Η παρηκμασμένη Ευρώπη σε πόλεμο (Μέρος 2ο)

ΤΟ ΙΣΛΑΜ Δεν χρειάζεται να επιμείνουμε στην μισαλλόδοξη και επιθετική διδασκαλία του Κορανίου. Θα αρκεστούμε σε λίγες και – πιστεύουμε – ουσιαστικές διαπιστώσεις. Ισλάμ σημαίνει υποταγή και όλα τα μουσουλμανικά κράτη διαθέτουν υπηκόους. Η έννοια πολίτης δεν υφίσταται. Σε oλόκληρο τον κόσμο ζουν 1,57 δισεκατομμύρια μουσουλμάνοι. Δηλαδή, ο ένας στους τέσσερις κατοίκους της Γης έχει ασπαστεί το Ισλάμ. Αυτά είναι τα στατιστικά συμπεράσματα της μελέτης για τη θρησκεία και τη δημόσια ζωή που εκπονήθηκε από το Pew Forum. Και ενώ η καρδιά του Ισλάμ χτυπάει στη Μέση Ανατολή, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι ζουν στην Ασία (περισσότερο από 60% των μουσουλμάνων όλου του κόσμου). Περίπου το 20% ζει στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, το 15% στην υποσαχάρια Αφρική, το 2,4% στην Ευρώπη και το 0,3 % στην αμερικανική ήπειρο. Τουλάχιστον 317 εκατομμύρια μουσουλμάνοι -περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού- ζουν σε κράτη όπου το Ισλάμ δεν είναι η θρησκεία της πλειοψηφίας των κατοίκων. Τις μεγαλύτερες μουσουλμανικές μειοψηφίες έχει η Ινδία (161 εκατομμύρια άνθρωποι), η Αιθιοπία (28 εκατομμύρια), η Κίνα (22 εκατομμύρια), η Ρωσία (16 εκατομμύρια) και η Τανζανία (13 εκατομμύρια). Η Αμερικανική έρευνα για την εξέλιξη των θρησκειών ανά τον κόσμο δείχνει πως ο χριστιανισμός αναμένεται να υποχωρήσει σε σχέση με τους πιστούς του μουσουλμανισμού, ο πληθυσμός των οποίων θα αυξηθεί με ρυθμό 73% σε σχέση με το 2010. Η έρευνα εξέτασε τις μεγαλύτερες θρησκείες του κόσμου και κατέληξε σε μια πρόβλεψη για το μέλλον με βάση τις γεννήσεις, το ποσοστό νέων ανά θρησκευτική ομάδα, αλλά και τις μετατοπίσεις από μια θρησκεία σε άλλη τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες. Μέχρι το 2070 χριστιανοί και μουσουλμάνοι θα καταλαμβάνουν αντίστοιχα ποσοστό 32.3% του παγκόσμιου πληθυσμού ενώ ως το 2100 οι πιστοί του Ισλάμ θα είναι περισσότεροι από τους χριστιανούς, σημειώνοντας αύξηση 11.7% σε διάστημα 90 χρόνων. Για την Ευρώπη, η πρόβλεψη θέλει τη μουσουλμανική κοινότητα να αγγίζει το 10,2% του συνολικού πληθυσμού το 2050 (από 5,9% που είναι σήμερα), ενώ χωρίς να υπολογιστούν οι μετανάστες αυτό το ποσοστό θα έπεφτε μόλις 1,8 %, στο 8,4%. Τώρα πρέπει να κατανοήσουν όλοι ότι το Ισλάμ συγκροτεί ένα ολότελα ξένο τρόπο ζωής και αντίληψης σε σχέση το Δυτικό, και ιδιαίτερα με την φιλελεύθερη «καλή κοινωνία» την οποία και μισεί θανάσιμα. Όχι μόνο δεν ενσωματώνεται αλλά προσηλυτίζει και επεκτείνεται. Τα κοινωνικά παραδείγματα είναι πλέον καταφανή στην Ευρώπη με τους ισλαμιστές τρομοκράτες 4ης και 5ης γενεάς οι οποίοι δεν προέρχονται μόνο από «ευπαθείς» φτωχές συνοικίες αλλά και από τα Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια. Γεγονός που καταρρίπτει κάθε απόπειρα ταξικής ή οικονομίστικης εξήγησης του φαινομένου. Για το Ισλάμ η επίγεια ζωή δεν έχει καμία σημασία. Ό, τι πράττει κανείς πρέπει να είναι σύμφωνο με το θεϊκό νόμο. Σημασία έχει μόνο η μετά θάνατο ζωή και οι αιώνιες απολαύσεις που θα προσφερθούν απλόχερα στον θανόντα πιστό. Αυτή η αντίληψη ζωής δεν πρόλαβε να δομηθεί σε πλήρη πολιτιστικό μοντέλο γιατί ανασχέθηκε από τον Δυτικό πολιτισμό και για αιώνες έμεινε σχεδόν εν υπνώσει. Σήμερα, μα τις προκλήσεις του καπιταλισμού και με τις αυτοκαταστροφικές δράσεις των φιλελευθέρων και των σοσιαλμαρξιστών αφυπνίστηκε ένας τρομερός εχθρός που έχει διεισδύσει στην καρδιά της Ευρώπης και συνιστά τη μέγιστη ασύμμετρη απειλή. Ας αναλογιστούμε ότι εάν 9 φανατικοί ισλαμιστές αιματοκύλισαν το Παρίσι, τότε 9000 από αυτούς τι θα μπορούσαν να προκαλέσουν; ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΜΕ Από την ώρα που άρχισε να γίνεται γνωστή η δολοφονική επίθεση των τζιχαντιστών στο Παρίσι από τα διεθνή ΜΜΕ, το ντόπιο σκυλολόι άρχισε να ετοιμάζεται για να απαγγείλει άλλη μία φορά τα γνωστά και χιλιοειπωμένα ποιήματα. Κατ’ αρχάς όσοι τηλεμαϊντανοί και ανθέλληνες πολιτικάντηδες βρίσκονταν επί τω έργω (στα κανάλια) «έφριτταν από την αποτρόπαιη πράξη», συλλυπούνταν τις οικογένειες των θυμάτων (χωρίς ακόμα να γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των νεκρών και τραυματιών) και εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους. Αλήθεια, με ποιο τρόπο εκφράστηκε αυτή η αλληλεγγύη εκτός από εύκολες κουβέντες; Δεν είχαν όμως ακόμη εκφράσει την πραγματική τους ανησυχία. Το έκαναν με την πάροδο ολίγων λεπτών από την απαγγελία των θεσμικών ποιημάτων. Και το έκαναν όλοι ανεξαρτήτως θέσεως στο «δημοκρατικό τόξο» με την ίδια συνισταμένη: «Να μην αφήσουμε την ακροδεξιά και τον εθνικισμό να κεφαλαιοποιήσει αυτό το γεγονός». Αυτή ήταν και είναι η πραγματική ανησυχία τους. Και κάποιος αν αναρωτηθεί : Γιατί να κερδίσουν μόνο οι εθνικιστές από ένα τόσο φρικτό γεγονός; Προφανώς γιατί είναι οι μόνοι που προειδοποιούσαν χρόνια για μία τέτοια εξέλιξη και τώρα τα λόγια τους δικαιώνονται ακόμα μία φορά όντας οι μόνοι που δικαιούνται να συλλυπηθούν τα θύματα και τις οικογένειές τους. Φοβούνται, γαυγίζουν και προπαγανδίζουν οι φιλελεύθεροι και οι σοσιαλμαρξιστές γιατί αισθάνονται ΕΝΟΧΟΙ. Διαβλέπουν ότι οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να αναγνωρίζουν το πραγματικό τους πρόσωπο. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνονται ότι βρίσκονται σε πλήρες πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Είναι αδύναμοι και ανάξιοι να αντιμετωπίσουν μία ασύμμετρη απειλή, ένα ιερό πόλεμο που προκάλεσε ο καπιταλισμός και εξέθρεψαν οι ιδεοληψίες του «ανθρωπισμού» και της «παγκοσμιότητας». Ο ελληνόφωνος τηλεκατευθυνόμενος πρωθυπουργίσκος πιστοποιεί τον πανικό του συστήματος με το γελοίο του διάγγελμα, όπου ανάμεσα σε διάφορες ανοησίες υπενθύμισε στο νεοελληνικό νοήμον κοινόν: «Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να στραφούμε περισσότερο στις αξίες του ουμανισμού» (!!!). Δηλαδή στις «αξίες» που μας κατάντησαν σε αυτό το χάλι και απειλούν να μας αφανίσουν. Εν συνεχεία το σκυλολόι ξεκίνησε το γνωστό θέατρο. Φωταγωγίες με τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας, περατσάδες με κεράκια στη Γαλλική πρεσβεία μπροστά στις κάμερες και διάφορα παρόμοια καραγκιοζιλίκια. Ο Έλληνας πρέπει πλέον να τους ρωτήσει: Ουσιαστική λύση στο πρόβλημα έχετε; Η μοναδική απάντηση που δίνουν είναι κυριολεκτικά σχιζοφρενική. «Είμαστε όλοι Παρίσι» ή «είμαστε όλοι ενωμένοι και δεν φοβόμαστε». Εάν είσαστε όλοι Παρίσι τότε ζωή σε λόγου σας. Εάν θέλετε να είσαστε όλοι ενωμένοι πρέπει να ξεκαθαρίσετε για ποιο σκοπό και με ποια μέθοδο θα τον επιτύχετε. Διαφορετικά λέτε ότι είσαστε ενωμένοι ακριβώς γιατί φοβόσαστε. Φοβόσαστε για τους εαυτούς σας και τον ουτοπικό τρόπο ζωής σας που κινδυνεύει να χαθεί. Ορισμένες χώρες, κυρίως πρώην «ανατολικές» που έχουν ζήσει στο πετσί τους τον υπαρκτό σοσιαλισμό και βιωματικά έχουν αποκτήσει πλέον ισχυρή εθνική συνείδηση, κλείνουν τα σύνορά τους. Το αδιέξοδο εντείνεται. Ντόπιοι τυχάρπαστοι εκπρόσωποι διαφόρων πολιτικών υβριδίων του «τόξου» (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜ. ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, ΠΟΤΑΜΙ) στην τακτική του «πες το και ό, τι πιάσεις» προπαγανδίζουν μία καινούργια φτηνιάρικη «θεωρία». Διατείνονται ότι έρχεται η στιγμή που θα συγκρουστεί η Ευρώπη της ελευθερίας και του ανθρωπισμού με την Ευρώπη του μεσαίωνα (υπονοώντας την Ευρώπη των εθνών – της «ακροδεξιάς»). Βέβαια κατά το μεσαίωνα δεν είχε ακόμα σχηματισθεί η ιδέα του εθνικού κράτους. Παράλληλα η Ευρώπη της «ελευθερίας και του ανθρωπισμού» απαγορεύει, διαστρεβλώνει και ποινικοποιεί κάθε φωνή για την απελευθέρωση των Ευρωπαϊκών εθνών, δηλαδή λειτουργεί σαν μία σύγχρονη Ιερά Εξέταση. Κατά συνέπεια η θεωρία ισχύει αλλά ακριβώς αντίστροφα. Εν τω μεταξύ τα ΜΜΕ εντείνουν με αγωνία την προπαγάνδα με στόχο να μην συνδεθεί το «προσφυγικό» με την τρομοκρατία, παρότι έχουν αναγνωριστεί πολλοί τζιχαντιστές ανάμεσα στους «πρόσφυγες». Γιατί να μην συνδεθεί; Γιατί έτσι πρέπει. Διδάσκουν μάλιστα τον λαό να μάθει να μην φοβάται με λάθος τρόπο. Αυτά μέχρι το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα.