Τρίτη, 10 Φεβρουαρίου 2015
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ που διαπράττουν ή έχουν διαπράξει πάμπολλες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, παραβιάσεις όπως η επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, η εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001 και του Ιράκ το 2003, η αναγνώριση της κρατικής υπόστασης του Κοσσυφοπεδίου το 2008, αξιολογούν και τολμούν να κρίνουν τις ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία και την Κριμαία.
Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι πολιτικοί που ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι τα συμφέροντα ασφαλείας της Ελλάδας διακυβεύονταν στο μακρινό Αφγανιστάν και έστελναν στρατιωτικό προσωπικό να τα υπερασπιστεί, αρνούνται το δικαίωμα στην Ρωσία να ασκήσει τα συμφέροντα ασφαλείας της στο άμεσο περιβάλλον της. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι πολιτικοί που αναγνώρισαν την μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου ενάντια στην βούληση της νόμιμης σερβικής κεντρικής κυβέρνησης, αρνήθηκαν στον λαό της Κριμαίας την βούληση του, που εκφράστηκε μέσω δημοψηφίσματος, να ενταχθεί στην Ρωσική Συνομοσπονδία, κατηγορώντας τον ότι κάτι τέτοιο αντίκειται στο Διεθνές Δίκαιο.
Από την Γιουγκοσλαβία στο Αφγανιστάν και από εκεί στο Ιράκ, την Λιβύη και την Συρία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι συνεχώς σε πόλεμο, παραβιάζοντας κατ’ εξακολούθηση το Διεθνές Δίκαιο. Το Διεθνές Δίκαιο απαγορεύει ρητά την μεταβολή της κατά τόπου αρμοδιότητας ενός κυρίαρχου κράτους με την βοήθεια ξένων δυνάμεων που ασκούν επιθετικότητα. Στο Κόσσοβο οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είχαν δημιουργήσει αρχικά μια τρομοκρατική οργάνωση την οποία εκπαίδευσαν και εξόπλισαν, μια τρομοκρατική οργάνωση Αλβανών ισλαμιστών μισθοφόρων και στη συνέχεια ξεκίνησαν μια εκστρατεία αεροπορικών βομβαρδισμών με σκοπό να παραβιάσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Γιουγκοσλαβίας και να την οδηγήσουν στον διαμελισμό. Μέσω της μαφιόζικης τρομοκρατικής οργάνωσης των Αλβανών UCK προήλθε η απόσχιση της επαρχίας του Κοσσόβου από την Σερβία. Αυτή όμως η απόσχιση είναι άκυρη εφόσον είναι αποτέλεσμα ενός επιθετικού πολέμου.
Τουναντίον στην ένταξη της Κριμαίας στην Ρωσική Συνομοσπονδία δεν υπήρξε ξένη επέμβαση, ούτε επιθετικός πόλεμος. Απλά ο πληθυσμός της Κριμαίας αποφάσισε την αυτοδιάθεση του. Κανένας κανόνας του Διεθνούς Δικαίου δεν απαγόρευε στην Ρωσία να μην αποδεχθεί την αίτηση του νέου κράτους της Κριμαίας να ενταχθεί στην Ρωσική Συνομοσπονδία. Ως εκ τούτου η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο, όχι όμως η ένταξη της Κριμαίας στην Ρωσία.
Είναι προφανές ότι οι ρωσόφωνοι της Ανατολικής Ουκρανίας πιθανότατα θα ακολουθήσουν την ίδια διεθνή διαδικασία που ακολούθησε ο πληθυσμός της Κριμαίας, αφού η Ουκρανία έπαψε μετά το πραξικόπημα στις 22 Φεβρουαρίου 2014 να ασκεί κυριαρχία στις ρωσόφωνες περιοχές, οι κάτοικοι των οποίων αντιστάθηκαν στο πραξικόπημα των Αμερικανοσιωνιστών του Κιέβου, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό κράτος στο ανατολικό τμήμα της χώρας και θέτοντας το υπό τον έλεγχο τους. Η αντίσταση τους στους πραξικοπηματίες του Κιέβου προέκυψε από την υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης, η οποία ήταν σε ισχύ σε όλη της Ουκρανία μέχρι της ημερομηνίας του πραξικοπήματος.
Η κρίση στην Ουκρανία, όλοι πλέον το γνωρίζουν, προκλήθηκε από την πολιτική των Αμερικανοσιωνιστών την οποία έσπευσε να υπερασπιστεί το ΝΑΤΟ, ακριβώς όπως συνέβη στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Συρία. Οι Αμερικανοσιωνιστές χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ για τους στόχους τους που είναι η παγκόσμια κυριαρχία, η υπερεθνική παγκόσμια τάξη. Αυτό αποτελεί πρόκληση για τα ζωτικά συμφέροντα όλων των λαών, όχι μόνο των ευρωπαϊκών, αποτελεί πρόκληση της εθνικής κυριαρχίας των λαών και των εθνικών τους στόχων.
Το ΝΑΤΟ που ιδρύθηκε το 1949 για να προστατεύσει την Ευρώπη από τον κομμουνιστικό κίνδυνο και να ενσωματώσει την Δυτική Ευρώπη στην πολιτική της Ουάσιγκτον, αποδείχθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης καταστροφικό για τα συμφέροντα των περισσοτέρων λαών της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού λαού. Τα μόνα συμφέροντα που προασπίζεται πλέον αυτός ο οργανισμός είναι αυτά των Αμερικανοσιωνιστών και μιας δράκας υπερ-πλουσίων.