.png "English"){kind=small}
Ένα δημόσιο πρόσωπο όταν προβαίνει σε ανάλογες δηλώσεις θα πρέπει να γνωρίζει ότι αυτές θα κρίνονται από το περιεχόμενό τους και όχι από την αίσθηση της ανέγγιχτης «Ιερής Αγελάδας» που του έχει προσφέρει το σύστημα.
Επί του προκειμένου, ο λόγος γίνεται για τον Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος με αφορμή την εκδήλωση που έγινε το βράδυ της Τετάρτης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για την συμπλήρωση 90 χρόνων ζωής του, είπε, μεταξύ άλλων, ότι «αισθάνομαι πολύ άβολα που γίνονται αφιερώματα στην μουσική μου και ακούγονται τα τραγούδια μου σε μία εποχή που κυριαρχείται από τον μεγάλο πόνο των γερόντων που λιώνουν στις ουρές για ένα πιάτο φαί».
Αν αισθανόταν όντως άβολα, ας ζήταγε να μην πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση, ή τα όποια έσοδα προβλέπονταν γι αυτήν να πάνε συμβολικά υπέρ των γερόντων, για τους οποίους «νοιάζεται» ο πολύς Μίκης. Αλήθεια, ο ίδιος δεν θεωρεί ότι έχει μερίδιο και μάλιστα διαχρονικό, γι αυτή την τραγική κατάσταση που διανύει η Χώρα; Ξεχνάει την προτροπή του «Καραμανλής ή Τανκς» που βοήθησε τα μέγιστα στην συντριπτική νίκη του Καραμανλή το 1974; Ξεχνάει ο… Κομμουνιστής Θεοδωράκης την συμμετοχή του το 1990 στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ή μήπως δεν είναι ακόμη πολύ νωπές στην μνήμη μας οι προτροπές του υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές;
Μπορεί καλλιτεχνικά να διέπρεψε ο Μίκης Θεοδωράκης, αλλά πολιτικά αποτέλεσε τον τραγέλαφο και τον πλήρη εξευτελισμό της πολιτικής αξιοπιστίας και σοβαρότητας. Από την ΕΟΝ του Μεταξά στην ΕΠΟΝ, από εκεί στην ΕΔΑ, μετά υμνολόγιο στον Καραμανλή, καταγγελίες για τους «γενίτσαρους» της ΚΝΕ, επιστροφή στο ΚΚΕ, υπουργοποίηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αμφιταλαντεύσεις μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.Ε, όλα αυτά μόνο συνέπεια δεν δείχνουν.
Ο Μίκης Θεοδωράκης συνέβαλε κι αυτός στην επιχείρηση εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού, ανάβοντας το πράσινο φως για την υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, ας μην παριστάνει τον δήθεν θλιμμένο. Έχει κι αυτός το δικό του μερίδιο ευθύνης για τις ουρές της ντροπής, στις οποίες στήνονται οι συνομήλικοί του.
