Το μείζον Εθνικό ζήτημα της υπογεννητικότητας
Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2014
Επί σειρά ετών ο Λαϊκός Σύνδεσμος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μείζον εθνικό πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Έχουμε πει πολλάκις ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειονότητα στην Πατρίδα μας καθώς και ότι θα καταστούμε ένα Έθνος γερόντων. Πρόσφατα ήρθε να μας επιβεβαιώσει πλήρως η έρευνα της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για το 2013 και τα αποτελέσματα που παρουσίασε ήταν τουλάχιστον σοκαριστικά!
Δείκτης γεννητικότητας 8,6 – Δείκτης θνησιμότητας 10,4
Το 2013 σημειώθηκε νέο αρνητικό ρεκόρ για την πατρίδα μας με τους θανάτους να ξεπερνούν τις γεννήσεις κατά 19,700 από 16,300 το 2012. Την ίδια στιγμή η έξοδος των ανθρώπων από τη χώρα ξεπερνάει την είσοδο κατά περίπου 50,000. Οι άθλιες συνθήκες που έχει επιφέρει η χούντα του μνημονίου, όχι μόνο γερνούν με ταχείς ρυθμούς τον πληθυσμό της Ελλάδος αλλά και ωθούν τα νέα μυαλά στο να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό, μιας και η ανεργία στις ηλικίες μεταξύ 20 και 35 βρίσκεται στο 60%. Οι προβλέψεις της Ε.Ε. για το μέλλον είναι ακόμα πιο δυσοίωνες, καθώς θεωρείται ότι το 2050 το 58,8% του ελληνικού πληθυσμού θα είναι άνω των 65 ετών!
Σα να μην έφτανε όμως το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, υπάρχει και το μείζον ζήτημα της φυλετικής ανομοιογένειας του πληθυσμού, με την αθρόα εισβολή μεταναστών κυρίως από χώρες του τρίτου κόσμου. Τα στοιχεία για το 2013 αναφέρουν ότι το 14,2% των γεννήσεων προέρχεται από αλλοδαπές μητέρες και το οποίο αντιστοιχεί σε 13,194 παιδιά. Αυτό το στοιχείο μας επιτρέπει να υπολογίσουμε στο περίπου τον αριθμό των αλλοδαπών στην χώρα μας, μίας και το υπουργείο δεν μας έχει γνωστοποιήσει ακόμη τον επίσημο αριθμό. Έτσι, αν υποθέσουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον 4,000,000 ελληνίδες γυναίκες και από αυτές μέσα στο 2013 έγιναν μητέρες οι 80,940 τότε το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών πρέπει να είναι 652,038. Είναι γνωστό ότι οι μετανάστες είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άντρες. Άρα αν υποθέσουμε ότι οι γυναίκες αποτελούν το 1/3 τότε έχουμε τουλάχιστον 1,956,115 αλλοδαπούς στη χώρα μας.
Την ίδια στιγμή οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ διαφορετικές για τους Έλληνες σε σχέση με του μετανάστες, καθότι οι τελευταίοι έχουν πολύ λιγότερα έξοδα μιας και δεν πληρώνουν εφορία, ούτε χαράτσια και ΕΝΦΙΑ, αλλά ούτε και είσοδο σε νοσοκομεία και ευνοούνται κατά κόρων όπως πχ. στα προαπαιτούμενα για την είσοδο των παιδιών τους στους δημόσιους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Επίσης το κόστος την γέννας είναι μηδενικό ενώ αντιθέτως για τον Έλληνα ξεκινάει απ’ τα 3,000. Εκτός αυτού οι Έλληνες έχουν άλλο βιοτικό επίπεδο έτσι και τα παιδιά τους έχουν και περισσότερες ανάγκες απ’ αυτά των αλλοδαπών, που στην πλειοψηφία τους παρατούν το σχολείο και ξεκινάνε να δουλεύουν από μικρή ηλικία. Επομένως ένας μετανάστης μπορεί πολύ άνετα να κάνει 2 και 3 παιδιά χωρίς καν να ζοριστεί οικονομικά μιας και απ’ τις χώρες που προέρχονται έχουν μάθει να ζουν με πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με τους μισθούς που λαμβάνουν εδώ που τους καθιστούν με τα δικά τους δεδομένα, ευκατάστατους. Στον αντίποδα ένα ζευγάρι Ελλήνων ακόμα και αν και οι δύο γονείς είναι εργαζόμενοι σκέφτεται πολύ πιο επιφυλακτικά την απόκτηση ενός παιδιού.
Βλέπουμε λοιπόν ότι δεν λέμε αδίκως πως το νούμερο ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως Έθνος σήμερα είναι το δημογραφικό. Εάν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς τότε το 2050 δεν θα είμαστε απλώς ένα Έθνος γερόντων αλλά θα είμαστε και μειονότητα στην ίδια μας την Πατρίδα. Ο δείκτης γονιμότητας στη χώρα μας ήταν 1,4 το 2010, κάτω από τον μέσο όρο της Ε.Ε. που είναι 1,5 και πολύ πιο κάτω από το 2,1 που χρειάζεται για να σταθεροποιηθεί ο πληθυσμός. Είναι θλιβερά εντυπωσιακό ότι ο δείκτης στην Πατρίδα μας έπεσε κάτω από το 2,1 το 1981 και έκτοτε δεν ανέβηκε ποτέ. Η όποια αύξηση του πληθυσμού οφείλεται αμιγώς στην είσοδο μεταναστών.
Προτού παραθέσουμε τις πάγιες θέσεις του κινήματος για την επίλυση του προβλήματος, οφείλουμε να αναφέρουμε το γεγονός ότι ως Έθνος έχουμε περάσει πολύ χειρότερες αντιξοότητες αλλά παρ’ όλα αυτά οι γεννήσεις δεν μειώθηκαν, όπως επί παραδείγματι επί κατοχής οπού ο μέσος όρος των οικογενειών αποκτούσε τουλάχιστον 2 ή και 3 παιδιά. Υπήρχαν επίσης και περιπτώσεις με οικογένειες να αποκτούν πάνω, ακόμη και από 8 ή 10 παιδιά, κάτι που στις μέρες ούτε καν μπορεί να το φανταστεί κάποιος. Αυτό οφειλόταν σε διάφορους λόγους αλλά ο κυριότερος ήταν ότι ύψιστη αξία και στόχος κάθε ζευγαριού ήταν η απόκτηση μια μεγάλης και δεμένης οικογένειας κάτι που σήμερα δυστυχώς δεν αποτελεί πρωταρχικό στόχο για τα νέα ζευγάρια που πρώτο τους μέλημα είναι η επαγγελματική καταξίωση ακόμη και εις βάρος της ίδιας της οικογένειας, σε κάποιες περιπτώσεις. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε ένα ακόμη στοιχείο της έρευνας που λέει ότι τα Σύμφωνα Συμβίωσης αυξήθηκαν κατά 85% σε σχέση με το 2012!
Από το πρόγραμμα λοιπόν του Λαϊκού Συνδέσμου (αυτό που λένε ότι δεν έχουμε), διαβάζουμε τα μέτρα που προτείνουν οι Έλληνες Εθνικιστές προς επίλυση του προβλήματος:
- Φορολογικές ελαφρύνσεις για όλα τα ζευγάρια που αποκτούν παιδί.
- Εφάπαξ απόδοση χρηματικής βοήθειας σε κάθε νέο Έλληνα που γεννιέται. Η πρόταση αυτή έγινε πιο συγκεκριμένη εντός της βουλής. Η Χρυσή Αυγή συνέταξε σχέδιο νόμου για μείωση κατά 80% της κρατικής επιχορήγησης προς τα κόμματα. Τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από την ενέργεια αυτή να μοιραστούν στα νέα ελληνόπουλα. Μόνο για το 2013 το κράτος θα εξοικονομούσε 50 εκατομμύρια ευρώ.
- Επιδότηση της μητρότητας και γενναία ενίσχυση των τρίτεκνων και πολύτεκνων οικογενειών. Προστασία της ανύπαντρης μητέρας και απαγόρευση των αμβλώσεων.
Ένα Εθνικό Κράτος οφείλει πρώτα απ’ όλα να επενδύει στο μέλλον του. Και αυτό στηρίζεται αποκλειστικά στις νέες γενιές Ελλήνων. Ελλήνων όχι απλά στο Αίμα αλλά και στη Συνείδηση, με πλήρη επίγνωση του Ιστορικού τους Χρέους προς τη Φυλή.