Τι σχέση μπορεί να έχει, άραγε, η δημοσιογραφία με το γνωστό μηχάνημα εκτέλεσης τραγουδιών, το αλήστου μνήμης «τζουκ μποξ»; Ο όρος «δημοσιογράφος τζουκ μποξ» είναι αδόκιμος ή μήπως τελικά έχει μια υπαρκτή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται;
Δεν χρειάζεται να αναρωτηθούμε πολύ, καθώς η ίδια η ροή των γεγονότων έχει αποδείξει ότι ο «δημοσιογράφος τζουκ μποξ» είναι μια διαχρονική «αξία». Είναι ο «επαγγελματίας» της ενημέρωσης εκείνος, ο οποίος αντέχει στην φθορά του χρόνου, ακριβώς γιατί δεν «βασανίζει» το μυαλουδάκι του με «φτηνές» έννοιες, όπως, φιλότιμο, ευαισθησία, ενδοιασμοί, ηθικοί φραγμοί, εθνικό φρόνημα, κοινωνική αλληλεγγύη και άλλες τέτοιες περιττές και συχνά επιβλαβείς για την φαρδιά τσέπη και την υγεία του κάθε αναίσθητου. Το παν είναι τα λεφτά, καθώς όπως λέει και το γνωστό «σκυλάδικο» άσμα: «για τα λεφτά τα κάνεις όλα»…
Έτσι, λοιπόν, λειτουργεί ο «δημοσιογράφος τζουκ μποξ»: Του δίνουν χρήματα. Τα παίρνει και ύστερα «ενημερώνει», τόσο υπέρ αυτού «που τα έσκασε» όσο και εναντίον του οποιουδήποτε εχθρού του πληρωτή. Όπως με το «τζουκ μποξ» τις περασμένες δεκαετίες έριχνες ένα κέρμα και άκουγες το τραγούδι που σου άρεσε, έτσι και τώρα ρίχνεις στον δημοσιογράφο μπόλικα κέρματα κι αυτός, ως ένα είδος «τζουκ μποξ», σου… τραγουδάει όποιον σκοπό σου αρέσει.
Ας τα έχουμε όλα αυτά υπ’ όψιν, όχι μόνο για την προεκλογική περίοδο, αλλά και για όσα συνέβησαν πριν απ’ αυτήν και όσα θα συμβούν αργότερα. Ας μην αιφνιδιαστούμε καθόλου, αν διαπιστώσουμε ότι δημοσιογράφοι και εκδοτικά συμφέροντα αλλάξουν ξαφνικά γνώμες για πρόσωπα και καταστάσεις, αφού θα λειτουργήσει το σύνδρομο του «τζουκ μποξ» που περιγράψαμε προηγουμένως. Έτσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται για αλλαγή γνώμης. Γνώμη δεν μπορούν να αλλάξουν όσοι δεν είχαν ποτέ…Το μόνο που αλλάζουν είναι αφεντικό, χορηγό, χρηματοδότη, με το κοινό να προσπαθεί να αντιληφθεί τους λόγους της μεταστροφής τους.