English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Νέα τουρκική πρόκληση στη Θράκη: Παραβίασε την συνθήκη της Λωζάννης ο τούρκος πρόξενος – Καμία αντίδραση από το ελλαδικό ΥΠΕΞ!


Νέα τουρκική πρόκληση στη Θράκη: Παραβίασε την συνθήκη της Λωζάννης ο τούρκος πρόξενος – Καμία αντίδραση από το ελλαδικό ΥΠΕΞ!
Προ ημερών τελέστηκε στην Κομοτηνή το μνημόσυνο του Σαδίκ Αχμέτ παρουσία του ψευδομουφτήδων, πολιτικάντηδων και φυσικά του τούρκου προξένου της Κομοτηνής. Το γεγονός ότι ο πρόξενος ξένου κράτους έλαβε μέρος σε κομματική εκδήλωση(«κόμματος» που του επετρέπη η συμμετοχή στις εκλογές) δείχνει τη βαθύτατη ρήξη μεταξύ των θεσμών του κράτους και του εθνικού συμφέροντος, που οφείλουν να προασπίζονται.
Ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του τούρκου πρόξενου:
«Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που με τον αγώνα με μια στροφή, ταυτίζονται με μια περιοχή. Όπως όταν μιλάμε για Ουιγούρους Τούρκους μας έρχεται στο μυαλό ο Ισά Γιουσούφ Αλπτεκίν, έτσι και όταν μιλάμε για Δυτική Θράκη μας έρχεται ο Σαδίκ Αχμέτ και όταν μιλάμε για Κύπρο ο Ραούφ Ντενκτάς.
Ας είναι αγία η μνήμη του και ο παράδεισος ο χώρος του. Είναι ένα όνομα σύμβολο, πέρασε στην ιστορία. Είμαστε σε θέση να θυμόμαστε και να είμαστε πιστοί στην ιστορία. Διαφορετικά χάνουμε τις αξίες μας. Ελπίζω η παρουσία εδώ των Τούρκων της Δυτικής Θράκης να είναι αιώνια»
Ο παραλληλισμός του Σαδίκ με τον Ντενκτάς αρκεί για να μας δείξει το ιστορικό υπόβαθρό, στο οποίο κινείται η εδώ και δεκαετίες τουρκική ανθελληνική δράση σε Θράκη και Κύπρο. Παραθέτουμε σχετικώς το «βιογραφικό» του Ντενκτάς από την «Βικιπαίδεια»:
«Αναμείχθηκε για πρώτη φορά στα κοινά υπέρ της τουρκοκυπριακής κοινότητος το 1948, οπότε υπηρέτησε ως μέλος της τουρκοκυπριακής αντιπροσωπείας κατά την Διασκεπτική Συνέλευση. Η διάσκεψη αυτή συνεκλήθη από τον τότε Κυβερνήτη της Κύπρου Λόρδο Γουίνστερ, με σκοπό να διερευνηθεί η δυνατότητα εισαγωγής νέου συντάγματος στην Κύπρο. Λίγο αργότερα (1949) διορίστηκε από τους Άγγλους αποικιοκράτες Δικηγόρος του Στέμματος (της Εισαγγελίας), ενώ το 1953 έγινε Βοηθός Γενικός Εισαγγελεύς. Κατά το διάστημα 1956-1958 υπηρέτησε ως Γενικός Εισαγγελεύς, αναλαμβάνοντας την προώθηση πολλών υποθέσεων αγωνιστών της ΕΟΚΑ που οδηγούνταν στα δικαστήρια και συνετέλεσε στην καταδίκη αρκετών.
Από το 1957 υπήρξε από τα ηγετικά στελέχη της τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργανώσεως Τ.Μ.Τ. (Türk Mükavemet Teşkilatι=Τουρκική Αντιστασιακή Οργάνωση), η οποία είχε ιδρυθεί από την επίσημη Τουρκία στο πλαίσιο της πολιτικής της για την «επανάκτηση» της Κύπρου. Παράλληλα εξελίχθηκε σε ηγετική φυσιογνωμία των εξτρεμιστών Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι αντέτασσαν στο αίτημα των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με την Ελλάδα την διχοτόμηση (ταξίμ).
Ως μέλος της Τ.Μ.Τ., ασφαλώς ο Ντενκτάς θα είχε υπ’ όψιν και θα ενέκρινε και ενέργειες της τρομοκρατικής αυτής οργανώσεως, όπως την ανατίναξη του ίδιου του του δικηγορικού γραφείου, καθώς και δύο τεμενών, μέσα στο 1962.
Μετά την τουρκική εισβολή (20-22 Ιουλίου και 14-16 Αυγούστου 1974), ο Ραούφ Ντενκτάς κατέστη παντοδύναμος, έχοντας, εξάλλου, την πλήρη υποστήριξη των κατοχικών στρατευμάτων. Έπραξε το παν διά την εδραίωση του εδαφικού και πληθυσμιακού διαχωρισμού της Κύπρου. Εκδίωξε είκοσι περίπου χιλιάδες εγκλωβισμένους Ελληνοκυπρίους που ζούσαν στην χερσόνησο της Καρπασίας. Ακόμη, μετέφερε δεκάδες χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία με σκοπό την αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρος της Κύπρου.»
Οι αναφορές του τούρκου πρόξενου, τόσο στον αρχιβασανιστή Ντενκτάς, όσο και σε δήθεν «τούρκους» της Δυτικής Θράκης, συνιστούν προσβολή απέναντι στην Ελλάδα, όσο και στην συνθήκη της Λωζάννης που βρίσκεται σε ισχύ και έχει υπογραφεί από αμφότερα τα δύο κράτη. Καθίσται αναγκαία, λοιπόν, η άμεση απέλασή του, καθώς και ένα έντονο διάβημα του ΥΠΕΞ προς την Τουρκία και τους αρμόδιους οργανισμούς, έτσι ώστε οι εκπρόσωποί της να σέβονται την Ελλάδα, την εδαφική της ακεραιότητα καθώς τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί.
Βεβαίως καμία από τις παραπάνω ενέργειες δεν έγινε πραγματικότητα από το ελλαδικό ΥΠΕΞ, το οποίο έχει παραδοθεί αμαχητί στις τουρκικές ορέξεις, θέτοντας μάλιστα τις βάσεις (με την αναγνώριση του Κοσσόβου) για πολύ άσχημα σενάρια που μπορούν να γίνουν πραγματικότητα στο μέλλον.