.png "English"){kind=small}
Όταν τον Ιούλιο οι Τούρκοι ξεκίνησαν τις αεροπορικές επιδρομές κατά των Κούρδων υπό το πρόσχημα καταπολέμησης της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, ήταν σαφές ότι είχε επέλθει μια μείζονος σημασίας συμφωνία Ουάσιγκτον-Άγκυρας.
Η συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας έχει το ακόλουθο περίγραμμα. Η Άγκυρα θα επιτρέψει στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις να χρησιμοποιούν τις βάσεις της στην Νοτιοανατολική Τουρκία εναντίον του καθεστώτος Άσαντ και σε αντάλλαγμα η Ουάσιγκτον θα επιτρέψει στους Τούρκους να δημιουργήσουν μια ζώνη ασφαλείας στην τουρκοσυριακή μεθόριο, η οποία ζώνη θα αποτρέψει την δημιουργία κουρδικής αυτόνομης περιοχής στην Συρία. Για να πραγματοποιηθεί αυτό βομβαρδίζονται οι περιοχές στην βόρεια Συρία που ελέγχουν οι Κούρδοι του PYD και αυτές είναι οι περιοχές Εφρίν, Κομπάνι, Ταλ Αμπγιάντ και Τσιζίρ. Οι Κούρδοι αυτών των περιοχών είχαν καταφέρει να αντισταθούν και να κατατροπώσουν τους τζιχαντιστές και δεν ήταν μυστικό ότι ετοιμάζονταν να ανακηρύξουν τις περιοχές αυτές ανεξάρτητες.
Η κουρδική οργάνωση PYD (Partiya Yekitiya Kurdistan, Κόμμα Ένωσης Κουρδιστάν) της Συρίας και το στρατιωτικό σκέλος αυτής YPG (Yekineyen Parastina Gel, Λαϊκές Μονάδες Προστασίας) χαρακτηρίζονται από την Άγκυρα και την Ουάσιγκτον ως τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως εξ άλλου και το PKK της Τουρκίας (Partiya Karkeren Kurdistan, Κόμμα Κούρδων Εργατών) που συνδέεται με το PYD. Οι μόνοι Κούρδοι που κατά τους Αμερικανούς δεν είναι τρομοκράτες είναι οι Πεσμεργκά του Ιράκ, οι οποίοι ήταν σύμμαχοι τους κατά την διάρκεια της δεύτερης εισβολής στο Ιράκ το 2003. Οι Κούρδοι του Ιράκ ήδη απολαμβάνουν μερική αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης και η δημιουργία αυτόνομης κουρδικής περιοχής στην Συρία από την οργάνωση PYD θα οδηγούσε με συνοπτικές διαδικασίες στην αποσκίρτηση των νοτιοανατολικών κουρδικών επαρχιών της Τουρκίας και την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους.
Ένα κράτος υφίσταται ως ύπαρξη όταν έχει σύνορα, εθνική κυριαρχία (δηλαδή μπορεί να ελέγχει ότι γίνεται εντός των συνόρων του), την ικανότητα να κάνει χρήση των ενόπλων του δυνάμεων και την δυνατότητα να φορολογεί και να δανείζεται. Οσάκις κάποιες από αυτές τις λειτουργίες ενός κράτους αμφισβητούνται, τότε το κράτος αποκρίνεται με την χρήση βίας ή άλλων ανασταλτικών μέσων εναντίον των πηγών από τις οποίες απειλείται. Το PKK, όπως και το κουρδικό κόμμα HDP που έλαβε το 12% περίπου στις πρόσφατες τουρκικές εκλογές, αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Έτσι είναι προφανές ότι η Άγκυρα θα αντιδράσει και θα προσπαθήσει να αποτρέψει με όλα τα μέσα την εμφάνιση ενός ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους είτε στην Συρία, είτε στο Ιράκ, είτε βέβαια στην ίδια την τουρκική επικράτεια. Από τουρκικής οπτικής γωνίας λοιπόν οι Κούρδοι είναι ο εχθρός και οι τζιχαντιστές είναι οι σύμμαχοι-συμπολεμιστές που πολεμούν και αυτοί τους Κούρδους.
Αν καταφέρουν οι Κούρδοι να επιτύχουν τους σχεδιασμούς τους, τότε το ένα τέταρτο της σημερινής τουρκικής επικράτειας θα αποσπαστεί με καταστροφικές-διαλυτικές συνέπειες για την Τουρκία, κάτι που ουδόλως επικαλύπτεται με τα σχέδια της Ουάσιγκτον που έχει δώσει στην Άγκυρα ρόλο χωροφύλακα της Ανατολικής Μεσογείου και της Νοτίου Κασπίας. Ένας ρόλος που συνεπικουρείται και από το Ισραήλ. Παρενθετικά πρέπει να αναφερθεί ότι οι πρόσφατες επιθετικές και απαξιωτικές ανακοινώσεις της ηγεσίας του Ισλαμικού Κράτους εναντίον της Άγκυρας και του Ερντογάν δεν είναι παρά «στάχτη στα μάτια» και προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης περί δήθεν αντιπαλότητας των δυο πλευρών.
Εφόσον οι στρατιωτικές επιτυχίες των κουρδικών οργανώσεων εντός και εκτός Τουρκίας συνεχιστούν, παρά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς που δέχονται από την τουρκική πολεμική αεροπορία με την συνδρομή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (π.χ. δορυφορικές πληροφορίες), τότε είναι πολύ πιθανή η εκδήλωση ανατρεπτικών κινήσεων κατά του Ερντογάν και της κυβέρνησης Νταβούτογλου. Κάτι τέτοιο έχει γίνει τρεις φορές στην νεότερη ιστορία της Τουρκίας (1960, 1971, 1980). Εάν οι εσωτερικές συνθήκες ασφαλείας συνεχίσουν να επιδεινώνονται για την Άγκυρα και οι σχεδιασμοί για την Συρία να μην επιτυγχάνονται, τότε το στρατιωτικό πραξικόπημα είναι πολύ πιθανό.
