Η Ρωσία αναπτύσσοντας τολμηρά την στρατιωτική της δύναμη στην Συρία και κατ’ επέκταση στην Μέση Ανατολή, παρατάσσοντας εναντίον των μισθοφόρων των ΗΠΑ το πλέον σύγχρονο οπλοστάσιο της, κατόρθωσε να αναδειχθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε εξέχουσα και μείζονα δύναμη καταπολέμησης της βαρβαρότητας των τζιχαντιστών.
Η Ρωσία με την εμπλοκή της στην Συρία επιστρέφει στην Μέση Ανατολή ως μεγάλη δύναμη, προσφέροντας λυτρωτική λύση στην θανατηφόρα απειλή των σουνιτών-βαχαμπιστών τρομοκρατών. Εκεί όπου ηθελημένα απέτυχαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι πρόθυμοι σύμμαχοι τους, η Ρωσία μετά μόλις ενός μηνός βομβαρδισμούς κατατροπώνει και εξοντώνει τους ισλαμιστές βαρβάρους, με την συμπαράσταση του στρατού του Άσαντ, της Χεζμπολάχ και των Ιρανών πολιτοφυλάκων.
Η Μόσχα με την επέμβαση της εναντίον των σουνιτών-βαχαμπιστών συμμοριτών δημιούργησε στην Μέση Ανατολή δυνητικά μια νέα συμμαχία που συμπεριλαμβάνει το Ιράν, το Ιράκ και την Συρία και πιθανώς στο μέλλον στην συμμαχία αυτή να ενταχθεί και η Αίγυπτος. Εκ των πραγμάτων η συμμαχία αυτή είναι αντίπαλος των σουνιτών Αράβων στην περιοχή και ανταγωνιστής των αμερικανοσιωνιστικών συμφερόντων. Για να το διατυπώσουμε απλά: Από την μια πλευρά έχουμε την σιιτική συμμαχία που υποστηρίζεται από την Μόσχα και από την άλλη την σουνιτική συμμαχία που υποστηρίζεται από την Ουάσιγκτον. Οι δυο αυτές συμμαχίες ενσωματώνονται στα γεωπολιτικά σχέδια των δυο υπερδυνάμεων, στον μονοπολικό σχεδιασμό των ΗΠΑ και των Σιωνιστών από την μια πλευρά και στον πολυπολικό της Ρωσίας και των συμμάχων της από την άλλη.
Ο πληθυσμός της Ρωσίας ανέρχεται σε 144 εκατομμύρια εκ των οποίων τα 20 είναι σουνίτες μουσουλμάνοι, πολλοί από αυτούς συμπαθούν και υποστηρίζουν τους τζιχαντιστές της Μέσης Ανατολής. Για την Ρωσία αυτό το γεγονός αποτελεί μια υπαρξιακή πρόκληση, ένα ρεαλιστικό πρόβλημα από το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει χωρίς να το λύσει. Το δίλλημα αυτό της Ρωσίας έχει ιστορικές και δημογραφικές ρίζες. Η πλειοψηφία των σουνιτών μουσουλμάνων της Ρωσίας ζει στην περιοχή του Βορείου Καυκάσου, μια περιοχή που ιστορικά αποτελεί το κέντρο εξεγέρσεων και αναταραχών εναντίον της Μόσχας. Οι εξεγέρσεις στο πρόσφατο παρελθόν στην Τσετσενία και στο Νταγκεστάν αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα των σχεδίων των σουνιτών μουσουλμάνων και των προσπαθειών τους για ίδρυση Χαλιφάτου του Καυκάσου. Εξ άλλου είναι γνωστό ότι πολλές χιλιάδες μουσουλμάνοι από αυτές τις περιοχές του Βορείου Καυκάσου πολεμούν ή πολεμούσαν στο πλευρό του Χαλιφάτου του Ισλαμικού Κράτους στην Μέση Ανατολή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν σε πρόσφατη συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό CBS, ερωτηθείς για την κύρια αιτία της επέμβασης του στην Συρία απάντησε αφοπλιστικά: «Μια από τις αιτίες είναι ότι δεν θέλουμε να επιστρέψει η απειλή των τζιχαντιστών στην χώρα μας».
Ιστορικά η Ρωσία έχει απειληθεί πολλές φορές από την ισλαμική τρομοκρατία και τον μουσουλμανικό επεκτατισμό. Οι Ρώσοι συγγραφείς, όπως ο Τολστόι, έχουν αποθανατίσει σε πολλά έργα τους Σλάβους που πολέμησαν ηρωικά για να σώσουν τον χριστιανικό πολιτισμό της χώρας τους που ήθελαν να ξεριζώσουν οι μουσουλμάνοι. Όμως η σημερινή προσπάθεια της Ρωσίας να καταπολεμήσει την ισλαμική τρομοκρατία στην πηγή της δεν αντανακλάται ως αποτέλεσμα και λύση μόνο για τα συμφέροντα της Ρωσικής Συνομοσπονδίας. Αντανακλάται, φέρει αποτέλεσμα και για την Ευρώπη των Εθνών. Διότι εφόσον η Ρωσία εξολοθρεύσει τους τζιχαντιστές στην Μέση Ανατολή, βοηθά να σωθεί και η Ευρώπη από τους βαρβάρους ισλαμιστές.
Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ή να αποκρύψει το γεγονός ότι η Ρωσία ηγείται μιας «ιερής συμμαχίας» με το Ιράν, το Ιράκ και την Συρία εναντίον των βαρβάρων σουνιτών-βαχαμπιστών. Αν αυτή η συμμαχία θριαμβεύσει, τότε το Χαλιφάτο του Ισλαμικού Κράτους δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τα μεγαλεπήβολα σχέδια του και τα έθνη της Ευρώπης θα αντιμετωπίσουν πολύ ευκολότερα τους βαρβάρους εισβολείς
.png "English"){kind=small}
