Εργασιακός μεσαίωνας στην Ξάνθη

Σύμφωνα με τοπική ιστοσελίδα την πόρτα και των επιχειρήσεων της Ξάνθης, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τα οικονομικά αδιέξοδα τα οποία βασανίζουν τις περισσότερες από αυτές, έχουν χτυπήσει τον τελευταίο καιρό διάφοροι «αετονύχηδες» που εμφανίζονται να αντιπροσωπεύουν ένα νέο «φρούτο» στην ελληνική αγορά εργασίας, δηλαδή τις εταιρείες υπενοικίασης εργαζομένων.

Πρότειναν λοιπόν, σε γνωστό επιχειρηματία της περιοχής που διατηρεί καταστήματα όχι μόνο στην Ξάνθη, αλλά και σε γειτονικούς νομούς, να προσλάβουν αυτοί, εξ’ ονόματος της εταιρείας που εκπροσωπούν, τους εργαζόμενους τους οποίους ο ίδιος απασχολεί και μετά να τους υπενοικιάσουν στον ίδιο, με κατά τι χαμηλότερο κόστος. Στην απορία μάλιστα του επιχειρηματία για το πώς εκείνοι θα καταφέρουν να πετύχουν χαμηλότερες εργοδοτικές εισφορές, εκείνοι του απάντησαν πως έχουν «ειδική συνεννόηση» με το ΙΚΑ.

Όπως γίνεται αντιληπτό, τα κοράκια του άκρατου νεοφιλελευθερισμού έκαναν την εμφάνισή τους και στην πόλη μας. Αυτά είναι τα νέα ήθη που θέλουν να προβάλλουν στην εργαζόμενη ελληνική κοινωνία του 2015.

Ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι

Η εξειδικευμένη στο εργασιακό δίκαιο νομικός της πόλης μας, κ. Χρυσούλα Βερβερίδου, δήλωσε ότι, η λειτουργία των επιχειρήσεων που υπενοικιάζουν εργαζόμενους είναι νόμιμη από το 2001, η οποία βέβαια διέπεται από κάποιους κανόνες και πλαίσια λειτουργίας. Στην Ξάνθη πάντως, αυτό το καθεστώς μου έχει τύχει μόνο σε μία περίπτωση, παρόλο που στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη αυτό συμβαίνει πάρα πολύ συχνά. Όσον αφορά στις συμβάσεις αυτές είναι στις περισσότερες περιπτώσεις ατομικές και ειδικότερα όταν ο εργαζόμενος είναι υπό πίεση, τότε είναι στο χαμηλότερο επίπεδο, όπως είναι εύκολα αντιληπτό. Την ίδια ώρα ο επιχειρηματίας που έχει παλαιότερους εργαζόμενους, δεν μπορεί να κατεβάσει όσο και όπως θέλει τους μισθούς τους ή να παραγράψει τα δικαιώματά τους, οι εταιρείες υπενοικίασης προσλαμβάνουν συνήθως νέους εργαζόμενους, συνήθως νεαρής ηλικίας, που πληρώνονται λιγότερο, με έμφαση στην μερική απασχόληση. Ουσιαστικά βασίζονται στην ανάγκη του άλλου για οποιαδήποτε απασχόληση συρρικνώνοντας έτσι το εργασιακό κόστος.

Στο βωμό της κερδοσκοπίας και του στόχου, χαμηλού κόστους εργασίας, κάποιοι αγύρτες του εργασιακού μεσαίωνα, θέλουν να εξισώσουν τις ανθρώπινες ψυχές με τα άψυχα αντικείμενα. Υπάρχει και το φαινόμενο ο εργοδότης που απασχολεί τους υπενοικιασμένους εργαζόμενους να πληρώνει κανονικά τον εργοδότη που τους προσέλαβε τους μισθούς και τα ένσημα που τους αντιστοιχούν κι ο τελευταίος να μην τα αποδίδει σε αυτούς αλλά να τους κολλάει φθηνότερο ένσημο και να τους πληρώνει χαμηλότερο μισθό. Εδώ και κάποια χρόνια στη χώρα μας και στην Ε.Ε, η πλήρης εργασία είναι πολυτέλεια. Η εγχώρια και ξένη πλουτοκρατία καταδυναστεύει τους εργαζομένους, εκβιάζοντάς τους με νέου τύπου εργασιακή απασχόληση εκ περιτροπής.

Επίσης, ένα σοβαρό ζήτημα που γεννάται πλέον, είναι οι παράνομοι μετανάστες, οι οποίοι έχουν στην ουσία τον ρόλο του εν δυνάμει εργασιακού προσωπικού της χώρας. Δηλαδή, αν κάποιος Έλληνας θιγεί με αυτό το καινούργιο εργασιακό καθεστώς που θέλουν να επιβάλλουν οι αετονύχηδες της αγοράς, θα στραφούν στους μετανάστες που μέχρι πρότινος ενδεχομένως να μην είχαν καν εργασία στις χώρες προέλευσής τους.

Θα πρέπει να κάνουμε γνωστό σε όλους τους υστερικούς αντιφασίστες της πλάκας, ότι πολλά από τα εργασιακά προνόμια που απολάμβαναν μέχρι πριν από λίγο καιρό στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι, το οφείλουν στον Πατέρα της Νίκης Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος έφερε με την Εθνική διακυβέρνησή του στην Ελλάδα, συν τοις άλλοις, το εργασιακό προνόμιο της εποπτείας του εργοδότη. Προνόμιο το οποίο καταστρατηγήθηκε και αυτό με το πέρασμα του χρόνου.

Κλείνοντας στέλνουμε μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, ότι μόνο με Εθνικιστική κυβέρνηση μπορεί να επέλθει εργασιακή δικαιοσύνη και αναγέννηση στην Ελλάδα.