Αντισταθείτε στην παρακμή 

Κυριακή, 19 Οκτωβρίου 2014

Από την Αμφίπολη στις ουρές του ΕΝΦΙΑ

“Οι υπάλληλοι όλοι λυώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο-δύο μεσ’ τα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα’ ναι η Πολιτεία
κι ο θάνατος, που τους ανανεώνουν.”

Κ. Καρυωτάκης

Ζούμε στον καιρό μιας έσχατης παρακμής. Τα όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας, τα οποία με τους παραμορφωτικούς τους φακούς οι εργολάβοι των ΜΜΕ παρουσιάζουν σαν σημαντικά γεγονότα είναι στην πραγματικότητα τραγικά εφήμερα, ασήμαντα και μηδαμινά. Όπως και οι πρωταγωνιστές των γεγονότων αυτών. “Οι υπάλληλοι” κατά Καρυωτάκη, κάθε βαθμίδος, όσο υψηλή κι αν είναι αυτή. Είναι σίγουρο ότι μετά από 100 χρόνια ο Ιστορικός του μέλλοντος δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τα όσα συνέβησαν στο κοινοβούλιο στην συνεδρίαση για την ψήφο εμπιστοσύνης, ούτε πρόκειται να ασχοληθεί με τα όσα σαν κουτσαβάκι εκ Καλαμών είπε ο πρωθυπουργός και ο αντ’ αυτού Βενιζέλος κραύγαζε με υστερικό τρόπο. Σταματώ όμως εδώ για να αναφερθώ σε δύο εικόνες-γεγονότα των τελευταίων ημερών οι οποίες μου έκαναν εντύπωση και οι οποίες καταδεικνύουν την τραγική αντίφαση εις την οποία βρίσκεται σήμερα το έθνος μας.

Από τη μία πλευρά οι ανασκαφές στο περίλαμπρο μνημείο το οποίο (όχι πρόσφατα…) απεκαλύφθη και ερευνάται στην Αμφίπολη. Και από την άλλη πλευρά η νεοελληνική κακομοιριά των ραγιάδων σε όλες της τις εκδοχές. Από την μία πλευρά το Αρχαίον Κλέος και από την άλλη πλευρά οι μπακαλίστικη ραγιαδοσύνη των εξουσιαστών του Ελλαδιστάν του 2004 η οποία μετρά αγάλματα και μεγάλους νεκρούς είτε σαν τουριστικό συνάλλαγμα, είτε σαν αφορμή πολιτικής εκμεταλλεύσεως, ή μη εκμεταλλεύσεως. 

Η «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ» ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗ

Μέσα στα πλαίσια της ανακαλύψεως αυτής, αξίζει να σημειωθεί η παρατήρηση την οποία έκανε καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για τα δάκτυλα των Καρυάτιδων, τα οποία αποδεικνύουν ότι τα αγάλματα είναι Ελληνικά και όχι ρωμαϊκά. Η μελέτη δημοσιεύθηκε κι αποσύρθηκε σε χρόνο μηδέν, γιατί θεωρήθηκε… ρατσιστική! Το γεγονός δηλαδή ότι αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων, κάποιους “προοδευτικούς” είτε μαρξιστές, είτε φιλελεύθερους, οι οποίοι εξ ίσου αρνούνται την βιολογική πραγματικότητα της Φυλής, το ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων γέμισε οργή την σιδηρά αστυνομία της σκέψεως, η οποία διέταξε και την λογοκρισία!

Το νεκρικό μνημείο της Αμφιπόλεως με τα σπασμένα –αλλοίμονο- χέρια των Καρυάτιδων που ο χρόνος ο αμείλικτος έθραυσε, ούτως ώστε να είναι ικανά να εμποδίσουν την κακομοιριά των ραγιάδων να εισέλθει εις τα άγια των αγίων, είναι και αυτό ένα σημάδι της τραγικής αντιφάσεως στην οποία σήμερα ευρίσκεται ο Ελληνισμός. Είναι όμως και μία αφορμή για να δούμε πως οι τυχάρπαστοι των καιρών της παρακμής γλείφουν τα λείψανα της Ιστορίας, μιας Ιστορίας που οι ίδιοι με κυνισμό έχουν καταπροδώσει, προκειμένου η μάχη των εντυπώσεων στην εικονική πραγματικότητα της τηλεοπτικής απάτης να φανούν ως νέοι Μεγάλοι Αλέξανδροι, ως νέοι Κοσμοκράτορες του τίποτε! Όμως και πάλι δεν κουράζονται άπαντες οι αρνητές του Έθνους κεντροδεξιοί και αριστεροί να λένε ότι το Μνημείο δεν είναι Ελληνικό, αλλά… οικουμενικό! Δεν καταλάβαμε καλά, μήπως ήταν και έργο χρηματοδοτούμενο από τον ΟΗΕ ή και την Ευρωπαϊκή Ένωση της εποχής εκείνης;

Έργο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ήταν και ένας ακόμη λόγος για να είναι υπερήφανοι όσοι παραμένουν Έλληνες και να αισθάνονται ντροπή όσοι ζουν και σέρνονται σαν ραγιάδες.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ ΣΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΝΦΙΑ

Φεύγοντας από την Αμφίπολη και από τις φωτογραφίες με τα σπασμένα μάρμαρα σημάδια ενός λαμπρού παρελθόντος αμέσως μετά ας θυμηθούμε τις ατέλειωτες ουρές έξω από τράπεζες και ταχυδρομεία των νεοελλήνων, προκειμένου να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ. Οι ατέλειωτες αυτές ουρές για να πληρωθεί ένας άδικος και παράνομος φόρος και η απόλυτη υποταγή ενός λαού στο άδικο και στο παράνομο, ας μη γελιόμαστε είναι σημάδια μιας πρωτοφανούς παρακμής η οποία καλπάζει. Είναι φανερό πλέον ότι ο Λαός μας στην συντριπτική του πλειοψηφία έχει παραδοθεί στο ξενοκίνητο καθεστώς χωρίς αντίσταση, χωρίς ουσιαστική αντίδραση. Ένας λαός παθητικός, που περιμένει και αποδέχεται την σκληρή του μοίρα χωρίς να κάνει τίποτε.

Από τη μία πλευρά η Αμφίπολη, η κοσμοκρατορία του Αλέξανδρου του Μεγάλου και από την άλλη το ψευτορωμαΐκο του μνημονίου. Μια σύγκριση άχαρη η οποία όμως αναδεικνύει με τρόπο πανηγυρικό το απύθμενο θράσος των πατριδοκάπηλων, οι οποίοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την απόδοση Τιμής σε έναν κοσμοκράτορα όντας “υπάλληλοι”, απλοί εκτελεστές της βούλησης της ξενοκρατίας, όντας αχυράνθρωποι και ψευτοκυβερνήτες μιας χώρας χωρίς εθνική κυριαρχία.