Σπαρτιάτισσες, Σουλιώτισσες: αντί για «ημέρα της γυναίκας» εμείς τιμούμε καθημερινά την Ελληνίδα

Κυριακή, 8 Μαρτίου 2015 

Στην πατρίδα μας η γυναίκα κατέχει μέγιστη θέση στις καρδιές όλων, γιατί γυναίκα είναι η Παναγιά μας, η μάνα μας, η σύζυγός μας, μητέρα των παιδιών μας.

Γυναίκες ήταν οι Σπαρτιάτισσες,  που αποχαιρετούσαν τους άνδρες τους με τη φράση "Ή ταν ή επί τας" πριν εκείνοι φύγουν για τις μάχες, θέλοντας να τονίσουν το εθνικό τους χρέος. Αυτό δείχνει το θάρρος με το οποίο αντιμετώπιζαν οι αρχαίες Ελληνίδες, ως σύζυγοι ή ως μητέρες, την προοπτική να χάσουν τον άνδρα ή το γιο τους για χάρη της πατρίδος.

Γυναίκες ήταν οι Σουλιώτισσες, που πέρα από το νοικοκυριό, έπαιρναν μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ο ρόλος τους ήταν, σε πρώτη φάση, εφεδρικός και βοηθητικός, όταν όμως οι περιστάσεις το απαιτούσαν, ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό, άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια και άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι. Ο «χορός του Ζαλόγγου», παραμονές των Χριστουγέννων του 1803, αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τη γυναίκα που προτιμά το θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία. Τη γυναίκα-ηρωίδα  που «της ελευθερίας ο έρως» τη σπρώχνει να θυσιάσει τον εαυτό της και τα παιδιά της, να αποχαιρετήσει παντοτινά «τη γλυκιά ζωή» και «τη δύστυχη   πατρίδα».

Γυναίκες ήταν και οι γυναίκες της Πίνδου, στον πόλεμο της πατρίδας εναντίον του επεκτατικού ιταλικού φασισμού το 1940 και έδωσαν το δικό τους παρόν, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η προσφορά τους, αμέτρητη, αυθόρμητη και αυτόβουλη. Αυτές οι αγρότισσες των κακοτράχαλων Ηπειρωτικών βουνών, από την Κόνιτσα, το Ζαγόρι, το Πωγώνι, τη Φούρκα, τον Πεντάλοφο, τον Επτάλοφο, τη Βούρμπιανη κ.λπ., σχημάτιζαν ατέλειωτες φάλαγγες, φορτωμένες πολεμοφόδια, όπλα και τρόφιμα και κουβαλώντας τραυματίες. Ήταν… «Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα της φύσης, εχθρέ γιατί δεν ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις».

Ωστόσο, στις μέρες μας πολύ φοβούμαι πως ξαναγυρνάμε σε ημέρες που οι κοινωνίες μεταχειρίζονταν τις γυναίκες ως «πράματα». Σήμερα, χαμηλοϋψείς πολιτικοί ταγοί της χώρας μας υποθηκεύουν μέσω των δανειακών συμβάσεων τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας και οδηγούν τον Ελληνικό λαό στην πλήρη εξαθλίωση. Συνθλίβουν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών και κυρίως των γυναικών. Περικόπτουν τους μισθούς και τις συντάξεις, τα επιδόματα πολύτεκνων οικογενειών, τα επιδόματα της μητρότητας και οδηγούν καθημερινά στην ανεργία χιλιάδες γυναίκες, ενώ όσες έχουν ακόμη εργασία υπόκεινται σε εξαντλητικά ωράρια και σε αρκετές περιπτώσεις κακομεταχειρίζονται από τους εργοδότες. Οδηγούν τις νέες και τους νέους στην μετανάστευση, απογοητεύουν και αφαιρούν από τις γυναίκες την δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η Ελλάδα μας να είναι μια χώρα γερόντων.

Στις μέρες μας λοιπόν, οι γυναίκες πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή, διεκδικώντας ισονομία, ισοτιμία, εργασία, δημιουργία ζωής κάτω από ανθρώπινες συνθήκες. Γιατί, την αναγνώριση της γυναίκας ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας την κατοχυρώνουν όχι οι επίπλαστοι νόμοι, αλλά ο συνεχής αγώνας στην εργασία, στο σπίτι, στην κοινωνία, για την πατρίδα και τη θρησκεία, τις διαχρονικές αξίες που θωράκισαν τους αγώνες τους.

Κρατώντας, λοιπόν, στη μνήμη μας και στην καρδιά μας το σπουδαίο κοινωνικό ρόλο που διαδραμάτισε η γυναίκα, στην Ελλάδα σε περιόδους κρίσης, ας υψώσουμε και εμείς το ανάστημά μας ώστε να προσφέρουμε ότι μπορούμε ξανά, με θάρρος και τόλμη για μια ελεύθερη και καλύτερη Ελλάδα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ