Η διαχρονία της Ελληνικής Πίστεως αντικατοπτριζόμενη διαμέσου των Αιώνων

Τετάρτη, 24 Δεκεμβρίου 2014 

Η νύκτα της 21^ης προς 22^η Δεκεμβρίου σηματοδοτεί την πιο μακρά νύκτα του χειμώνα, ονομαζόμενη διαχρονικώς ως η «Ημέρα του Ανίκητου Ήλιου», όντας η μέρα που ο ήλιος επιστρέφει στην ανθρωπότητα και μέσα από το πιο βαθύ σκοτάδι, αρχίζει η «άνοδος» προς το καλοκαίρι.

Από τους αρχαίους ελληνικούς εορτασμούς του Χειμερινού Ηλιοστασίου, μέχρι το Dies Sol Invictus της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα Χριστούγεννα, η συγκεκριμένη νύχτα είναι ένας διαχρονικός και υπαρκτός συμβολισμός της ηλιακής λατρείας, όπως αυτή εκδηλώνεται από την απαρχή του ελληνικού γένους.

Η διαχρονία της Πίστεως στο Φως, όπως αυτό εκφραζόταν από τον Απόλλωνα και σήμερα μετουσιώνεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αλλά και η συνέχεια των Εθίμων της Φυλής μας, που φτάνουν μέχρι το σήμερα αποδεικνύουν την φυλετική συνέχεια του Ελληνισμού, αλλά και το ότι στην γνωστή Ηροδότεια τριάδα συνθέσεως της εθνικής ψυχής, την πρωτοκαθεδρία την έχει το όμαιμον, η κοινή καταγωγή, από την οποία επάγονται και συνεπάγονται τα πάντα.