μεγάλο αλευρόμυλο του Πέτρογκραντ, οι στρατιώτες παρακολουθούσαν άγρυπνα τους εργάτες σαν να ήταν σκλάβοι σε γαλέρες, και όπως ήταν φυσικό οι εργάτες δυσανασχετούσαν με αυτή την ταπεινωτική μεταχείριση. Δεν τολμούσαν καλά καλά να μιλήσουν. Ένα παλικαράκι, μου παραπονέθηκε για τις συνθήκες. “Είμαστε σαν φυλακισμένοι”, είπε, “δεν μπορείς να κάνεις ούτε βήμα χωρίς άδεια. Δουλεύουμε χωρίς ανάσα οχτώ ώρες με παύση δέκα λεπτά για το κιπιάτοκ [νεροζούμι]. Στο σχόλασμα μας ψάχνουν έναν έναν. Εγώ πρότεινα να διαμαρτυρηθούν γι’ αυτήν την κατάσταση. “Να διαμαρτυρηθούμε; Σε ποιόν;” ξέσπασε το παιδί, “θα μας συλλάβουν αμέσως σαν αντεπαναστάτες”… Το επόμενο πρωί επισκεφτήκαμε το εργοστάσιο καπνού Λαφέρμ. Ο αέρας στους χώρους εργασίας ήταν αποπνικτικός, σου έφερνε ναυτία. “Το έχουν συνηθίσει”, είπε ο οδηγός, “δεν τις πειράζει”. Ανάμεσα στις εργάτριες ήταν μερικές έγκυες και κορίτσια όχι πάνω από δεκατεσσάρων χρόνων. Ήταν κάτισχνες, με στήθος βουλιαγμένο, μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. Μερικές έβηχαν συνέχεια και τα πρόσωπά τους ήταν ξαναμμένα από τον πυρετό της φθίσης» (πηγή: «Η απογοήτευσή μου στη Ρωσία»).

Παρά το γεγονός ότι με απόφαση του 10ου Συνεδρίου του κόμματος απαγορεύθηκε η δημιουργία φραξιών και τάσεων μέσα στο κόμμα, μόλις αναγγέλθηκε η ΝΕΠ σχηματίστηκε από υπερακραία κομματικά στελέχη η λεγόμενη «Εργατική Αντιπολίτευση», όπως η σεξομανής Κολοντάϊ, ο Σλιάπνικωφ κ.α. Η ανοχή που έδειξε ο Λένιν στους «αναρχοσυνδικαλιστές», όπως τους αποκάλεσε, δείχνει ότι η δημιουργία αυτής της φράξιας ήταν στημένη από τον ίδιο, για να ελεγχθούν οι αντιδράσεις των έξαλλων υπερεπαναστατών, των «μαξιμαλιστών» όπως τους αποκαλούσαν, που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την σκοπιμότητα της ΝΕΠ: «Η σύγχυση, ωστόσο, στο κόμμα ήταν έντονη. Γιατί άραγε χύσαμε τόσο αίμα και κάναμε τόσες θυσίες; Αναρωτιούνταν οι μαχητές του εμφυλίου με πίκρα. Αισθανόταν κανείς ότι το ηττημένο χρήμα ξαναγινόταν πάλι ο κυρίαρχος» (πηγή: Β. Σερζ «Αναμνήσεις ενός Επαναστάτη»).

Κάπως έτσι βλέπω να γίνεται και στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ. Με τους Λαφαζάνη, Στρατούλη και λοιπούς στην θέση του Σλιάπνικωφ, τις Βαλαβάνη, Χαραλαμπίδου (η αντιπρόεδρος της βουλής που έχει στο γραφείο της το πορτραίτο του Λένιν) και λοιπές συντρόφισσες στην θέση της Κολοντάϊ (αν και δεν μου φαίνονται για… σεξομανείς) και η αγυρτεία να συνεχίζεται. Αλίμονο μόνον στον ελληνικό λαό, που θα υποστεί τις καταστρεπτικές συνέπειες του νέου Μνημονίου… Μέχρι που να ξημερώσει η Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού και να λευτερωθεί από τα δεσμά!