Τα κοινά σημεία περιφερειακής στρατηγικής Ισραήλ και Χαλιφάτου Ισλαμιστών

Σάββατο, 25 Οκτωβρίου 2014 

Ο δηλωμένος στόχος των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους και η επιδίωξη τους είναι η διάλυση των συνόρων που έχουν θεσπιστεί στην Μέση Ανατολή το 1916 με την συμφωνία Sykes-Picot, έτσι ώστε να επανασχεδιαστεί το σύνολο της Αραβικής Χερσονήσου. Η επιθετική και  επεκτατική στρατηγική του Χαλιφάτου απαιτεί υπακοή από όλους τους μουσουλμάνους και ο στόχος αυτής της στρατηγικής είναι η ένταξη όλου του μουσουλμανικού κόσμου, κατ’ αρχή, στην κυριαρχία του Ισλαμικού Κράτους. Η φιλοδοξία αυτή είναι σαφώς αποτυπωμένη στην σημαία του Χαλιφάτου, αλλά και εμφανής στις δηλώσεις του αρχηγού του Χαλιφάτου αλ Μπαγκντάτι. Το Χαλιφάτο θέλει να επιδιώξει την συνεχή του επέκταση, ανεξαρτήτως κόστους, σε περιοχές πέρα από το Ιράκ και την Συρία, που είναι αυτή την στιγμή οι κύριες βάσεις ελέγχου και ενεργειών του.

Το στρατηγικό επεκτατικό σχέδιο του Ισραήλ συνίσταται στην θραυσματοποίηση των αραβικών κρατών και στην δημιουργία του «μεγάλου Ισραήλ», το οποίο θα επεκτείνεται από την κοιλάδα του Νείλου έως τον Ευφράτη, δημιουργώντας εντολοδόχα κρατίδια στις περιοχές του Λιβάνου, της Συρίας, της Ιορδανίας και του Ιράκ. Το σχέδιο αυτό αναφέρεται στην βιβλιογραφία ως Yinon Plan και προβλέπει επανακαθορισμό του γεωπολιτικού περιβάλλοντος δια μέσου διάσπασης των αραβικών κρατών σε μικρότερα, ούτως ώστε το Ισραήλ να απολαμβάνει άνευ αντιπάλου τον ηγεμονικό του ρόλο στην περιοχή. Να υπενθυμίσουμε ότι η ονομασία Yinon προήλθε το 1982 από τον εμπνευστή του στρατηγικού αυτού σχεδίου Oded Yinon, που ήταν ανώτατος συνεργάτης του Υπ. Εξωτερικών του Ισραήλ.

Το σχέδιο των τζιχαντιστών για επανασχεδιασμό των συνόρων της Μέσης Ανατολής εξελίσσεται σε διαφορετικά στάδια. Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει την στρατηγική περικύκλωση του Ιράκ και της Συρίας, δυο χώρες που ήδη από το καλοκαίρι διεξάγονται οι πλέον έντονες μάχες με αποτέλεσμα το Χαλιφάτο να επεκτείνεται στην βόρειο Συρία και στο ανατολικό και βόρειο Ιράκ, έχοντας ως προπύργιο την περιοχή Ράκα στην Συρία. Στην παρούσα φάση οι επιθέσεις και οι επεκτατικές φιλοδοξίες του Ισλαμικού Κράτους εστιάζονται στις κουρδικές περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, με πρωταρχικό τους στόχο την ιρακινή πρωτεύουσα Βαγδάτη. Η ιρακινή επαρχία Άνμπαρ στα δυτικά σύνορα με την Συρία και την Ιορδανία, η μεγαλύτερη επαρχία της χώρας, είναι υπό τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους, ενώ στρατηγικά σημαντικές πόλεις όπως η Φαλούτζα, Κουμπάϊσα και Χιτ βρίσκονται ήδη στα χέρια των τζιχαντιστών. Οι τζιχαντιστές βρίσκονται σε πορεία προς την Βαγδάτη, αν και μια άμεση επίθεση στην πρωτεύουσα δεν φαίνεται να είναι επικείμενη.

Η σφαίρα επιρροής του Ισλαμικού Κράτους συνεχώς επεκτείνεται, ενώ η στρατηγική του δεν περιορίζεται μόνο στο Ιράκ και την Συρία. Το δεύτερο στάδιο της στρατηγικής του Ισλαμικού Κράτους περιλαμβάνει την αποσταθεροποίηση του Λιβάνου και της Ιορδανίας και την εγκαθίδρυση του στη Λιβύη.

Ο Λίβανος όμως δεν είναι περιοχή στην οποία μπορεί εύκολα να επεκταθεί το Χαλιφάτο. Πρώτον η χώρα έζησε μεταξύ του 1975 και 1990 έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο του οποίου οι πληγές δεν έχουν επουλωθεί. Δεύτερον η σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου μάχεται στο πλευρό του Άσσαντ εναντίον των τζιχαντιστών και των άλλων μισθοφόρων των ΗΠΑ στο συριακό έδαφος. Έτσι λόγω αυτών των παραγόντων δεν είναι δυνατό στους τζιχαντιστές να ξεκινήσουν ένα συμμοριτοπόλεμο στην χώρα αυτή, όπως το έπραξαν στο Ιράκ. Παρ’ όλα αυτά προσπαθούν να υποκινήσουν θρησκευτικές εντάσεις και προβαίνουν σε τρομοκρατικές πράξεις.

Στην Ιορδανία τους τελευταίους μήνες γίνονται περιστασιακά διαδηλώσεις υπέρ του Ισλαμικού Κράτους, ιδιαίτερα στην περιοχή Μάαν. Η πλειοψηφία των σουνιτών μουσουλμάνων υποστηρίζει το Χαλιφάτο και η υποστήριξη αυτή μετουσιώνεται αργά και σταθερά σε αποσταθεροποιητικές ενέργειες εντός της χώρας.

Στην Λιβύη τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά απ’ ότι στον Λίβανο και την Ιορδανία. Στην χώρα αυτή το Ισλαμικό Κράτος τυγχάνει μεγάλης υποστήριξης μεταξύ του σουνιτικού πληθυσμού, ιδιαίτερα μετά το χάος που δημιουργήθηκε από την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ το 2011 και την εξόντωση του Καντάφι. Η μόνιμη βία και τρομοκρατία που επικρατεί στην χώρα αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους στην σπαρασσόμενη από αιματηρές έριδες αυτή περιοχή.

Το Χαλιφάτο του Ισλαμικού Κράτους αρχίζει να συσσωρεύει υπό την ηγεσία του και πολλές άλλες ομάδες τζιχαντιστών της Μέσης Ανατολής, Ασίας και Βόρειας Αφρικής. Ήδη έχουν εκδηλώσει την υποστήριξη τους οι Ταλιμπάν του Πακιστάν, η ισλαμική οργάνωση Αλ Σαμπάαμπ της Σομαλίας, η Αλ Κάϊντα του Ισλαμικού Μαγρέμπ (Βόρεια Αφρική) και η Μπόκο Χαράμ της Νιγηρίας. Επίσης το Χαλιφάτο έχει χιλιάδες υποστηρικτές στις λεγόμενες χώρες της Δύσης, που έχουν κατακλυστεί από εκατομμύρια ισλαμιστές λαθρομετανάστες. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη η προειδοποίηση του εκπροσώπου του Χαλιφάτου Μοχάμεντ αλ Αντνάνι, ότι οι τζιχαντιστές θα στοχεύσουν τους πολίτες των δυτικών κοινωνιών με οποιοδήποτε μέσον κριθεί απαραίτητο.

Οι στρατιωτικές επιτυχίες του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και την Συρία και η υποστήριξη του από δεκάδες ριζοσπαστικές, τρομοκρατικές και εξτρεμιστικές οργανώσεις Σουνιτών-Βαχαμπιστών ανά τον κόσμο ξεδιπλώνουν μια επικίνδυνη πολιτική και στρατηγική δυναμική η οποία δεν θα είναι εύκολο να αντιμετωπισθεί, κυρίως στο μέτωπο Ιράκ, Συρίας και Λιβύης. Εάν το Ισλαμικό Κράτος καταλάβει το Ιράκ και την Συρία ή μεγάλο μέρος των εδαφών αυτών των δυο χωρών, τότε είναι σίγουρη η θραυσματοποίηση τους σε μικρά κρατίδια με εθνοτικό και σεκταριστικό προσανατολισμό. Η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής, αλλά και της Βόρειας Αφρικής, και η αμφισβήτηση των συνόρων των υπαρχόντων κρατών ωφελεί κατ’ αποκλειστικότητα τα σχέδια του Ισραήλ και των Αμερικανοσιωνιστών. Η πολιτική και η στρατηγική του Ισλαμικού Κράτους επικαλύπτεται και συμπληρώνεται συνεπώς με αυτήν του Ισραήλ. Το Ισραήλ και το Ισλαμικό Κράτος έχουν τους ίδιους σκοπούς και τα ίδια αφεντικά.