Πανσπουδαστική: το σκληρό εργαλείο του φασισμού [του Παναγιώτη Τραϊανού]

Το ΚΚΕ και η Πανσπουδαστική διέλυσαν το δημόσιο σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης.

 Οι υπόλοιποι απλά τους μιμήθηκαν και μοιράστηκαν τη λεία.

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε απο τον Παναγιώτη Τραϊανό και δημοσιεύθηκε στο μπλογκ του: ΕΑΜ Β΄- Υδροχόος.[Βλ.  http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2010/03/blog-post_3628.html]

Ανάμεσα στα πολλά παράδοξα, τα οποία χαρακτηρίζουν την ελληνική κοινωνία, είναι και τα συμβαίνοντα στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Στα ελληνικά Πανεπιστήμια, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, δεν αποτυπώνεται με ακρίβεια ούτε το κοινωνικό "μωσαϊκό" της πατρίδας μας ούτε η απλή λογική. Σ' ό,τι αφορά το πρώτο, συμβαίνει το εξής: Σε μια κοινωνία κατά κανόνα δημοκρατική και με ένα σταλινικό ΚΚΕ ν' αντιπροσωπεύει τους ελάχιστους, έχουμε το παράδοξο φαινόμενο να εμφανίζεται στα Πανεπιστήμια η δική του φοιτητική παράταξη με ένα κολοσσιαίο ποσοστό.

Προφανώς κάτι "παθαίνουν" τα Ελληνόπουλα και μόλις περάσουν στο Πανεπιστήμιο, ανακαλύπτουν εκτός από την επιστήμη …και τον Στάλιν. Κάτι "παθαίνουν" επίσης μετά την αποφοίτησή τους και τον "ξεχνούν" αμέσως, εφόσον, παρ' όλη την τεράστια "παραγωγή" μορφωμένων στα πάμπολλα ελληνικά Πανεπιστήμια, δεν αλλάζουν οι γενικότερες κοινωνικές "ισορροπίες". Μισός αιώνας υπερπαραγωγής "μορφωμένων" δεν άλλαξε τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων στην κοινωνία και άρα η κοινωνία δεν "συμμορφώθηκε" με την ισχύουσα Τάξη Πραγμάτων μέσα στα Πανεπιστήμια.

Το ίδιο παράδοξο αφορά και το δεύτερο σκέλος του μυστηρίου, το οποίο έχει σχέση με την απλή λογική. Ο χώρος των Πανεπιστημίων είναι υποτίθεται ο χώρος του πνεύματος. Πνεύμα και ελευθερία είναι έννοιες ταυτόσημες. Δεν μπορεί να υπάρξει πνεύμα χωρίς ελευθερία και δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία χωρίς πνεύμα. Η ελευθερία επιτρέπει στο πνεύμα να ζει, εφόσον αυτή του επιτρέπει ν "αναπνέει". Επειδή είσαι ελεύθερος, αναζητάς το πνεύμα και επειδή ασχολείσαι με το πνεύμα, αγωνίζεσαι, για να είσαι μόνιμα ελεύθερος.

Τι σχέση μπορεί να έχει το δογματικό ΚΚΕ των αγράμματων σταλινικών και ξενόδουλων Σιάντων με το πνεύμα και την ελευθερία; Είναι σαν να πηγαίνουν τα Ελληνόπουλα στα Πανεπιστήμια και ξαφνικά να γίνονται θρησκόληπτα "παπαδάκια", που πρεσβεύουν την ελευθερία. Είναι απόλυτα παράλογο να εμφανίζονται σαν φανατικοί αγωνιστές της ελευθερίας άνθρωποι, που ανήκουν σε δόγμα. Άνθρωποι υποτακτικοί, οι οποίοι υπακούνε απόλυτα στον όποιο "επίσκοπο", σαν να είναι ο εκφραστής μιας απόλυτα ανώτερης και αλάνθαστης δύναμης. Τι σχέση μπορεί να έχουν τα "αλάθητα" των κάθε είδους "επισκόπων" με την ελευθερία και την αμφισβήτηση που αυτήν συνεπάγεται απέναντι σε κάθε είδους εξουσία;

Όλα αυτά είναι παραδοξότητες, οι οποίες δεν μπορούν να εξηγηθούν με την απλή λογική. Είναι παντελώς παράδοξο το γεγονός ότι το ΚΚΕ, μέσω της Πανσπουδαστικής, έχει τόσο μεγάλη δύναμη στη μορφωμένη "ελίτ" της νεολαίας. Από τη στιγμή λοιπόν που η εξήγηση της "επιτυχίας" της Πανσπουδαστικής δεν βρίσκεται στη λογική, είναι βέβαιον ότι κάπου αλλού έχει τη βάση της. Αυτήν την εξήγηση θ' αναζητήσουμε σ' αυτό το κείμενο.

Η Πανσπουδαστική δεν αντιπροσωπεύει κάποια ανώτερη μορφωτική "ποιότητα" των ίδιων των ΚΚΕδων και των γόνων τους. Αυτό είναι φυσικό, εφόσον το ΚΚΕ, ακολουθώντας τις τακτικές ομοειδών δογματικών μηχανισμών, είχε πάντα συμφέρον από την αμορφωσιά και τη "θρησκοληψία" των οπαδών του και αυτά τα χαρακτηριστικά τούς "καλλιεργούσε". Άρα η "επιτυχία" της Πανσπουδαστικής δεν βρίσκεται στη μορφωτική "ποιότητά" των μελών του ΚΚΕ. Η επιτυχία της έγκειται στο γεγονός ότι ενεργοποιεί ένστικτα. Με τον τρόπο αυτόν "έλκει" ό,τι χειρότερο υπάρχει στη σπουδάζουσα νεολαία. Έλκει τους πονηρούς και τους τυχοδιώκτες, τους οποίους γεννά το σύνολο των κοινωνικών τάξεων. Έλκει τα πιο πονηρά παιδιά των αγροτών, των εργατών και μερικούς "επενδυτές" της μεγαλοαστικής τάξης, όπως οι Αλαβάνοι, οι Πάγκαλοι κλπ.. Όλοι όσοι θέλουν να "προκόψουν" εκ του ασφαλούς με ένα ταπεινό πτυχιάκι και τίποτε άλλο, στην Πανσπουδαστική απευθύνονται.

Η Πανσπουδαστική στην πραγματικότητα εκφράζει με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο τα αστικά "όνειρα", τα οποία αδυνατούν να εκφράσουν τα συμβατικά αστικά κόμματα. Εκφράζει τη χειρότερη εκδοχή της αστικής νοοτροπίας, κατηγορώντας ταυτόχρονα την ίδια την αστική τάξη. Για ό,τι κατηγορεί το ΚΚΕ την αστική τάξη ότι "κάνει" ή ό,τι θα ήθελε να "κάνει", το κάνει η Πανσπουδαστική με τον απόλυτο τρόπο. Μπορεί και το κάνει εύκολα, γιατί έχει το άλλοθι του ανώτερου "στόχου". Το άλλοθι της επιτυχίας της "επανάστασης", η οποία δικαιολογεί όλα τα "μέσα". Ακόμα και η αναξιοκρατία μπορεί να "επιστρατευτεί", αν αυτό εξυπηρετεί την "επανάσταση". Η απόλυτη υποκρισία μέσω της απόλυτης ειρωνείας.

Η Πανσπουδαστική, έχοντας εξασφαλισμένο το άλλοθί της, βγαίνει στα Πανεπιστήμια για "συγκομιδή" οπαδών. Θέλεις να περνάς μαθήματα, χωρίς το διάβασμα που κάνουν τα κορόιδα; Γίνε μέλος της Πανσπουδαστικής. Θέλεις να βρεις δωμάτιο στην εστία, για ν' αποφύγεις τα πανάκριβα ενοίκια που πληρώνουν τα κορόιδα; Γίνε μέλος της Πανσπουδαστικής. Θέλεις να διοριστείς στο δημόσιο χωρίς τις εξετάσεις, που είναι υποχρεωτικές για τα κορόιδα; Γίνε μέλος της Πανσπουδαστικής. Θέλεις να γίνεις κοινωνικός παράγοντας, χωρίς να έχεις ικανότητες, οι οποίες απαιτούνται για τα κορόιδα; Γίνε μέλος της Πανσπουδαστικής.

Ό,τι ονειρεύεται ο κάθε καιροσκόπος αστός —ο οποίος για τον οποιονδήποτε λόγο δεν έχει τα προσόντα να τα καταφέρει μόνος του—, του τα προσφέρει η Πανσπουδαστική. Ακόμα και εύκολο σεξ υπόσχεται η Πανσπουδαστική. Τα πάντα για τον "αγώνα". Πάντα πρέπει να υπάρχει μια μικρή "προκαταβολή" για τον υποσχόμενο "παράδεισο". Μια τέτοια "προκαταβολή" είναι και το σεξ. Πρέπει να δει "φως" ο νεοφώτιστος και η Πανσπουδαστική διαθέτει τους πρόθυμους "λαμπτήρες". Οι "αγωνίστριες" δίνουν τα πάντα για τον "αγώνα". Μπορεί να είναι λίγο αξύριστες και ανοργασμικές, αλλά είναι πάντα διαθέσιμες. Όσο πιο πολύ μπορεί η Πανσπουδαστική να δίνει αυτά τα οποία υπόσχεται, τόσο πιο μεγάλη η "επιτυχία" της. Τόσο πιο αθρόα η προσέλευση "νεοφώτιστων".

Από εκεί και πέρα το πότε θα την "εγκαταλείψει" το μέλος της, εξαρτάται από το τι αναζητά τη δεδομένη στιγμή και σε τι του είναι χρήσιμη. Το πού θα τον εξυπηρετήσει το "μέσον" του πατέρα του περισσότερο από την Πανσπουδαστική, είναι δικό του θέμα να το κρίνει. Αν το μόνο που θέλει είναι να περνάει εύκολα τα μαθήματα και να χαϊδεύει συντρόφισσες, μετά το πέρας των σπουδών του θα την εγκαταλείψει. Αν δεν έχει άλλη διέξοδο, θα παραμείνει και μετά το πέρας των σπουδών του ένας πιστός και υπάκουος ΚΚΕς. Όλο και κάπου θα τον βολέψει το ΚΚΕ να "δουλεύει" κάποιους εργαζόμενους. Τόση "τεχνογνωσία" του έδωσε στο Πανεπιστήμιο. Τα κατάφερνε με τους μορφωμένους συμφοιτητές …δεν θα τα καταφέρει με τους αγράμματους εργάτες;

Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε η Πανσπουδαστική έχει πάντα μεγάλη "επιτυχία" στα παιδιά της αντίπερα όχθης. Παιδιά φτωχών ακροδεξιών και θρησκόληπτων οικογενειών είναι πολλά από τα μέλη της. Εξοικειωμένοι όλοι αυτοί με τον φασισμό, δεν έχουν πρόβλημα να "μετακινηθούν" στην αντίπερα όχθη, εφόσον βλέπουν κέρδος. Δεν μπορούν να μπουν στα βολέματα από τη δεξιά μεριά τους συστήματος; Κανένα πρόβλημα. Θα δοκιμάσουν από την αριστερή. Δεν είναι δα και τόσο μεγάλο το "άλμα" να πας από τον παπά ή τον Ρήγα στην Παπαρήγα. Αυτός είναι ο ρόλος της Πανσπουδαστικής. Ένας οργανωμένος "κατανομέας" φασιστών στο σύνολο του λειτουργικού φάσματος της κοινωνίας. Το σύνολο των κεντροαριστερών κομμάτων "δανείζεται" στελέχη από τη δική της "παραγωγή".

Για να μπορεί να λειτουργεί απρόσκοπτα αυτός ο "κατανομέας" προσώπων, έπρεπε να καταστραφεί κάθε έννοια αξιοκρατίας. Έπρεπε να ελεγχθεί το πιο επικίνδυνο σύστημα, που ευνοεί την αξιοκρατία και είναι αυτό της ανώτατης εκπαίδευσης. Η Πανσπουδαστική ήταν αυτή η οποία διέλυσε το σύστημα της δημόσιας ανώτατης παιδείας, γιατί αυτό ήταν η αποστολή της. Αυτός ήταν ο στόχος του ΚΚΕ, που την ελέγχει. Αυτή διέλυσε τα πάντα, γιατί η προβληματικότητα της παιδείας είναι ένα κεφάλαιο, το οποίο προσφέρεται για κερδοφόρα διαχείριση. Εύκολα προκύπτουν κέρδη γι' αυτούς που "καταγγέλλουν" τα κακώς κείμενα και ακόμα ευκολότερα γι' αυτούς που τα προκαλούν μόνοι τους, όταν τους βολεύει. Από τη διάλυση της παιδείας προέρχεται η σημερινή αναξιοκρατία και αυτό βόλευε έναν εξειδικευμένο μηχανισμό "βολεμάτων", όπως είναι η Πανσπουδαστική. Από τη διάλυση της παιδείας ξεκίνησε η σημερινή σήψη της κοινωνίας.

Η διάλυση του συστήματος εκπαίδευσης επέτρεπε να παίρνουν "αριστεία" σπουδών εκείνοι, που, όταν οι υπόλοιποι διάβαζαν, αυτοί έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Η διάλυση του συστήματος εκπαίδευσης επέτρεπε να βολεύονται στο δημόσιο όλοι εκείνοι, οι οποίοι στο Πανεπιστήμιο απλά κολλούσαν αφίσες. Η διάλυση της παιδείας επέτρεπε να κάνουν "λαμπρές" πανεπιστημιακές καριέρες αυτοί, οι οποίοι απλά "λάτρευαν" τον αναλφάβητο Σιάντο. Η διάλυση της παιδείας γεννούσε τους επαγγελματίες συνδικαλιστές με τον τόνο. Η διάλυση της παιδείας γέμιζε τους προθάλαμους της Πανσπουδαστικής με υποψήφια μέλη.

Όλα αυτά με το άλλοθι της "σωτηρίας" της κοινωνίας. Η "σαπίλα" έδινε περισσότερες πιθανότητες στην επανάσταση να επιτύχει. Χτυπούσε το φασιστικό σύστημα στην "καρδιά" του. Απειλούσε την "υγεία" του και οι "επαναστάτες" είχαν συμφέρον να το βρουν εξασθενημένο. Ήταν πράξη κοινωνικής αντίστασης να κλέβεις στις εξετάσεις. Ήταν ηθική ανταμοιβή για τον κοινωνικό αγώνα σου να περνάς τα μαθήματα χωρίς διάβασμα. Ήταν επαναστατική "αλληλεγγύη" να περνά στο μάθημά του ο ομοϊδεάτης καθηγητής τον "επαναστάτη "φοιτητή. Το "δώρο"-μάθημα έγινε στη συνέχεια "δώρο"-κρατική θέση και φτάσαμε στο τέλος στο δώρο-"προμήθεια". Μιλάμε για μεγάλη "επαναστατική" προπαρασκευή, που όμως ποτέ δεν άφησε πεινασμένους τους συντρόφους. Μιλάμε για συμμορίες εγκληματιών με εξασφαλισμένο άλλοθι.

Απλά πράγματα. Η Πανσπουδαστική μετέτρεψε τα Πανεπιστήμια από ελπίδα ενός λαού σε "παρασκευαστήριο" διεφθαρμένων. Η Πανσπουδαστική "σκότωσε" τη δημόσια παιδεία, γιατί είχε μάθει να βγάζει κέρδη "κλαίγοντάς" την. Η Πανσπουδαστική των εκκολαπτόμενων "πατερούληδων" είχε κέρδη από την "ορφάνια" και την αδυναμία του φοιτητικού κόσμου. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός ήταν η "γέφυρα" των βολεμάτων. Μια "γέφυρα", η οποία συνέδεε απευθείας τα Πανεπιστήμια με τις συλλογικές οργανώσεις των κοινωνικών εταίρων και κυρίως των απλών εργαζομένων. Ο "πατερούλης" του Πανεπιστημίου γινόταν με συνοπτικές διαδικασίες "πατερούλης" της κοινωνίας και αυτό ήταν το ζητούμενο.

Ανοικτοί "ορίζοντες" για φιλοδοξίες. Από τις πέτρες, τα καδρόνια και τις μολότοφ των καταλήψεων κατ’ ευθείαν στη Βουλή και στα σαλόνια της κοινωνίας. Ακόμα και ο πιο άχρηστος, ο πιο τεμπέλης και ο πιο ανίκανος είχε δικαίωμα στο "όνειρο". Κάθε φορά που καιγόταν ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, κάποιοι "εμπρηστές" έτριβαν τα χέρια τους, γιατί ερχόταν η σειρά τους για καριέρα και βόλεμα. Από τους καθ’ όλα ύποπτους "ήρωες" του Πολυτεχνείου, μέχρι τους αλητάμπουρες των σημερινών καταλήψεων, συνέχεια η ίδια φάμπρικα δουλεύει.

Μια φάμπρικα, η οποία διαρκώς επεκτείνεται σε όλα τα βάθη της εκπαίδευσης. Ας ψάξει κάποιος να δει την ιδεολογική ταυτότητα των γονέων των πρωταγωνιστών των σημερινών καταλήψεων στα δημοτικά σχολεία. "Ήρωες", που χόρτασαν παντεσπάνι από τον "ηρωισμό" τους και θέλουν να παραδώσουν το "μαγαζί" στα παιδιά τους, είναι όλοι αυτοί. Σε λίγο καιρό θ' αρχίσουν να γίνονται καταλήψεις και στα νηπιαγωγεία. Μέσα στο πνεύμα της Νέας Τάξης και της εξασφάλισης της απόλυτης ανταγωνιστικότητας "βιάζονται" κάποιοι να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους ένα σίγουρο και πλούσιο μέλλον. Μεταφέρουν "τεχνογνωσία", που βγάζει κέρδη.

Από τη Δαμανάκη μέχρι τον Τσίπρα, όλοι τους αποτελούν "παραγωγή" της ίδιας "βιομηχανίας". Με τον ίδιο τρόπο και για τους ίδιους λόγους "παράχθηκαν" όλοι αυτοί. Άχρηστοι "καπέλωσαν" τους άξιους των γενιών τους, για να συντηρείται η αναξιοκρατία, που οδηγεί στη σήψη της κοινωνίας. Με αίμα φουκαράδων, οι οποίοι παρέμειναν άσημοι, "λούστηκε" η Δαμανάκη, για να παραστήσει την εκ του ασφαλούς "ηρωϊδα" και να καπελώσει τη γενιά της. Με το αίμα αφελών "Γρηγορόπουλων" φιλοδοξεί ο Τσίπρας να κάνει το ίδιο. Όλοι μέσα από τους μηχανισμούς του ΚΚΕ και εκ του ασφαλούς. Βιβλία και θρανία κάηκαν, για να μπει ο Τσίπρας στα σπίτια μας μέσω της τηλεόρασης και από τότε αναζητείται το "αίμα", για να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο, παρακάμπτοντας κάθε έννοια αξιοκρατίας. Αν ο Τσίπρας δεν ήταν μέλος της ΚΝΕ, ντελίβερι πίτσες θα έκανε τώρα. Ο επαναστάτης της πορδής.

Όλα αυτά βέβαια δεν έγιναν εξαιτίας κάποιων ιδιαίτερων ικανοτήτων των ΚΚΕδων και των γόνων τους. Κατόπιν συμφωνίας έγιναν όλα αυτά. Αυτός ήταν ο ρόλος του ΚΚΕ στη φασιστική μεταπολίτευση και αυτόν τον έπαιξε ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία. Συνεννοήθηκαν οι φασίστες μεταξύ τους για την "επιτυχία" του ΚΚΕ και των μηχανισμών του. Οι υποτιθέμενοι ιδεολογικοί εχθροί συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, προκειμένου να δουλεύουν από κοινού τον λαό. Έδιναν μόνιμα μια δημόσια και δωρεάν παράσταση σύγκρουσης, αλλά στις εν κρυπτώ μοιρασιές ήταν πάντα "φιλαράκια". Τα καλύτερα φιλαράκια. Ποτέ και καμία Δεξιά δεν στέρησε από το ΚΚΕ το μερίδιό του. Τον "μισθό" του για την πρωταγωνιστική του παρουσία στην κοινή "παράσταση" της μεταπολίτευσης.

Η Πανσπουδαστική χρησιμοποιήθηκε για τον ίδιο λόγο και με τον ίδιο τρόπο, που χρησιμοποιήθηκε το ΚΚΕ, για να βραχυκυκλωθεί η δημοκρατία μας. Ήταν ο "δούρειος ίππος" των φασιστών, προκειμένου να αλωθεί το σύστημα παιδείας και κυρίως η ανώτατη εκπαίδευση. Η εξουσία δεν ήταν δυνατόν ν' αφήσει ελεύθερη την ανώτατη εκπαίδευση που την απειλούσε. Φοβόταν τους μορφωμένους νέους, οι οποίοι μετά το πέρας των σπουδών τους θα έμπαιναν "οπλισμένοι" στην κοινωνία και θα μπορούσαν να την πολεμήσουν. Φοβόταν τον χειμαρρώδη ενθουσιασμό τους, ο οποίος, σε συνδυασμό με τη γνώση τους, θα μπορούσε στην κυριολεξία να την "πνίξει". Φοβόταν την πιο μορφωμένη μερίδα της νεολαίας και την κατέστρεψε.

Αυτούς τους νέους στόχευαν και —για να τους νικήσουν— τους "χτύπησαν" μέσα στην "καρδιά" του συστήματος που τους μόρφωνε. Το "εκκολαπτήριο" των εχθρών τους στόχευαν και αυτό "δηλητηρίασαν", προκειμένου να μην απειλούνται. Απλά πράγματα. Όπως "αλώθηκε" η δημοκρατία μας, εντάσσοντας το φασιστικό ΚΚΕ μέσα στις διαδικασίες της, έτσι συνέβη και στο σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης με την Πανσπουδαστική. Μόνον αν καταλάβει κάποιος τον ολέθριο ρόλο του ΚΚΕ μέσα στην κοινωνία, μπορεί να καταλάβει και τον ρόλο της Πανσπουδαστικής μέσα στο σύστημα της παιδείας.

Γιατί νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ; Επειδή έπιασε η "ευαισθησία" τους φασίστες; Ξαφνικά ξύπνησαν οι φασίστες και θέλησαν να επανορθώσουν τις αδικίες τους; Όχι βέβαια. Οι φασίστες νομιμοποίησαν το φασιστικό ΚΚΕ, γιατί τους βόλευε. Έβαζαν έναν ορατό εχθρό της δημοκρατίας μέσα στις διαδικασίες της δημοκρατίας, για να έχουν το άλλοθι να τον μιμούνται. Έναν βολικό εχθρό. Έναν ασήμαντο εχθρό, ο οποίος ήταν μόνιμα του χεριού τους και μπορούσαν να τον εκβιάζουν κάθε φορά που δεν σεβόταν τους "διάλογους" του "σεναρίου". Αυτό ακριβώς έγινε. Θέλοντας να κομματικοποιήσουν το κράτος, προκειμένου να ελέγχουν μόνιμα την εξουσία και να βολεύουν τα παιδιά τους, έβαλαν μόνοι τους μέσα στη δημοκρατία έναν ορατό εχθρό της. Έναν ορατό εχθρό με ορατό στόχο και εμφανή στρατηγική.

Σ' αυτό το σημείο τούς βόλευε το ΚΚΕ και γι' αυτό το χρησιμοποίησαν. Το ΚΚΕ με τη φασιστική ιδεολογία την οποία εκφράζει, έχει υποτίθεται ως στόχο την κατάκτηση της εξουσίας. Από τη στιγμή όμως που "υπέγραψε" ότι αρνείται την επανάσταση ως "μέσον" επίτευξης του στόχου της κατάκτησης της εξουσίας, ο μόνος τρόπος που του απέμενε ήταν μέσω της "οικειοποίησης" του κρατικού μηχανισμού του υποτιθέμενου κράτους-στόχου του. Αυτή η "οικειοποίηση" είναι η γνωστή και ολέθρια για τη δημοκρατία κομματικοποίηση. Αυτή η "επαναστατική" υποχρέωση του ΚΚΕ ήταν χρήσιμη για τους φασίστες. Πάνω σ' αυτήν την "υποχρέωση" του ΚΚΕ στήθηκε το παιχνίδι. Το ΚΚΕ θα προσπαθούσε δήθεν να κομματικοποιήσει το κράτος για να κατακτήσει την εξουσία και οι "δημοκράτες" θα προσπαθούσαν να το εμποδίσουν.

Έχοντας λοιπόν οι φασίστες ως κοινό στόχο την κομματικοποίηση του κράτους, "επιδότησαν" ο ένας τον άλλο, προκειμένου να το καταφέρουν. Οι φασίστες της Δεξιάς έδωσαν στο επίσης φασιστικό ΚΚΕ όλες τις δυνατότητες να "φαίνεται" ότι εκτελεί την αντιδημοκρατική του στρατηγική και άρα ότι πλησιάζει στον στόχο του. Του έδωσαν άφθονο κρατικό χρήμα, προκειμένου να οργανώσει άριστα τον κομματικό μηχανισμό του και του έδωσαν μερίδιο στη νομή των βολεμάτων στις κρατικές θέσεις. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Για να τρομάξει ο κόσμος. Να "βλέπει" ότι οι ΚΚΕδες πλησιάζουν στον στόχο τους. Να "βλέπει" ότι οι χλεμπονιάρηδες του Στάλιν απειλούν σοβαρά τη δημοκρατία.

Αυτό έδωσε το άλλοθι και τη δικαιολογία στον δικομματισμό να το μιμηθεί. Οι φασίστες "μιμήθηκαν" το φασιστικό ΚΚΕ για το "καλό" της δημοκρατίας. Εφόσον, λόγω της νομιμοποίησης του, δεν είχαν τα νομικά "όπλα" να το σταματήσουν, το μόνο που τους απέμενε πλέον —για να το σταματήσουν— ήταν να προλάβουν να κάνουν οι ίδιοι αυτό στο οποίο στόχευε το ΚΚΕ. Καταλάμβαναν πόστα και θέσεις με κομματικά κριτήρια, για να μην "προλάβουν" να το κάνουν οι ΚΚΕδες και απειλήσουν τη δημοκρατία. Το αποτέλεσμα; Ο σημερινός φασιστικός κομματισμός, που παρέδωσε την πατρίδα μας ως "λάφυρο" στα δύο κόμματα και ως εκ τούτου στους ιδιοκτήτες τους. Χάρη στο ΚΚΕ μετατράπηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα σε μονοπώλια εξουσίας. Χάρη στο ΚΚΕ μετατράπηκε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σε ημικρατικούς οργανισμούς επαγγελματιών εξουσιαστών. Ο Περισσός εξασφαλίζει πλούσιο "μεροκάματο" και σίγουρο μέλλον στους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου ή τους Μητσοτάκηδες.

Αυτό, το οποίο έγινε μέσα στο δημοκρατικό μας σύστημα με τη βοήθεια του ΚΚΕ, έγινε και μέσα στο σύστημα της εκπαίδευσης με τους ίδιους και πάλι πρωταγωνιστές. Το ίδιο το φασιστικό κράτος έδωσε στη φασιστική Πανσπουδαστική τα μέσα για να το "πολεμά". Το ίδιο το φασιστικό κράτος μερίμνησε, για να μπορεί η Πανσπουδαστική να "υπόσχεται" βολέματα στους "νεοφώτιστους". Το ίδιο το φασιστικό κράτος έδινε τη δυνατότητα στα μέλη της ν' αποφοιτούν χωρίς κόπο, να καταλαμβάνουν τις φοιτητικές εστίες χωρίς έλεγχο και να βολεύονται στους μηχανισμούς του χωρίς άγχος. Γιατί; Για να μπορεί να επιβιώνει η φασιστική Πανσπουδαστική και να λειτουργεί σαν "πρότυπο" για τις δικές τους "δημοκρατικές" φοιτητικές παρατάξεις. Ο φασιστικός δικομματισμός "επένδυσε" στην Πανσπουδαστική και δεν βγήκε χαμένος.

Η Πανσπουδαστική, μεταφέροντας τον φασισμό μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, έγινε το "πρότυπο" για τα αντίστοιχα φοιτητικά τμήματα του δικομματισμού. Η συλλογική της συμπεριφορά έγινε το "μέτρο" των συλλογικών συμπεριφορών όλων των υπολοίπων. Η συλλογική της συμπεριφορά ήταν το ασφαλές "όριο-πήχης", το οποίο δεν έπρεπε να ξεπερνά κανένας από τους υπολοίπους. Τα "δώρα" και τα "μπόνους", που εισέπρατταν οι ΚΚΕδες για τον "κόπο" τους, έγιναν "στόχοι" και για τους υπολοίπους. Χάρη στο ΚΚΕ και την Πανσπουδαστική μπόρεσε η ΝΔ να δημιουργήσει τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και το ΠΑΣΟΚ την ΠΑΣΠ. "Πατέρες" της σημερινής ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ είναι άνθρωποι, οι οποίοι απλά μιμούνταν τους Κνίτες και προσπάθησαν να μεταφέρουν την "τεχνογνωσία" τους μέσα στις δικές τους παρατάξεις. Η ΔΑΠ ή η ΠΑΣΠ άρχισαν να ισχυροποιούνται ως μηχανισμοί, όταν είχαν γίνει "κλώνοι" της Πανσπουδαστικής.

Απλά πράγματα. Όπως το ΚΚΕ χρησιμοποιήθηκε από τα αστικά κόμματα, προκειμένου να αλώσουν τη δημοκρατία μέσω της κομματικοποίησης του κράτους, έτσι ακριβώς χρησιμοποιήθηκε η Πανσπουδαστική, για την άλωση του χώρου της ανώτατης εκπαίδευσης. Ήταν το "άλλοθι", για να επιχειρήσουν τα αστικά κόμματα την κομματικοποίηση του κράτους. Υποτίθεται, για να μην "προλάβουν" οι ΚΚΕδες και με φασιστικές μεθόδους ελέγξουν τον πανεπιστημιακό χώρο, τους μιμούνταν οι "δημοκράτες" του δικομματισμού. Για να μην επωφελούνται από κοινές και οργανωμένες συμπεριφορές μόνον οι Κνίτες, άρχισαν να τους μιμούνται και οι "δημοκράτες". Όλοι αυτοί οι φασίστες είχαν κοινά συμφέροντα μέσα στα Πανεπιστήμια και αυτά εξυπηρετούσαν. Είχαν συμφέρον οι φασίστες να ελέγξουν την πιο μορφωμένη μερίδα της νεολαίας πριν αυτή τους απειλήσει.

Δεν ήθελαν αξιοκρατία μεταξύ των μορφωμένων νέων και αυτήν κατέστρεψαν. Δεν ήθελαν τους άξιους να διακρίνονται και τους "έφραξαν", βάζοντας μπροστά τους τα κομματόσκυλα. Δεν ήθελαν τους άξιους, γιατί απλά οι άξιοι ούτε ελέγχονται και ούτε βέβαια κι εκβιάζονται. Αυτό, το οποίο ήθελαν οι φασίστες όλων των "αποχρώσεων", ήταν ένας στρατός από κομματόσκυλα, οι οποίοι θα παρίσταναν τον "αφρό" της σπουδάζουσας νεολαίας και οι οποίοι θα είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με τους άξιους και τους ικανούς. Ένας στρατός ανάξιων, οι οποίοι μετά την αποφοίτησή τους θα επάνδρωναν τους κομματικούς μηχανισμούς και βεβαίως θα μονοπωλούσαν τα βολέματα στις κρατικές θέσεις.

Αυτό ήταν το ζητούμενο. Μέσα στα Πανεπιστήμια δημιουργήθηκαν "φίλτρα", μέσω των οποίων προωθούνταν οι άχρηστοι. Οι πλέον άχρηστοι. Προωθούνταν οι πιο τεμπέληδες και οι πιο δουλικοί ανάμεσα στους νέους. Αυτοί, οι οποίοι αποτελούσαν την καλύτερη πρώτη ύλη, για να στελεχωθούν τα κόμματα και να διαιωνίζεται η κατάσταση. Οι άχρηστοι απόφοιτοι δεν θ' αμφισβητούσαν τους προηγούμενους άχρηστους, οι οποίοι ήδη έκαναν "λαμπρές" κομματικές καριέρες και θα φρόντιζαν να τους ακολουθούν επίσης άχρηστοι, για να μην τους αμφισβητούν και τους ίδιους. Ο φιλόδοξος νέος πολιτικός και φανατικός χειροκροτητής των Κωστάκηδων και των Γιωργάκηδων θα έπρεπε να εξασφαλίζει και ο ίδιος φανατικούς χειροκροτητές ανάμεσα στους φοιτητές. Ο ένας έλεγχε το άλλο και όλοι μαζί υποτάσσονταν στους γόνους των κομματαρχών.

Αυτό ήταν το "κόλπο" στα Πανεπιστήμια. Το colpo grosso της μεταπολίτευσης. Με αυτόν τον τρόπο σταθεροποιούνταν οι κομματικοί μηχανισμοί στην κοινωνία και δεν ανατρέπονταν από κανέναν. Στην πραγματικότητα πρόκειται περί μιας κοινής συνομωσίας κοινών βλακών. Έχοντας οι φασίστες στο σύνολό τους ως στόχο τους την οικειοποίηση του κρατικού μηχανισμού μέσω του κομματισμού, στήριξαν τις μεθόδους της Πανσπουδαστικής, για να "εισπράξουν" στη συνέχεια το άλλοθι να τη μιμηθούν. Την στήριξαν με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα, προκειμένου ν' αποκτήσουν και οι δικές τους παρατάξεις την ίδια "απόδοση". Της επέτρεψαν να ασκεί ακόμα και βία εναντίον των πάντων μέσα στα Πανεπιστήμια. Εναντίον ακόμα και των δικών τους παιδιών, προκειμένου να τα κατευθύνει εκεί όπου τους βόλευε.

Η Πανσπουδαστική των έμπειρων σταλινικών έγινε απλά ο "οδηγός" και το "μέτρο" για τα υπόλοιπα κόμματα. Η πάγια βιαιότητα, η οποία χαρακτήριζε την Πανσπουδαστική, ήταν αυτή η οποία τρόμαζε και απειλούσε τους φοιτητές και τους έσπρωχνε στις φιλόξενες "αγκαλιές" των υπόλοιπων νταβατζήδων. Η Πανσπουδαστική ήταν ο βίαιος "λύκος", που γέμιζε τις "στάνες" των υπολοίπων. Ένας σταλινικός "λύκος", που, όσο πιο αιμοβόρος εμφανιζόταν, τόσο πιο γρήγορα γέμιζε τις "στάνες" των "δημοκρατών". Η Πανσπουδαστική δημιουργούσε κλίμα τρομοκρατίας στα Πανεπιστήμια και από αυτήν την τρομοκρατία επωφελούνταν και οι υπόλοιποι. Απλά πράγματα. Η Πανσπουδαστική έκανε τη "φασαρία", αλλά τα κέρδη μοιράζονταν σε όλους από κοινού. Χωρίς την Πανσπουδαστική δεν θα υπήρχε καμία ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ή ΠΑΣΠ με τις μορφές που τις γνωρίζουμε. Με τις μορφές, που στην πραγματικότητα κατέστρεψαν τη δημόσια παιδεία και οδήγησαν στη σημερινή σήψη της ελληνικής κοινωνίας, εξαιτίας της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς που την διακρίνει.

Στα Πανεπιστήμια και όχι σε κάποια "Τρούμπα" "κατασκευάστηκαν" οι σημερινοί διεφθαρμένοι, που μας κυβερνούν σε όλα τα επίπεδα. Τα φασιστοειδή, που απλά "προόδευσαν" σε έναν "στίβο", τον οποίο δημιούργησαν οι φασίστες που μας κυβερνούν. Σε έναν βίαιο "στίβο", στον οποίο οι ικανοί απλά δεν μπορούσαν να διακριθούν με μόνο "όπλο" τη γενναιότητά τους. Δεν έφτανε αυτή η ατομική γενναιότητα απέναντι στις οργανωμένες φοιτητικές συμμορίες των κομμάτων. Για όσο διάστημα παρέμεναν ανένταχτοι, ήταν εύκολη "λεία" για τις κομματικές συμμορίες. Οι ικανοί "έσβηναν" πριν καν προλάβουν να "λάμψουν". Τη "λάμψη" την εξασφάλιζαν μόνον οι προσκυνημένοι "λαμπτήρες" των κομμάτων.

Έφαγαν άπειρο ξύλο τα παιδιά του κόσμου, προκειμένου να εμπεδώσουν ότι σ' αυτόν τον κόσμο δεν αρκεί μόνον η ικανότητα για να διακριθείς. Τους πέταξαν πέτρες, προκειμένου να εμπεδώσουν ότι σ' αυτήν τη ζωή δεν παίρνεις αυτό το οποίο δικαιούσαι, παρά αυτό το οποίο θα σου δώσει το κόμμα. Τους χτύπησαν με λοστούς, προκειμένου να καταλάβουν ότι χρειάζεται κομματική "σύσταση" για πανεπιστημιακή καριέρα και ότι δεν αρκεί το διάβασμα για να γίνεις επιστήμονας. Η βία της Πανσπουδαστικής "νομιμοποιούσε" τη βία των υπολοίπων και όλοι αυτοί από κοινού εξόντωναν ό,τι καλύτερο υπήρχε στα Πανεπιστήμια. Με τον τρόπο αυτόν οι κομματικές συμμορίες έλεγχαν το σύνολο της σπουδάζουσας νεολαίας. Γιατί να εκπλήσσεται κάποιος από τον σημερινό στρατό των "μορφωμένων" διεφθαρμένων που μας κυβερνούν; Τα κόμματα τους "κατασκεύασαν" μέσα στα Πανεπιστήμια και κανένας δεν τα εμπόδισε όταν το έκαναν.

Η διαφθορά είναι το φυσικό αποτέλεσμα αυτής της "άρρωστης" κατάστασης. Δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο, το οποίο να την καθιστά ανεξήγητη. Όλοι αυτοί, από την εποχή που ως φοιτητές διεκδικούσαν ένα δωμάτιο στην εστία, χωρίς να το δικαιούνται, μέχρι σήμερα το ίδιο κάνουν. Διεκδικούν και παίρνουν πράγματα, ακόμα κι όταν γνωρίζουν ο ίδιοι ότι με βάση τον νόμο δεν τα δικαιούνται. Απλά αλλάζουν οι στόχοι, αλλά όχι οι μέθοδοι. Αυτός, που νόμιζε ότι "δικαιούνταν" να πάρει σαν "αποζημίωση" του κομματικού του αγώνα ένα τζάμπα φοιτητικό δωμάτιο σε κάποια εστία, είναι ο ίδιος που για τους ίδιους λόγους ζητάει "φακελάκι" σε όποιο κρατικό πόστο κι αν βρίσκεται. Αυτός, ο οποίος ήθελε να περνά τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις, ως "ανταμοιβή" του κομματικού αγώνα, είναι ο ίδιος που θέλει "προμήθεια" για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Αγωνίζονται υπέρ αυτών που ασκούν μονοπωλιακά την εξουσία και θέλουν "αντιπαροχές".

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για συνεννόηση μεταξύ των φασιστών. Για να μπορούν όλοι αυτοί να διεκδικούν τα παράνομα προνόμια, θα έπρεπε να έχουν τα αντίστοιχα μέσα πίεσης. Για να περάσεις ένα μάθημα, χωρίς να εξεταστείς ή να εξασφαλίσεις ένα διδακτορικό, ενώ δεν το δικαιούσαι, θα πρέπει να μπορείς να το απαιτείς και όχι απλά να στηρίζεσαι στην καλή διάθεση του απέναντι. Δεν αρκεί πάντα η κοινή κομματική ταυτότητα ή η απειλή της ωμής βίας, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα μέσον εκβιασμού. Για να μπορεί η οργανωμένη και σκληρή Πανσπουδαστική να παίρνει ό,τι θέλει, προκειμένου να λειτουργεί σαν πρότυπο για τις υπόλοιπες φοιτητικές παρατάξεις, θα έπρεπε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες. Την Πανσπουδαστική τη "βοήθησε" το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να διαπρέψει στον "επαναστατικό" αγώνα της.

Νόμος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Ν.1268/82, ο οποίος θέριεψε την ασύδοτη φοιτητική συνδικαλιστική δράση και νομιμοποίησε τα όργανα συνδιοίκησης στα Πανεπιστήμια. Από αυτόν τον νόμο ξεκινάνε όλα τα προβλήματα. Όταν ένας καθηγητής έχει ανάγκη για την καριέρα του την ψήφο του φοιτητή, ευνόητο είναι ότι θα δεχθεί να δώσει "αντιπαροχές". Όταν σε βοηθάει κάποιος στην καριέρα σου, τον βοηθάς κι εσύ στη δική του. Όταν η πιο ισχυρή και έμπειρη στη διαπραγμάτευση είναι η Πανσπουδαστική, ευνόητο είναι ότι οι αντιπαροχές αυτές θα γίνουν μαζικές. Ευνόητο είναι ότι θ' αρχίσουν ν' αποδίδονται και σε όλες τις ομοειδείς φοιτητικές παρατάξεις. Όταν δίνεις ψήφο, γιατί να μην ζητήσεις από αυτόν που την παίρνει μια "εξυπηρέτηση"; Όταν σε ψηφίζουν οργανωμένα και μαζικά κάποιες φοιτητικές παρατάξεις, γιατί να μην πάρεις λίστες ονομάτων φοιτητών, που θα τους περάσεις τα μαθήματα χωρίς εξετάσεις; Τζάμπα είναι.

Ακόμα όμως κι αυτό δεν τους αρκούσε. Από τη στιγμή που βρήκαν το "λειτουργικό" για να ελέγχουν τα Πανεπιστήμια και να "καπελώνουν" τους άριστους, ήταν θέμα χρόνου να επεκτείνουν τις "δουλειές" τους. Από τη στιγμή που η Πανσπουδαστική βρήκε τον τρόπο να αυξάνει την πολιτική δύναμη του ΚΚΕ μέσα στα Πανεπιστήμια, ήταν θέμα χρόνου να επιδιώξει την αύξηση των ίδιων των Πανεπιστημίων, προκειμένου ν' αυξήσει την κοινωνική δύναμη του μητρικού της κόμματος. Από τη στιγμή που μπορούσαν να ελέγχουν τους φοιτητές στα Πανεπιστήμια, επιδίωξαν να ελέγχουν το σύνολο της νεολαίας, αν και εφόσον κατάφερναν να τη βάλουν μέσα σ' αυτά. Από τη στιγμή που βρήκαν έναν μεγεθυντικό "φακό", που λειτουργούσε μέσα στα Πανεπιστήμια, προσπάθησαν να μετατρέψουν τα ίδια τα Πανεπιστήμια σε έναν τέτοιο "φακό", ο οποίος να μεγεθύνει τα ποσοστά τους μέσα στην κοινωνία.

Τους συνέφερε τους φασίστες μια τέτοια κατάσταση. Τους συνέφερε τους πρωταγωνιστές του εγκλήματος. Όλους τους φασίστες. Απλά, όπως πάντα, έβαζαν το ΚΚΕ να κάνει τη "βρόμικη" δουλειά. Το ΚΚΕ την έκανε πρόθυμα, γιατί το συνέφερε. Συνέφερε αυτή η πολιτική τόσο το ΚΚΕ σαν κόμμα όσο και την Πανσπουδαστική ως φοιτητική παράταξη. Γνώριζε το ΚΚΕ ότι, όσο πιο πολλά γίνουν τα Πανεπιστήμια, τόσο μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας θα έμπαινε μέσα σ' αυτά και άρα στη σφαίρα της αφύσικα μεγάλης επιρροής του.

Το ίδιο συνέφερε και τα στελέχη της Πανσπουδαστικής. Γνώριζαν ότι όσο πιο πολλά γίνουν τα Πανεπιστήμια, τόσο πιο εύκολα θα έμπαιναν περισσότεροι Κνίτες μέσα σ' αυτά. Όσο πιο πολλά τα Πανεπιστήμια, τόσες πιο πολλές οι προνομιούχες "φοιτητοσυνδικαλιστικές" θέσεις και τόσο πιο πολλοί οι "όμηροι", οι οποίοι θα τους είχαν ανάγκη για να εργαστούν. Θα τους είχαν ανάγκη ως φοιτητές, για να βολευτούν στα φοιτητικά τους χρόνια και θα τους είχαν ανάγκη ως άνεργοι πτυχιούχοι, για να βολευτούν μετά την αποφοίτησή τους. Το ΚΚΕ βρήκε τρόπο ν' "ακολουθεί" τους νέους και έξω από τα Πανεπιστήμια.

Τότε ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία προπαγάνδας, προκειμένου να πειστεί ο κόσμος να δώσει την "άδεια" στους φασίστες να γεμίσουν τη χώρα με πανεπιστημιακές σχολές. Προκειμένου ο λαός με δική του απόφαση να ρισκάρει το φαινόμενο του "πληθωρισμού" στην ανώτατη εκπαίδευση. Ακόμα και η Κάτω Μαγουλίτσα διεκδικούσε κάποιο τμήμα κάποιου Πανεπιστημίου. Τότε μετατράπηκε η ανώτατη εκπαίδευση σε μια πραγματική "βιομηχανία" ανέργων. Γιατί μιλάμε για προπαγάνδα; Γιατί, με πρωτοπόρους την Πανσπουδαστική και το ίδιο το ΚΚΕ, όλα όσα ισχυρίζονταν περί δήθεν "δικαιώματος" του λαού στη μόρφωση ήταν ψέματα. Ισχυρίζονταν ότι αγωνίζονταν για να μορφωθεί ο λαός και ότι αυτό θα το κατάφερναν με την ίδρυση πολλών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Αυτό είναι από τη φύση του λάθος. Γιατί; Γιατί στο Πανεπιστήμιο ο πολίτης δεν μορφώνεται. Στο Πανεπιστήμιο ο πολίτης —είτε πρόλαβε να μορφωθεί είτε όχι— εκπαιδεύεται, προκειμένου να γίνει γιατρός ή μηχανικός κλπ.. Αν θέλεις να μορφώσεις έναν λαό, κάνεις τις απαραίτητες επεμβάσεις στις βαθμίδες της εκπαίδευσης που αφορούν όλο τον λαό και όχι στην ανώτατη εκπαίδευση. Ο λαός μορφώνεται με μια καλή πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σ' αυτές τις βαθμίδες "εξυπηρετείται" ο λαός. Στην ανώτατη βαθμίδα εκπαίδευσης "εξυπηρετούνται" τα συμφέροντα του λαού και αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Εκεί "εξυπηρετείται" η εθνική επιστήμη, η εθνική οικονομία, η εθνική παραγωγή, η εθνική άμυνα κλπ..

Ένα σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης πρέπει να συνδέεται απαραίτητα με τις κοινωνικές ανάγκες, τις οποίες καλείται να καλύψει. Πρέπει να συνδέεται με τις ανάγκες της οικονομίας και να είναι απευθείας ανάλογο των πληθυσμιακών μεγεθών ενός κράτους. Δεν μπορεί να λειτουργήσει μια κοινωνία με εσφαλμένο προγραμματισμό στην ανώτατη εκπαίδευση. Ακόμα κι αν εκπαιδεύσεις με τον καλύτερο τρόπο έναν ολόκληρο λαό, στην καλύτερη επιστήμη δεν θα έχεις κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει μια κοινωνία, αν όλοι μας γίνουμε γιατροί και περιμένουμε να ζήσουμε ως τέτοιοι. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία και άρα δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Αναγκαστικά θα γίνει reset. Θα μετατραπεί η ανώτατη εκπαίδευση που έχουμε λάβει σε ένα δευτερεύον χαρακτηριστικό ελάχιστης σημασίας και θ' ξαναρχίσουμε από την αρχή. Ο βιομήχανος θα είναι και γιατρός, ο εργάτης θα είναι και γιατρός, ο μηχανικός θα είναι και γιατρός, ο αγρότης θα είναι και γιατρός. Οι ιδιότητες, δηλαδή, που έχει ανάγκη η κοινωνία και η οικονομία για να λειτουργήσουν, αναγκαστικά θα επανέλθουν και απλά θα υπάρχει και μία επιπλέον ιδιότητα άνευ σημασίας.

Αυτή είναι η διαφορά της μόρφωσης από αυτήν της εκπαίδευσης. Τη μόρφωση την έχει ανάγκη ολόκληρη η κοινωνία, προκειμένου να λειτουργήσει καλύτερα. Τους αφορά όλους τους πολίτες εξίσου. Την εκπαίδευση την έχει ανάγκη επίσης ολόκληρη η κοινωνία, αλλά αφορά τους λίγους και πιο ικανούς, οι οποίοι θα την εξυπηρετήσουν καλύτερα. Το σύστημα αυτό πρέπει να είναι "σφικτό", ώστε να μην "υπερπαράγει" εκπαιδευμένους και δημιουργεί κοινωνικά προβλήματα. Έχει συμφέρον τόσο η κοινωνία όσο και το ίδιο να είναι "σφικτό", ώστε να διατηρεί μόνιμα τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εκπαίδευσης. Έχει συμφέρον να είναι "σφικτό", ώστε να διατηρεί πάντα το μέγιστο δυνατό των οικονομικών πόρων, που έχει ανάγκη η άρτια εκπαίδευση.

Σύστημα εκπαίδευσης "πλαδαρό" και "φτωχό" είναι θέμα χρόνου να μην είναι αποτελεσματικό και ως εκ τούτου ανταγωνιστικό. Είναι θέμα χρόνου να μην μπορεί να εξυπηρετήσει την κοινωνία που το πληρώνει. Είναι θέμα χρόνου να φτάσει στο σημείο να δημιουργεί πτυχιούχους με τον τόνο και αυτοί, που στο τέλος θα εργάζονται, θα είναι οι ανταγωνιστικοί, οι οποίοι θα προέρχονται από ξένα "σφικτά" και πλούσια εκπαιδευτικά συστήματα. Όταν παράγεις εκατό γιατρούς, που, ελλείψει πόρων, δεν έχουν δει πτώμα και δεν έχουν πιάσει νυστέρι στα χέρια τους, ευνόητο είναι ότι στα νοσοκομεία θα πρέπει να προσλάβεις αυτούς, οι οποίοι έρχονται από "έξω" και έχουν την καλύτερη εκπαίδευση.

Στην πραγματικότητα θ' "αναγκαστείς" να προσλάβεις τα παιδιά αυτών, οι οποίοι διέλυσαν τη δημόσια παιδεία, αλλά είχαν —λόγω εξουσίας— την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους στα ξένα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Τα παιδιά αυτών, που, γνωρίζοντας τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, φρόντισαν εγκαίρως να τα απομακρύνουν από αυτήν, για να τους προσφέρουν την απόλυτη ανταγωνιστικότητα. Κάποιοι έγιναν πλούσιοι και ισχυροί από τη διάλυση της παιδείας και όταν ήρθε η ώρα "έσωσαν" τα παιδιά τους από αυτήν. Από τα χρήματα του λαού έγιναν πλούσιοι και με τα χρήματα του λαού θα μεταφέρουν τα προνόμιά τους στα παιδιά τους. Όπως έκανε και η ίδια η αρχιπρολετάρια Παπαρήγα με την κόρη της. Η "πλέμπα" σπουδάζει στα δημόσια Πανεπιστήμια και η κόρη της δεν ανήκει σ' αυτήν.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Η αρχή, η οποία πρέπει να διέπει το σύστημα παιδείας στο σύνολό του, είναι μία και μοναδική. Μορφώνονται οι πάντες, αλλά σπουδάζουν μόνον οι καλύτεροι. Σπουδάζουν οι ικανότεροι και όχι όλοι όσοι έτυχε να περνάνε έξω από τα Πανεπιστήμια. Εθνικό και κοινωνικό έγκλημα ήταν το "ξεχείλωμα" της ανώτατης εκπαίδευσης. Σ' αυτό το πολλαπλό έγκλημα πρωταγωνίστησε το ΚΚΕ και η Πανσπουδαστική. Ένα κοινωνικό έγκλημα με πολλές και τεράστιες συνέπειες. Συνέπειες, οι οποίες απειλούν την ίδια την επιβίωσή μας ως έθνος. Γιατί; Γιατί πρώτον δημιούργησε ένα πανάκριβο και δαπανηρό σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, το οποίο παρήγαγε ανεκπαίδευτους και άρα άχρηστους "επιστήμονες". Ο λαός πλήρωνε πανάκριβα για κάτι το οποίο δεν είχε χρηστική αξία. Ποτέ στο παρελθόν ο ελληνικός λαός δεν πλήρωσε τόσα πολλά χρήματα, για να επενδύσει στην ιατρική επιστήμη και όμως σήμερα βρίσκεται υπό την "ομηρία" των ιδιωτικών νοσοκομείων.

Φυσικό λοιπόν είναι το φαινόμενο, που βλέπουμε σήμερα. Το φαινόμενο να απειλείται το σύνολο του εκπαιδευτικού μας συστήματος με κατάρρευση. Να έρχεται δηλαδή η κάθε ιδιωτική "παράγκα", που παριστάνει το παράρτημα κάποιου ξένου δήθεν Κολεγίου και να "πουλάει" ανταγωνιστικότητα. Η τζάμπα "παράγκα" να εμφανίζεται ανταγωνιστικότερη ενός πανάκριβου "παλατιού". Σε τίποτε δεν είναι ανταγωνιστική πλέον η δημόσια παιδεία. Ούτε νοσοκόμες ανταγωνιστικές δεν μπορεί να "παράγει", πόσο μάλλον επιστήμονες γιατρούς. "Παράγει" με τον τόνο νοσοκόμες και έρχεται ένα ιδιωτικό ΙΕΚ με κεφάλαιο ένα πιεσόμετρο και ένα θερμόμετρο και "παράγει" καλύτερες και άρα ανταγωνιστικότερες. Γιατί; Γιατί οι νοσοκόμες στα δημόσια εκπαιδευτήρια δεν μαθαίνουν να μετράνε την πίεση. Μέσω της Πανσπουδαστικής και των ομοίων της φοιτητικών παρατάξεων μαθαίνουν να πολιτικοποιούνται και να ανεβάζουν την "πίεση" της κοινωνίας.

Το χειρότερο όμως ήταν άλλο. Όλος αυτός ο υπερπληθυσμός "μορφωμένων" δημιούργησε μια νέα ιδιόμορφη κοινωνική "τάξη", η οποία δίχαζε την κοινωνία. Την δίχαζε, γιατί τα μέλη της βρίσκονταν στα "σπλάχνα" όλων των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων. Όλοι είχαν μέσα στις οικογένειές τους έναν άνεργο πτυχιούχο. Βασικές κοινωνικές τάξεις, όπως οι αγρότες ή οι εργάτες —και τις οποίες τις έχει ανάγκη η κοινωνία, προκειμένου να επιβιώσει— εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και τα προβλήματά τους όχι μόνον δεν επιλύθηκαν, αλλά αντίθετα μεγεθύνθηκαν. Αφέθηκαν στην τύχη τους και καθηλώθηκαν στη φτώχεια. Γιατί; Γιατί ο μαζικός και οργανωμένος συνδικαλισμός "αφιερώθηκε" σε άλλους. Οι πάντες ασχολούνταν με την επίλυση των προβλημάτων των "μορφωμένων". Πού θα βολέψουμε τους "μορφωμένους"; Τι θα κάνουμε με τους πτυχιούχους; Πώς είναι δυνατόν να πεινάει ένας πτυχιούχος; κλπ..

Αυτό ήταν το ζητούμενο για το ΚΚΕ. Είχε δημιουργήσει μια ιδιόμορφη κοινωνική "τάξη", η οποία το είχε ανάγκη για την επιβίωσή της και η οποία το "συμπαθούσε" από το Πανεπιστήμιο. Μια ιδιόμορφη κοινωνική τάξη, της οποίας τα προβλήματα θα απασχολούσαν το σύνολο των κοινωνικών τάξεων. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να μιλάμε για ένα προμελετημένο έγκλημα. Γνώριζαν όλοι αυτοί πού θα καταλήγαμε, εξαιτίας της παράλογης και αναίτιας μεγέθυνσης του μηχανισμού της ανώτατης εκπαίδευσης. Γνώριζαν όλοι αυτοί τι κέρδη θα είχαν από τις στρατιές των ανέργων πτυχιούχων. Όλα τα κόμματα είχαν ανάγκη από την ομηρία αυτών των ανέργων. Των πιο "μορφωμένων" και άρα των πιο ισχυρών ανέργων. Αυτών, που στα Πανεπιστήμια είχαν εκπαιδευτεί να προσπαθούν να επιλύουν τα προβλήματά τους εις βάρος των υπολοίπων. "Βούτυρο" στο ψωμί του ΚΚΕ ήταν ν' αναλάβει να "υπερασπιστεί" τα συμφέροντά τους. Αυτό θ' αναλάμβανε να γίνει ο "συνδικαλιστής" της πλέον μορφωμένης μερίδας της κοινωνίας. Της προβληματικής μερίδας, η οποία εκ των δεδομένων θα είχε πρόβλημα απασχόλησης.

Ο κομματισμός είχε βρει τη λύση της επικράτησής του. Οι "μορφωμένοι" τον είχαν ανάγκη για να επιβιώσουν. Τους διατηρούσαν σε μόνιμη "ομηρία" και τους διαχειρίζονταν σαν κομματικό τους κεφάλαιο. Εύκολα τους "έσερναν" στα κομματικά τους γραφεία, τόσο τους ίδιους όσο και τους δυστυχείς γονείς τους. Κάθε φορά που πλησίαζαν εκλογές, υπόσχονταν αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο και έβαζαν τα θεμέλια των εκλογικών "θριάμβων" τους. Αυτοί είναι οι κύριοι θαυμαστές του κάθε Τσίπρα και αυτόν έχουν ως πρότυπό τους. Θέλουν κι αυτοί να έχουν την τύχη του. Απλά δεν γνωρίζουν ότι δεν τους "χωρά" όλους αυτή η "επιτυχία". Δεν γνωρίζουν ότι ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας είναι "εκλεκτοί" κάποιων σκοτεινών κέντρων εξουσίας. Με τον τρόπο αυτόν μετέτρεψαν το πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης σε κοινωνικό πρόβλημα. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε να μιλάμε πλέον για πλήρη καταστροφή του συστήματος ανώτατης εκπαίδευσης.

Αυτήν την "ανώτατη" εκπαίδευση παρείχε η δημόσια παιδεία και αυτό χάρη στην Πανσπουδαστική. Όλα αυτά ξεκίνησαν από αυτούς, που "έχτισαν" τον φασισμό της μεταπολίτευσης. Ξεκίνησαν από τους φασίστες, οι οποίοι "αναγνώρισαν" τον δήθεν "ηρωισμό" των φοιτητών στην πτώση της Χούντας. Τον "ηρωισμό" των Κνιτών του "Πολυτεχνείου" και μετέπειτα "πατέρων" της Πανσπουδαστικής. Μέσα στην αυλή του Πολυτεχνείου οι φασίστες συνεργάστηκαν μεταξύ τους για πρώτη φορά πάνω στο νέο πνεύμα της μεταπολίτευσης. Πάνω στο πνεύμα, που κυριαρχεί στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης. Αυτοί, που για μία νύκτα φώναζαν "εδώ Πολυτεχνείο", θέλησαν να ζήσουν για πάντα πλούσιοι, εξαιτίας αυτής της πράξης τους. Για να το καταφέρουν αυτό, άρχισαν να "χτίζουν" μέσα στα Πανεπιστήμια μια κατάσταση, που θα τους αναγνώριζε μόνιμα σαν "ήρωες". Μια κατάσταση, που δεν θα επέτρεπε την αμφισβήτησή τους. Αυτοί μόνιμα "ήρωες" και ο λαός μόνιμα χορηγός τους.

Αν ανοίξει κάποτε ο "φάκελος Πολυτεχνείο", πολλοί θα εκπλαγούν από τα ευρήματα και κάποιοι από τους "ήρωες" θ' αναγκαστούν να φύγουν νύχτα από τη χώρα. Από πού προκύπτει η τόση βεβαιότητα; Από την απλή λογική. Τι λέει η λογική; Ότι η νύχτα του Πολυτεχνείου είναι το απόλυτα κομβικό ιστορικό "σημείο", πάνω στο οποίο χτίστηκε σχεδόν ολόκληρο το σταρ σύστεμ των προσώπων της εξουσίας της μεταχουντικής εποχής. Είναι δυνατόν σε ένα προτεκτοράτο, όπως είναι η Ελλάδα, να αφεθεί αυτό το σταρ σύστεμ να διαμορφωθεί στην τύχη; Τι θέλουμε να πούμε; Ότι, αν το "Πολυτεχνείο" ήταν "καθαρό", κάποιοι δεν θα το άφηναν να είναι τόσο σημαντικό στην ιστορία μας. Επειδή εμφανίζεται σαν πάρα πολύ σημαντικό, αξιωματικά δεν μπορεί να είναι "καθαρό".

Τι πιστεύουμε; Ότι στην αυλή του Πολυτεχνείου βρίσκεται η άκρη του νήματος του φασισμού της μεταπολίτευσης. Ότι αυτοί —ντόπιοι και ξένοι—, οι οποίοι "έστησαν" το Πολυτεχνείο, ήταν αυτοί οι οποίοι ήθελαν να στήσουν το σκηνικό της εξουσίας της μεταπολίτευσης. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι οι "διακριθέντες" εκεί μέσα ήταν άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών των "προστατών" της βαλκανικής Μπανανίας. Άνθρωποι επιλεγμένοι από την KGB, τη CIA και τη Μοσάντ. Αυτοί, που επιλέχθηκαν να εμφανιστούν σαν "ήρωες", ήταν το τελικό προϊόν της διαπραγμάτευσης μεταξύ αυτών των υπηρεσιών. Κάποιοι "τρίτοι", δηλαδή, αποφάσισαν ότι η "δική" τους Δαμανάκη θα κρατάει το μικρόφωνο και όχι κάποιος άσχετος. Από εκεί και πέρα "σφραγίστηκε" για πάντα το θέμα "Πολυτεχνείο". Αντιμετωπίζεται περίπου όπως το "Ολοκαύτωμα" των Εβραίων. Ισχύει η επίσημη εκδοχή και απαγορεύεται κάθε περαιτέρω έρευνα. Όποιος το ερευνά, είναι "φασίστας". Μόνον που δεν ποινικοποίησαν την έρευνα γύρω από αυτό.

Σ' ό,τι αφορά τους νεκρούς, που μνημονεύουν στην επέτειό του, ισχύει το εξής πολύ απλό. Νεκροί πράγματι υπήρχαν, αλλά δεν ήταν του Πολυτεχνείου. Ήταν όλοι τους κοινοί πολίτες, οι οποίοι σκοτώθηκαν γύρω από το Πολυτεχνείο και όχι φοιτητές, που σκοτώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο. Στο φυλασσόμενο από τις ξένες υπηρεσίες Πολυτεχνείο σκοτώθηκε μόνον ένα άτομο, πιθανόν κατά την εισβολή του άρματος στην κεντρική του πύλη. Τα θύματα του Πολυτεχνείου ήταν πραγματικοί ήρωες της δημοκρατίας, αλλά δεν ήταν φοιτητές της αυλής των "ηρώων" των μυστικών υπηρεσιών. Τους ευγνωμονούμε για τον αγώνα τους, αλλά θεωρούμε ότι άθελά τους με το αίμα τους έδωσαν την πρώτη "ύλη" για την κατασκευή των "ηρώων" του φασισμού.

Η Πανσπουδαστική σ' αυτό το σημείο έπαιζε κορυφαίο ρόλο, εφόσον σε όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης ήταν αυτή, η οποία "φύλασσε" ακόμα και με την απειλή βίας τα ιερά και τα όσια της "εξέγερσης". Αυτή η οποία την "φύλασσε" με όλα τα μέσα. Όποιος φοιτητής αμφισβητούσε την "ηρωική" νύχτα, απειλούνταν από τους λοστούς και τις πέτρες των "δημοκρατών" του ΚΚΕ. Η "υπηρεσία" της ήταν πολύτιμη για πολλούς και γι' αυτό κανένας δεν την άγγιζε και την ίδια. Οι "ήρωες" μπορούσαν να κοιμούνται ήσυχοι για πολλά χρόνια. Δικαίως, εφόσον μια ολόκληρη νύχτα ξενύχτησαν.

Αυτοί οι "ήρωες" στη συνέχεια συνεργάστηκαν με τους πιο γελοίους, δειλούς και τεμπέληδες της σπουδάζουσας νεολαίας. Τους πιο άχρηστους. Τους πιο δουλικούς και πρόθυμους. Από αυτούς ξεκίνησαν όλα. Από αυτούς, οι οποίοι τότε ήθελαν να περάσουν ένα μάθημα με κομματικό μέσο και χωρίς διάβασμα και στη συνέχεια έγιναν αυτοί, οι οποίοι διορίζονταν στο δημόσιο με το ίδιο μέσον. Από αυτούς, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν πανεπιστημιακές καριέρες με κομματικές συστάσεις και χωρίς κόπο και οι οποίοι στη συνέχεια ως Πανεπιστημιακοί πλέον έπαιρναν με δημόσια χρήματα Ferrari, μοκέτες και προμήθειες. Από αυτούς, οι οποίοι διαχειρίζονταν τα φοιτητικά "συμφέροντα" υπέρ των κομματικών τους συμφερόντων και στη συνέχεια έγιναν αυτοί, οι οποίοι διαχειρίζονταν τα κοινωνικά συμφέροντα υπέρ των ιδίων συμφερόντων. Από αυτούς, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στο Πανεπιστήμιο ως "βολευτές" και στη συνέχεια έγιναν βουλευτές.

Ακόμα και το πανεπιστημιακό άσυλο αυτήν τη συνομωσία εξυπηρετεί. Την ίδια κατάσταση διαιωνίζει. Μία φορά τον χρόνο παίρνει μπροστά το "εργοστάσιο" παραγωγής "ηρώων". Μιμείται τη νύχτα του Πολυτεχνείου, για ν' αναπαράγονται εκ του ασφαλούς και υπό πλήρη έλεγχο όλοι οι νέοι "ήρωες", οι οποίοι θα διαδεχθούν τους παλιούς. Για να μπορούν οι παλιοί "ήρωες" —που ήταν πλέον εξουσία— να δημιουργούν μόνοι τους νέους "ήρωες" της "αμφισβήτησης". Να μπορούν να διαλέγουν ανάμεσα στους άχρηστους, τους τεμπέληδες και τους δειλούς αυτούς που θα "καπέλωναν" τους ικανούς, τους γενναίους και τους άξιους. Για να το καταφέρουν αυτό, θα έπρεπε να τους προσφέρουν ασφάλεια, προκειμένου να δοκιμάζουν πράγματα επικίνδυνα για όλους τους υπόλοιπους. Να τους προσφέρουν τα αθέμιτα μέσα, για να εξασφαλίσουν την απόλυτη "ανταγωνιστικότητα".

Αυτό ήταν το ζητούμενο του πανεπιστημιακού ασύλου. Να εξασφαλίσουν στα δικά τους παιδιά τα δεδομένα, για να εμφανίζονται εύκολα και εκ του ασφαλούς σαν οι πιο γενναίοι και δυναμικοί φορείς της αμφισβήτησης. Να εξασφαλίσουν έναν περιφραγμένο χώρο, απ' όπου οι δειλοί και οι άχρηστοι —τα δικά τους παιδιά δηλαδή— θα μπορούσαν εκ του ασφαλούς να πετάνε πέτρες και μολότοφ στην εξουσία. Στην εξουσία τη δική τους και των δικών τους αφεντικών. Να εξασφαλίσουν έναν χώρο-σκηνικό για ασφαλές σόου. Αυτή ήταν η "φάμπρικα". Η εξουσία "κατασκεύαζε" μόνη της τους διαδόχους της. Η εξουσία μόνη της γυάλιζε τα δικά της "μπακίρια".

Με λίγες τηλεοπτικές κάμερες και μερικές στημένες συνεντεύξεις έφτιαχναν διάσημους "επαναστάτες" μέσα σε μια νύχτα. Από τη Δαμανάκη, τον Λοβέρδο και μέχρι τον Τσίπρα γέμισαν ολόκληρα "ράφια" με επαναστατικά "προϊόντα" έτοιμα προς "κατανάλωση". "Ήρωες" με το ISO του "Πολυτεχνείου" και την εγγύηση της Πανσπουδαστικής. Η εικόνα της βίαιης "αντίδρασης" τους ενδιέφερε και αυτήν την εξασφάλιζαν εκ του ασφαλούς. Η εικόνα του "επαναστάτη", ο οποίος πίσω από έναν φράχτη συγκρούεται με τις δυνάμεις ασφαλείας. Κάπου εκεί χάθηκε ο έλεγχος. Οι "ψευδοήρωες" άλωσαν τα πάντα και λεηλάτησαν τα πάντα. Γνωστοί από τα Πανεπιστήμια είναι όλοι οι πρωταγωνιστές της σημερινής διαπλοκής. Από τους …"δεν κατάλαβα τι έκανα", μέχρι αυτούς που τους πιάνει …"αυτοκτονικός ιδεασμός", όταν το "καταλάβουν". Γνωστοί "ήρωες" του "σωλήνα" είναι όλοι αυτοί, που σήμερα σέρνονται στους ανακριτές με τις κατηγορίες για διαφθορά.

Αυτή είναι η ιστορία της μεταπολίτευσης. Της βρόμικης και φασιστικής μεταπολίτευσης. Της μεταπολίτευσης, που στηρίχθηκε στα "παζάρια" των φοιτητικών αμφιθεάτρων με πρωταγωνιστές φασίστες Κνίτες και φασίστες της Χούντας. Στα "παζάρια" των χουντικών, οι οποίοι τιμούσαν τους "ήρωες" του ΚΚΕ για την αντιχουντική τους δράση. Γι' αυτόν τον λόγο τόσες δεκαετίες "υπερπαραγωγής" μορφωμένων δεν έδωσαν στον ελληνικό λαό κανένα καλό αποτέλεσμα. Δεν του προσέφεραν ικανούς και άξιους ηγέτες.

Στην Ελλάδα "χώρος" για διάκριση υπήρχε μόνον για τα "βρακολάστιχα" του Καραμανλή, του Ανδρέα και του Μητσοτάκη. Γιατί; Γιατί οι —ελέω παρακράτους-- βίαιες φοιτητικές συμμορίες, που δημιουργήθηκαν στα Πανεπιστήμια, στη συνέχεια μπήκαν στην κοινωνία και έλεγχαν το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Γιατί οι μυστικές συμφωνίες μεταξύ του ΚΚΕ και των φασιστών κομματαρχών είχαν το επιθυμητό γι' αυτούς αποτέλεσμα.

Όλοι οι σημερινοί διάσημοι μεγαλοπολιτικοί, μεγαλοεκδότες, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοκαναλάρχες, μεγαλοδικηγόροι κλπ., που ελέγχουν την κοινωνική ιεραρχία της μεταπολίτευσης, προέρχονται από την ίδια συμμορία. Δεν θα υπήρχε σήμερα κανένας Κωστάκης και κανένας Γιωργάκης στο πολιτικό προσκήνιο, αν δεν υπήρχαν αυτοί που "βολεύονται", για να τους στηρίζουν. Αυτοί, που για μια προμήθεια ή για ένα δημόσιο έργο τούς προβάλουν από τα μέσα τους σαν "θεούς". Αυτοί, που για μια ασφαλή καριέρα ή ένα απλό βόλεμα είναι σε θέση ν' αναγνωρίσουν ηγετικές ικανότητες ακόμα και σε ένα γαϊδούρι. Δεν θα υπήρχαν οι άχρηστοι, αν δεν υπήρχαν οι "πρόθυμοι". Δεν θα υπήρχε αυτός ο νεποτισμός του αίματος, αν δεν υπήρχε προηγουμένως ο νεποτισμός του κόμματος. Δεν θα υπήρχε αυτή η κοινωνική αδικία, αν κάποιοι, που "διορίζονται" να διαχειρίζονται τα κοινωνικά προβλήματα, δεν διορίζονταν αδίκως.

Για όσο διάστημα δεν αλλάζει τίποτε στα Πανεπιστήμια, θα βασιλεύουν οι φασίστες. "Άνωθεν" επιλεγμένοι "εκλεκτοί", όπως η Δαμανάκη παλαιότερα ή ο Τσίπρας σήμερα. Οι σταλινικοί "πρίγκιπες" της "δημοκρατίας" μας. Τα παιδιά του λαού θα πληρώνουν πανάκριβα τη δωρεάν δημόσια παιδεία και μετά από τρομερό κόπο και άπειρο διάβασμα θα εξασφαλίζουν μια καλή θέση στις λίστες των ανέργων. Όλα τα άλλα τα έχουν "καπαρώσει" οι "ήρωες" της δημοκρατίας, οι οποίοι σπουδάζουν τζάμπα και προπάντων άκοπα. Απλά πράγματα. Άλλος "Αλέξης" είναι ο Γρηγορόπουλος και άλλος ο Τσίπρας. Ο ένας ήταν ένα κοινό παιδί κοινών Ελλήνων και ο άλλος είναι ένα "εκλεκτό" παιδί της διαπλοκής. Ο ένας προοριζόταν για να τον κλαίνε και ο άλλος για να τον δοξάζουν.

Η Πανσπουδαστική είναι το βασικό "φίλτρο", που ξεχωρίζει τους "συνονόματους" μεταξύ τους. Είναι ο καλύτερος "κατασκευαστής" των "ηρώων", που μπαίνουν φουριόζοι στο πολιτικό μας σύστημα. Είναι ένας πραγματικός "καρκίνος" στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτή είναι το βασικό "θεμέλιο" της παραγωγής των προσώπων, που συντηρούν τον δικομματισμό. Των άχρηστων προσώπων. Άποψή μας είναι ότι πρέπει να διαλύσει πάση θυσία. Αν αυτή διαλύσει, είναι θέμα χρόνου να την ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες φοιτητικές παρατάξεις. Καμία από τις γνωστές φοιτητικές παρατάξεις δεν μπορεί να επιβιώσει ούτε για μια μέρα χωρίς τον "σκελετό" της Πανσπουδαστικής. Κανένας δεν μπορεί να πουλάει "ασφάλεια" στους φοιτητές χωρίς την τρομοκρατία της Πανσπουδαστικής. Κανένας δεν μπορεί να υπόσχεται άκοπη και ασφαλή "επιτυχία" στους φοιτητές χωρίς το πρότυπο της Πανσπουδαστικής.

Για να συμβεί όμως αυτό, με σεβασμό στη δημοκρατία, θα πρέπει ν' ακολουθηθεί μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία. Δεν είμαστε φασίστες και ούτε δικαιολογούμε φασιστικές συμπεριφορές, ακόμα κι αν αυτές στρέφονται εναντίον φασιστών. Ως εκ τούτου οι προτάσεις μας θα πρέπει να σέβονται τις αρχές της δημοκρατίας. Θα πρέπει να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των πολιτών. Αν είναι να καταλύουμε τη δημοκρατία, κάθε φορά που πρέπει να την προστατεύσουμε, καλύτερα να την αφήνουμε απροστάτευτη. Πιο πολλές ελπίδες θα έχει για να επιβιώσει χωρίς τη "βοήθειά" μας.

Στην προκειμένη περίπτωση τα πάντα είναι πολύ εύκολα. Γνώση χρειάζεται και τίποτε άλλο. Η Πανσπουδαστική, για να διαλύσει, θα πρέπει στην πραγματικότητα να "αποδομηθεί" με τον ίδιο τρόπο που "δομήθηκε". Την "χτυπάς" σ' αυτά που η ίδια θεωρεί δυνατά της "σημεία" και της δίνουν τη δυνατότητα να σέρνει με "καρότα" τους αφελείς. Δεν στρέφεσαι εναντίον της απευθείας, αλλά προσπαθείς να της στερήσεις τα "καρότα", τα οποία έχει ανάγκη για να λειτουργεί. Τα "καρότα" των βολεμάτων και των εξυπηρετήσεων. Τα "καρότα", τα οποία εκ των δεδομένων είναι παράνομα. Χωρίς αυτά τα "καρότα" δεν αντέχει ούτε μία εβδομάδα. Χωρίς την προσδοκία κέρδους, κανένας δεν βλέπει σαν "θεά" την Παπαρήγα.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με βάση τον νόμο. Το απλό νόμο, ο οποίος αφορά το σύνολο των πολιτών. Αυτό το οποίο προτείνουμε είναι απλά να κινηθεί η δικαιοσύνη. Να κινηθεί η δικαιοσύνη όχι εναντίον της ίδιας της Πανσπουδαστικής, αλλά εναντίον των παρανομιών που καθημερινά συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια και εκεί κάπου είναι βέβαιον ότι θα "βρει" την Πανσπουδαστική, ακόμα κι αν δεν το επεδίωκε. Μπορεί να ξεκινήσει από τα απλά και στη συνέχεια να πάει στα πιο σύνθετα.

Τα απλά είναι τα συμβαίνοντα στις φοιτητικές εστίες. Ο θεσμός αυτός δεν δημιουργήθηκε, για να στρατολογούν οι φοιτητικές παρατάξεις νέα και "ενθουσιώδη", λόγω του βολέματος, μέλη. Ο θεσμός αυτός δημιουργήθηκε, για να βοηθηθούν οι φτωχές μερίδες του ελληνικού λαού, προκειμένου τα παιδιά του να μην στερηθούν το δικαίωμα της ανώτατης εκπαίδευσης. Το κράτος, μέσω αυτού του θεσμού, προσπάθησε ν' απαλλάξει όσο το δυνατόν τους φτωχότερους συμπολίτες μας από την "αιμορραγία" των εξόδων, που απαιτούν οι σπουδές των παιδιών τους. Χρησιμοποιεί κρατικά χρήματα γι' αυτόν τον λόγο. Δεν τους αφήνει να κάθονται σε ένα δημόσιο οικόπεδο. Τους βάζει σε οικοδομές και αυτές απαιτούν χρήματα τόσο για τη δόμησή τους όσο και για τη συντήρησή τους.

Τι πιο λογικό λοιπόν από το να μπουν στις εστίες οι εισαγγελείς και να δουν αν και κατά πόσο αυτές "επιτελούν" το έργο για το οποίο δημιουργήθηκαν. Δεν μιλάμε ούτε για φασιστικές πρακτικές ούτε για ανακρίσεις φοιτητών. Δεν μιλάμε για έλεγχο πολιτικών φρονημάτων. Απλά οικονομικά στοιχεία θα διερευνήσουν. Θα εξετάσουν τα οικονομικά στοιχεία, τα οποία κατέθεσαν οι "ένοικοι" των εστιών, προκειμένου ν' αποκτήσουν τα πολυπόθητα δωρεάν δωμάτια. Όποιος έχει καταθέσει ψεύτικα στοιχεία, να πάει φυλακή με την κατηγορία της κατάχρησης δημοσίου κεφαλαίου μέσω της υποβολής ψευδών στοιχείων. Όποιος πανεπιστημιακός τους έχει διευκολύνει όλους αυτούς στην απάτη, να πάει φυλακή για παράβαση καθήκοντος σε βαθμό κακουργήματος. Χωρίς να έχουμε την παραμικρή μαντική ικανότητα, είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι παράνομοι θα είναι ταυτόχρονα και "δημοκράτες" της Πανσπουδαστικής.

Αφού λοιπόν ξεκινήσουν από τα απλά, θα μπορέσουν να πάνε και στα πιο σύνθετα. Έχει έννομο συμφέρον το κράτος να εξετάζει τα συμβαίνοντα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Είναι εντελώς άλλο πράγμα το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων από την ασύδοτη και παράνομη λειτουργία. Έχει υποχρέωση το κράτος απέναντι στην ίδια την κοινωνία να ελέγχει την ασυδοσία. Γιατί; Γιατί, όταν το κράτος είναι ο εγγυητής της επιστημοσύνης των αποφοίτων των δικών του ιδρυμάτων, πρέπει να ελέγχει τι εγγυάται. Δεν μπορεί να δίνει πτυχία σε μηχανικούς, οι οποίοι, όταν θα εργαστούν ως επαγγελματίες, θα σκοτώσουν τον κόσμο, ο οποίος είχε την ατυχία να χρησιμοποιήσει τα έργα τους. Δεν μπορεί να δίνει πτυχία σε γιατρούς, οι οποίοι, όταν θα μπουν σε νοσοκομεία, θα τα κάνουν "λοταρίες" της υγείας με λίγους τυχερούς επιβιώσαντες και άπειρους άτυχους αποβιώσαντες.

Δουλειά των εισαγγελέων δεν είναι να ελέγχουν τα συμβαίνοντα μέσα στους μηχανισμούς του κράτους; Δουλειά των εισαγγελέων δεν είναι να ελέγχουν και να διερευνούν καταγγελίες ή φήμες, οι οποίες προκαλούν την ανησυχία του κόσμου; Καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχουν φήμες ότι τα μεγαλοστελέχη των φοιτητικών παρατάξεων "περνάνε" τα μαθήματα χωρίς καν να προσέρχονται σε εξετάσεις. Αυτές οι φήμες δεν πρέπει κάποτε να διερευνηθούν; Να διερευνηθούν, ώστε να πάψουν να υπάρχουν. Αν είναι αληθείς, να υποστούν οι υπεύθυνοι τις συνέπειες του νόμου και αν είναι ψευδείς, να δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματα των ερευνών, ώστε να "καθησυχαστεί" τόσο η πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και οι γονείς, που είναι φυσικό ν' ανησυχούν για τα παιδιά τους και για την ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης.

Πώς γίνονται τέτοιοι έλεγχοι; Δειγματοληπτικά. Όπως κάνουν πάντα οι υπηρεσίες εσωτερικών ελέγχων στο σύνολο των μηχανισμών των ευνομούμενων κρατών. Δεν χρειάζεται να εξεταστούν όλοι και για όλα και να υπάρξει χάος. Δεν χρειάζεται καν να ενημερωθούν για τον έλεγχο τα "αντικείμενα" του ελέγχου. Παίρνεις για παράδειγμα ως "δείγμα" την Πανσπουδαστική. Σε ένα τυχαίο Πανεπιστήμιο, σε ένα τυχαίο τμήμα και για ένα τυχαίο έτος, εξετάζεις τα όσα αφορούν τα μεγαλοστελέχη της, τα οποία εκλέχθηκαν με "δημοκρατικές" διαδικασίες. Δεν χρειάζεται ούτε καν να τα ενημερώσεις για την έρευνα, εφόσον αυτή αφορά δημόσια πλέον έγγραφα. Δεν χρειάζεται ούτε καν να τα "ανακρίνεις". Ζητάς από τις έδρες των τμημάτων τους τα γραπτά τους για τα μαθήματα τα οποία έχουν περάσει ήδη. Με τη βοήθεια ενός επιστημονικού συμβούλου —ο οποίος μπορεί να είναι ένας απλός καθηγητής από κάποιο άλλο Πανεπιστήμιο ομοειδούς σχολής και τμήματος— εξετάζεις τα γραπτά και "επιβεβαιώνεις" τους βαθμούς.

Αυτό ήταν υποχρεωμένο να κάνει το κράτος μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του και προκειμένου να ελέγχει την ποιότητα της εκπαιδευτικής υπηρεσίας που προσφέρει στον λαό και βέβαια για να διαπιστώσει την ποιότητα αυτού, που στην ουσία "εγγυάται". Το κράτος δεν είναι αυτό που εγγυάται τις "υπογραφές" των μηχανικών ή τα "νυστέρια" των γιατρών; Γνωρίζει το κράτος πώς και υπό ποιες συνθήκες κατάφεραν όλοι αυτοί να πάρουν στα χέρια τους αυτές τις δυνατότητες; Γνωρίζει το κράτος σε ποιων τα "χέρια" παραδίδει τον λαό; Πώς εγγυάται, χωρίς να γνωρίζει; Πώς ρισκάρει τη "φερεγγυότητά" του, χωρίς να πραγματοποιεί ούτε έναν στοιχειώδη δειγματοληπτικό έλεγχο;

Γιατί έχουμε την σχεδόν προφητική βεβαιότητα ότι, αν γίνει μια τέτοια έρευνα, θα έρθουν στο φως "λαβράκια" άνευ προηγουμένου; Ειδικά αν το "δείγμα" είναι η Πανσπουδαστική, είμαστε βέβαιοι ότι θα δούμε πράγματα και θαύματα. Θα δούμε ότι για την εξαγωγή των σωστών συμπερασμάτων δεν χρειάζεται ούτε καν επιστημονικός σύμβουλος, εφόσον στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρέπει να υπάρχουν καν γραπτά να εξεταστούν από αυτούς. Πολλοί από τους "συνδικαλισταράδες" φοιτητές έχουν περάσει μαθήματα χωρίς καν να εμφανιστούν στη διαδικασία των εξετάσεων. Πολλοί από τους μελλοντικούς εργατοπατέρες και πιθανόν εθνοπατέρες να μην έχουν καν προσέλθει στις εξετάσεις, οι οποίες αφορούν τους "ταπεινούς" γόνους των φτωχών. Θα δούμε ότι πολλών φοιτητών τα ονόματα —και μόνον να υπάρχουν στις κόλλες— αρκούν για κάποιους "εξεταστές" να βεβαιώσουν την επιστημονική τους γνώση.

Εμείς ένα πράγμα έχουμε να πούμε. Η κατάσταση έχει φτάσει στα όρια. Ο λαός έχει αρχίσει ν' αποκτά πλήρη εικόνα της κατάστασης. Είναι θυμωμένος, βλέποντας τα παιδιά του να μαραζώνουν άνεργα και ανίκανα να διαχειριστούν το μέλλον τους. Ο λαός είναι θυμωμένος, που οι "εκλεκτοί" εξακολουθούν τον "χαβά" τους και συνεχίζουν να βολεύονται. Έχει πληρώσει πανάκριβα άχρηστα πτυχία και βλέπει τα παιδιά του σερβιτόρους. Φτάσαμε στο σημείο να παραγγέλνεις πίτσες και να σε εξυπηρετεί το σύνολο του "φάσματος" της επιστήμης. Όλα αυτά τελειώνουν κάποτε. Δεν μπορεί η νέα γενιά να επιβιώσει και θα οδηγηθούμε στην έκρηξη.

Ο λαός θα δώσει τη λύση με τις επιλογές του. Είναι θέμα χρόνου να βάλει στην άκρη τους "ήρωες" της πλάκας και της αθλιότητας. Είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί η φασιστική συμμορία της μεταπολίτευσης. Μιας πραγματικής μαφίας, που χρησιμοποιεί ακόμα και τη βία, προκειμένου να διατηρεί τον έλεγχο των πάντων. Είναι θέμα χρόνου ν' αλλάξει η ταυτότητα των διαχειριστών της εξουσίας. Αναγκαστικά και για λόγους επιβίωσης η κοινωνία θα αποδεχθεί ένα επώδυνο reset και το σύνολο της οργής της θα το εκδηλώσει εναντίον όλων εκείνων που την έβαλαν να πληρώσει με χρυσάφι άχρηστα πράγματα. Τότε θα καταλάβουν όλοι οι άθλιοι τι σημαίνει πραγματικά να έρχεσαι σε σύγκρουση με την εξουσία, χωρίς να μεσολαβούν κάγκελα και άσυλα.

Το σύστημα, όταν θέλει, ξέρει πώς να "ψαρεύει" τους εγκληματίες. Γνωρίζει τι ψάχνει και πού θα το βρει. Όσο θολά κι αν είναι τα "νερά", όταν έρθει η ώρα, θα πιάσει αυτούς που θέλει, χωρίς να παραβιάσει κανέναν νόμο και κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Ας γνωρίζουν από τώρα όλοι αυτοί ότι κανένας δεν θα γλιτώσει. Κάποιοι από τους "ήρωες" θα πιαστούν σαν "λαβράκια", αλλά θα χτυπηθούν κάτω σαν "χταπόδια". "Λαβράκια" πλαδαρά και κακομαθημένα σαν αυτά της Πανσπουδαστικής. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα τους φτάνουν για να σωθούν ούτε τα κάγκελα του σιδερόφραχτου Περισσού.

Είναι πλέον θέμα χρόνου να βγουν τα "άπλυτα" της μεταπολίτευσης στο φως. Να αποκαλυφθούν με στοιχεία αυτά τα οποία ήδη "φωνάζει" η λογική. Να αποκαλυφθεί ο άθλιος και προβοκατόρικος ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων και κυρίως της Πανσπουδαστικής. Η Πανσπουδαστική, η οποία αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τον ρόλο του ίδιου του ΚΚΕ. Η ποιότητα του "μήλου" αποδεικνύει την ποιότητα της "μηλιάς" που το παρήγαγε. Η Πανσπουδαστική μέσα στον χρόνο απέδειξε ότι είναι ένα σκληρό "εργαλείο" του φασισμού, το οποίο, προκειμένου να "προοδεύσει", αναλαμβάνει την οποιαδήποτε αποστολή. Ένα "εργαλείο" όμοιας "ποιότητας" με το μητρικό του σύστημα. Τη ζημιά που έχει κάνει στην ελληνική κοινωνία το ΚΚΕ και τα "όργανά" του, είτε αυτά λέγονται Πανσπουδαστική είτε ΠΑΜΕ, δεν την έχει κάνει κανένας εχθρός της.

Πρέπει να είναι υπερήφανος ο Εβραίος Μπεναρόγια για το δημιούργημά του. Αν οι Εβραίοι στη μεγάλη εθνική τους γιορτή τιμούν αυτούς που έκαναν ζημιά στον ελληνισμό, τότε ο Μπεναρόγια πρέπει να έζησε πολλές λαμπρές Χανουκά ανάμεσα στους ομοεθνείς θαυμαστές του. Προφανώς τέτοιες Χανουκά ζηλεύει και ο Εβραίος Σόρος και γι' αυτό είναι γενναιόδωρος με το ΚΚΕ ακόμα και σήμερα. Μέχρι να δώσει —όπως υποχρεούται από τον νόμο— το ΚΚΕ τα οικονομικά του στοιχεία στη δημοσιότητα, εμείς θα ισχυριζόμαστε ότι το χρηματοδοτούν απευθείας οι Αμερικανοί και οι Εβραίοι. Οι "κληρονόμοι" του ρωσικού "εργαλείου". Του χρήσιμου "εργαλείου", που, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, βρέθηκε "ορφανό" και πολύ πρόθυμο να εξυπηρετήσει όποιον θα μπορούσε να το συντηρεί.

Απλά πράγματα. Εφόσον με τη συμπεριφορά του εξυπηρετεί μόνιμα τα συμφέροντά τους στην Ελλάδα, για εμάς θα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι δεν το κάνει τζάμπα. Δεν είναι στη φύση του ΚΚΕ να κάνει τζάμπα πράγματα. Είναι γονιδιακό το θέμα. "Κόμμα", το οποίο έχει ως "θεό" του τον Εβραίο Μαρξ και "πατέρα" τον Εβραίο Μπεναρόγια, είναι αδύνατον να κάνει οτιδήποτε τζάμπα. "Κόμμα", το οποίο επί δεκαετίες έπαιρνε ρούβλια για να λειτουργεί αντεθνικά, είναι δεδομένο ότι δεν έχει πρόβλημα να πάρει και δολάρια. Το μόνο που ίσως να το απασχολεί είναι να μην το "ρίξουν" στις ισοτιμίες. Πόσο "πάει" το δολάριο ή μήπως πρέπει να ψάξουμε πόσο "πάει" το σεκέλ;

http://panusis.blogspot.gr/