Η είδηση της τοποθέτησης της Σίας Αναγνωστοπούλου στο υπουργείο Εξωτερικών και συγκεκριμένα στη θέση της αναπληρώτριας υπουργού αρμόδιας για θέματα Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, δεν έτυχε βεβαίως της χλεύης της τοποθέτησης Χαϊκάλη στο υπουργείο Εργασίας. Η απειλή όμως για τα εθνικά μας συμφέροντα, είναι απείρως μεγαλύτερη.
Πίσω από τον παγερά αδιάφορο για την κοινή γνώμη διορισμό της κυρίας Αναγνωστοπούλου στο υπουργείο Εξωτερικών, διαφαίνεται η στρατηγική της υποτέλειας της κυβέρνησης και της απεμπόλησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι εκπεφρασμένες δημοσίως θέσεις του στελέχους του Σύριζα και αναπληρώτριας -πλέον- υπουργού, αντικατοπτρίζουν το πνεύμα του ραγιαδισμού που διέπει ένα ολόκληρο αντεθνικό Καθεστώς που εξουσιάζει τους Έλληνες:
«Η ΑΟΖ μπορεί να ανακηρυχθεί μονομερώς από ένα κράτος μόνο στην περίπτωση που το όμορο στη θάλασσα κράτος απέχει 400 και πλέον μίλια. Σε περίπτωση μικρότερης απόστασης, η ΑΟΖ δεν ανακηρύσσεται, αλλά οριοθετείται έπειτα από συμφωνία με το κράτος ή τα κράτη που έχουν μέτωπο στην ίδια θάλασσα. Αρχή λοιπόν της οριοθέτησης της ΑΟΖ (σε όμορα κράτη) είναι η συναίνεση».
Αυτά τα εξόχως αποκαλυπτικά για το πώς εννοεί η ίδια την εξωτερική πολιτική ενός κυρίαρχου κράτους, περιλαμβάνονται σε συνέντευξη της Σίας Αναγνωστοπούλου στην εφημερίδα Αυγή (κομματικό όργανο του Σύριζα), το Νοέμβριο του 2014. Η τοποθέτησή της συνεπώς στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν μια κάθε άλλο παρά τυχαία ενέργεια.
Όσοι θεωρούν πως τα δεινά του Ελληνικού Λαού αναλώνονται στα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα που φέρνει το Μνημόνιο της Αριστεράς, πλανώνται πλάνην οικτράν: η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στους ξένους και το ξεπούλημα του ορυκτού μας πλούτου είναι ένα προμελετημένο έγκλημα του οποίου οι συνέπειες θα είναι δραματικές και μη αναστρέψιμες για το Έθνος μας.