.png "English"){kind=small}
Παρασκευή, 5 Δεκεμβρίου 2014
Πριν από λίγες ημέρες ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν κατά την διάρκεια επίσκεψης του στην Τουρκία ανακοίνωσε την άμεση αναστολή του έργου κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου South Stream. Αιτία αυτής της απόφασης ήταν ότι η Βουλγαρία έχει παύσει όλες τις εργασίες για τον αγωγό από τον περασμένο Ιούνιο και απ’ ότι διαφαίνεται δεν πρόκειται να τις επαναλάβει.
Ο South Stream θα συνέδεε σε μια απόσταση περίπου 2.400 χιλιομέτρων την Ρωσία με την Αυστρία. Ο αγωγός θα ξεκινούσε από την ρωσική πόλη Ανάπα στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και θα κατέληγε, μέσω του βυθού αυτής της θάλασσας, στην βουλγαρική πόλη Βάρνα και από εκεί μέσω Σερβίας και Ουγγαρίας στην αυστριακή πόλη Μπαούμγκαρτεν, που θα ήταν και ο διαμετακομιστικός κόμβος προς την κεντρική Ευρώπη. Επίσης είχαν προγραμματισθεί διακλαδώσεις προς την Ελλάδα, Ιταλία, Σλοβενία και Κροατία. Η δαπάνη για αυτό το έργο εκτιμήθηκε σε τουλάχιστον 25 δισεκατομμύρια δολλάρια, ενώ σε πλήρη χωρητικότητα ο αγωγός θα μετέφερε 63 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως.
Ο αγωγός South Stream είχε προγραμματισθεί ως το αντίστοιχο του νότου του αγωγού Nord Stream, τον λεγόμενο και αγωγό της Βαλτικής. Ο South Stream είχε ως πεδίο εφαρμογής την ικανοποίηση της αυξανόμενης ζήτησης της ΕΕ για φυσικό αέριο και την μείωση της εξάρτησης από το διαμετακομιστικό κέντρο της Ουκρανίας, με την οποία η ΕΕ τα τελευταία χρόνια είχε δυσκολίες διαμετακομιδής που άπτονταν οικονομικών προβλημάτων.
Η απόφαση της Βουλγαρίας να σαμποτάρει το έργο South Stream προήλθε από την μεγάλη πίεση που δέχθηκε από την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες να καθυστερήσει την κατασκευή. Η Σόφια αν και θα είχε τεράστιο οικονομικό όφελος από αυτό το έργο, όχι μόνο από τα τέλη μεταφοράς που εκτιμώνται σε 400 εκ. ευρώ ετησίως, αλλά και από το γεγονός ότι θα χαρακτηριζόταν ως χώρα διέλευσης κύριου αγωγού, κάτι που θεωρείται σημαντικό γεωστρατηγικό προτέρημα, τελικά μετά από πολλές παλινωδίες υπέκυψε στους εκβιασμούς.
Πέρα από την Βουλγαρία και η ΕΕ θα έχει συνέπειες από την αναστολή της κατασκευής που θα ολοκληρωνόταν το 2015. Οι προβλεπόμενες ποσότητες φυσικού αερίου που χρειάζεται για τα επόμενα χρόνια η ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας δεν μπορούν να καλυφθούν μόνο από τον Nord Stream και τον αγωγό Ρωσίας-Ουκρανίας και έως τουλάχιστον το 2020 δεν μπορεί να υπάρξει κάποια εναλλακτική λύση.
Ο Πούτιν στην διάρκεια της επίσκεψης του στην Άγκυρα δήλωσε ότι μέρος της ποσότητας που θα απορροφούσε ο South Stream θα διατεθεί στην αυξανόμενη ενεργειακή αγορά της Τουρκίας, με την Άγκυρα να προσπαθεί με βάση αυτό το γεγονός να κάνει επικοινωνιακή εκμετάλλευση, αναφέροντας ότι η Τουρκία θα αποτελέσει ένα κομβικό σημείο διέλευσης αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη.
Συμφωνία για κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Ρωσίας-Τουρκίας δεν υπήρξε και είναι πολύ αμφίβολο αν θα υπάρξει στο μέλλον, δεδομένων των γεωστρατηγικών επιλογών της Άγκυρας, οι οποίες ξεκάθαρα αμφισβητούν την γεωπολιτική σφαίρα επιρροής της Μόσχας. Εξ άλλου ένα από τα σκεπτικά κατασκευής του South Stream ήταν να μειωθεί η εξάρτηση από την Τουρκία ως χώρα διέλευσης.
Η ΕΕ και οι Βρυξέλλες με τις ενέργειές τους για μια ακόμη φορά απέδειξαν ότι είναι οι αυλοκόλακες και μαριονέτες της Ουάσιγκτον και των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων. Η κατασκευή του South Stream θα ήταν επωφελής για την βιομηχανία της ΕΕ, θα συνέδραμε στην οικονομική ανάπτυξη και θα πρόσφερε θέσεις εργασίας, κάτι βέβαια που ουδόλως ενδιαφέρει τους Αμερικανοσιωνιστές αφού ο στόχος τους είναι να επεκτείνουν την παρουσία τους στην Ευρώπη, να υπονομεύσουν πολιτικά και οικονομικά την Ρωσία και στην συνέχεια να προσπαθήσουν να την καταστρέψουν, επειδή είναι ο μόνος αντίπαλος για τα πλούτη που συσσωρεύουν ιδιαίτερα στον τομέα ενέργειας.
Αποδείξεις για την πολιτική αυτή των Αμερικανοσιωνιστών υπάρχουν πάρα πολλές, χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ με επίσημο έγγραφο του το 2012 ζήτησε από τις πρεσβείες της Ευρώπης «τον περιορισμό της αυξανόμενης επιρροής της Ρωσίας στην ενεργειακή αγορά της Ευρώπης όπως επίσης και την παρεμπόδιση σύναψης οποιασδήποτε ενεργειακής συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και ΕΕ», ενώ συγχρόνως απαίτησε να παρεμποδιστεί η υλοποίηση των σχεδίων της Μόσχας που είχαν στόχο την μεταφορά ενέργειας στα Βαλκάνια. Για αυτούς τους λόγους οι δουλοπρεπείς μνημονιακές κυβερνήσεις αρνήθηκαν την συμμετοχή στον South Stream και αντ’ αυτού προτίμησαν τον αγωγό από το τουρκόφωνο Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας (αγωγός TAP).
Ο παγκόσμιος ενεργειακός πόλεμος δεν έχει φτάσει στο τέλος του, αφού η Ρωσία δεν προτίθεται να παραδώσει τα όπλα. Οι κυβερνήσεις της υποταγής και υποτέλειας των Αθηνών επέλεξαν σε αυτό τον πόλεμο το στρατόπεδο της Τουρκίας, της στρατηγικής προέκτασης αυτής το Αζερμπαϊτζάν και τους εντολείς αυτών των δυο, Αμερικανοσιωνιστές. Οι μαριονέτες των Αθηνών επέλεξαν στρατόπεδο με την ίδια διαδικασία που ο ραγιάς επιλέγει τον αφέντη του ή όπως η κοπέλα επιλέγει τον μαστροπό της.
