.png "English"){kind=small}
Ένα σκάνδαλο, που θυμίζει εντόνως Ελλάδα, συγκλονίζει το κτήριο της ΕΚΤ, που αποτελεί το σύμβολο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Σύμφωνα με τις καταγγελίες το σκάνδαλο διαιρείται σε δύο κλάδους. Ο πρώτος αφορά το κοστολόγιο της ανέγερσης του όλου κτηρίου, όπου όπως όλα δείχνουν έχει γίνειυπερτιμολόγηση, η οποία διπλασίασε τον «λογαριασμό» που κλήθηκαν να πληρώσουν οι ευρωπαίοι. Συγκεκριμένα ο προϋπολογισμός εκτοξεύθηκε από τα 500 εκατ. ευρώ στα 850 κι από κει στα 1,4 δισ. (!), σύμφωνα με το Bloomberg.
Το δεύτερο σκέλος του σκανδάλου αφορά την σύνθεση της ομάδος που ανέλαβε την διεκπεραίωση του έργου. Όπως φαίνεται υπήρξε εταιρεία που υπέβαλε προσφορά ιδιαιτέρως δελεαστική, η οποία αγνοήθηκε προκειμένου να δοθεί το έργο σε συγκεκριμένη γερμανική εταιρεία. Το σκανδαλώδες της όλης υποθέσεως ήταν ότι η εταιρεία που είχε αναλάβει την επεξεργασία των προσφορών ήταν μέτοχος στην εταιρεία που ανέλαβε το έργο. «Γιάνης» κερνάει, «Γιάνης» πίνει, δηλαδή που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας.
Βεβαίως το όλο ζήτημα, όπως προείπαμε, θυμίζει εντόνως Ελλάδα με τις εταιρείες των «ημετέρων», αλλά και τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων. Θυμίζει κάτι πεζοδρομήσεις που κόστισαν όσο ολόκληρο το κτήριο της ΕΚΤ και κάτι ταμπέλες έργων που ανέγραφαν ιλιγγιώδη ποσά και δεν έχουν ολοκληρωθεί εδώ και χρόνια. Θυμίζει τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα έχει φορτωθεί ένα δυσβάσταχτο, απεχθές και επαχθές χρέος, που δημιουργήθηκε προκειμένου να θρέφει τους κλεπτοκράτες και τους ολιγάρχες.
Με βάση τα παραπάνω μπορούμε να σκεφτούμε σε δύο επίπεδα, βγάζοντας κάποια κρίσιμα συμπεράσματα. Πρώτον να δούμε ότι το επιχείρημα ότι «ο καπιταλισμός μπορεί να δουλέψει» είναι έωλο και φαιδρό. Δεν μπορεί να υπάρξει έντιμος καπιταλισμός, αφού η φιλελεύθερη ασυδοσία μοιραία θα οδηγήσει σε τέτοιου είδους φαινόμενα κλεψιάς, απατεωνιάς και ρεμούλας. Είναι απολύτως μοιραίο όταν το χρήμα τίθεται στο επίκεντρο της πολιτικής σκέψεως και της ζωής των ανθρώπων, ο έχων τη δυνατότητα να κλέψει, πολύ απλά το πράττει. Πρόκειται στην ουσία για την πλήρη επιβεβαίωση των σχετικών ρήσεων του Πλάτων από την «Πολιτεία» του.
Το δεύτερο που έρχεται κατά νου διαβάζοντας την παραπάνω είδηση είναι και πάλι μία λαϊκή ρήση, το «Δάσκαλε που δίδασκες». Είναι τουλάχιστον αστείο και φαιδρό να κουνάν το δάκτυλο, εν είδει Ευρωπαίων «Βενιζέλων», οι Ντράγκι και Γιούνκερ, αφού ο πρώτος στεγάζεται σε ένα πύργο σκανδάλων, ενώ ο δεύτερος ήταν ο πρωθυπουργός της χώρας που έγινε συνώνυμο του παραδείσου της φοροδιαφυγής, με την βοήθεια και την συνεργασία του κράτους.
Δεν μπορεί, λοιπόν, να υπάρξει συζήτηση περί εξυγίανσης του καπιταλιστικού μοντέλου, όπως αναλόγως δεν μπορεί να υπάρξει συζήτηση περί Εθνικής Ανεξαρτησίας με «μηχανισμούς στήριξης» και «συνεννόηση» με τους διεθνείς τοκογλύφους. Η μόνη λύση είναι η οριστική ρήξη με τέτοιου είδους πολιτικούς απατεώνες και τη συνεπαγόμενη μετάγγιση τέτοιου είδους πολιτικών που οδηγούν μοιραία στην καταστροφή. Η μόνη λύση είναι ένα Εθνικό και Λαϊκό Καθεστώς που θα οδηγήσει την Ελλάδα σε άλλη ρότα, πολιτική, γεωπολιτική, αλλά και από άποψη νοοτροπίας.
