Μικρές Αλεξάνδρειες

Το παρόν κείμενο μου το έστειλε, νεαρή αναγνώστρια [μόλις 15 ετών!] Το δημοσιεύω ως έχει…

«Κύριε Λευτέρη, τη θυμωμένη καλησπέρα μου [που λες κι εσύ]

Είμαι μαθήτρια της Α’ Λυκείου. Φέτος είχαμε στην Ιστορία τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ιστορικού μας όμως, ξεπέταξε το θέμα σε μία μόλις ώρα.

-Δεν θα ασχοληθούμε περισσότερο, μας είπε, με τον μεγαλύτερο ιμπεριαλιστή και αποικιοκράτη της ελληνικής ιστορίας!

Ε λοιπόν, οι 20 από τους 24 μαθητές που είμαστε στο τμήμα μου, το φχαριστηθήκανε πολύ, ενώ εγώ μέσα μου έβραζα.

Βλέπεις στην τάξη μου, μόνο έξη παιδιά είμαστε Ελληνάκια, τα υπόλοιπα είναι αλλοδαποί. Αλλά κι οι Έλληνες που έχουμε ξεμείνει δεν αγαπάμε όλοι την ιστορία μας και τους ήρωες μας, αντίθετα μπορώ να σου πω ότι, πιοανθέλληνες κι από τους ξένους, είναι μερικοί από εμάς – σαν την ιστορικού, για παράδειγμα…

Ωστόσο εγώ δεν κάθισα να τα χάψω αμάσητα αυτά που μας έλεγε και γύρισα και της είπα:

Τι μας λέτε τώρα κυρία? Οι ιμπεριαλιστές και οι αποικιοκράτες κατακτούν τους λαούς για να τους εκμεταλλεύονται, ενώ ο Μεγαλέξαντρος, παντού όπου πήγαινε έχτιζε Αλεξάνδρειες. Κι άμα δεν τα ξέρετε εσείς, να σας τα πω εγώ…

Πρώτη απ’ όλες ήτανε η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, που εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο του κόσμου, μέχρι που κάψανε τη μεγάλη βιβλιοθήκη της, οι χριστιανοί και κατόπιν οι μουσουλμάνοι…

[Και της ανέφερα κ. Λευτέρη κι αυτό που είχες γράψει εσύ, για τον μουσουλμάνο πολέμαρχο που είχε δώσει διαταγή να κάψουν όλα τα βιβλία, λέγοντας πως όσα συμφωνούν με το Κοράνι είναι άχρηστα, ενώ όσα διαφωνούν είναι βλαβερά και πρέπει να καούν…]

Και μετά της είπα για την Αλεξάνδρεια της Σογδιανής και για την Αλεξάνδρεια εν Αρίοις και για την Αλεξάνδρεια του Ινδού και για την Αλεξάνδρεια επί του Ώξου και για ένα σωρό άλλες που έχουν τόσο όμορφα ονόματα…

Γιατί νομίζεις εσύ κυρία, της είπα, ο Μεγαλέξαντρος έχτιζε Αλεξάνδρειες? Για να εκμεταλλεύεται τους ντόπιους που κατακτούσε? Μα πρέπει να είσαι πολύ βούρλο για να φτιάχνεις ωραίες πόλεις στους ανθρώπους όπου σκοπεύεις να τους έχεις για δούλους.

Να κοίτα τι γίνεται τώρα σ εμας…

Είδες να μας φτιάξανε καμιά καινούρια πόλη οι Γερμανοί που μας έχουνε βάνει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι? Ίσα-ίσα που κοιτάνε να μας χαλάσουνε κι αυτές που έχουμε.

Ο Μεγαλέξαντρος που εσύ τον λες ιμπεριαλιστή και αποικιοκράτη, δεν κουβαλούσε μαζί του φοροεισπράχτορες, δήμιους και δικαστές. Αντίθετα, έφερνε γεωγράφους, ιστορικούς, αρχιτέκτονες, μηχανικούς και επιστήμονες. Γιατί απλούστατα, ο στόχος του δεν ήταν να υποδουλώσει τους άλλους λαούς αλλά να τους ελευθερώσει από τους σατράπες και να τους φέρει τον ανώτερο πολιτισμό των Ελλήνων.

Ο Μεγαλέξαντρος κυρά μου, γέμισε τον κόσμο του με μικρές Αλεξάνδρειες , ενώ εσύ και οι όμοιοι σου γεμίσατε τον κόσμο μας με άνεργους και με εξαθλιωμένους.

Αυτός λοιπόν ήτανε ο εκπολιτιστής κι εσείς είσαστε οι ιμπεριαλιστές και οι αποικιοκράτες…

Αυτά της είπα κύριε Λευτέρη και μετά όπως καταλαβαίνεις, έγινε της πουτάνας.  

Εμένα με απέβαλε η ιστορικού και μου είπε να μην ξανάρθω χωρίς τη μάνα μου, ενώ κανα δυο άλλα αγόρια που πήρανε το μέρος μου, τα απέβαλαν κι αυτά, αλλά για λιγότερες ημέρες. Και το χειρότερο είναι ότι μετά που πήγα με τη μάνα μου στο γραφείο, κάθισε η σκρόφα και της πιπίλισε το μυαλό ότι τάχα μου εγώ ήμουνα χρυσαυγίτισσα κι ότι είχα μπλέξει με παλιοτόμαρα κι ότι θα το έφτανε το θέμα στο υπουργείο για να με αποβάλλουν από όλα τα σχολεία, ως ρατσίστρια. Κι η μάνα μου τα έκλασε και πήγε να μου κάνει  τη ζωή μαύρη, να μην μιλάω με τον τάδε, να μην βγαίνω με τον δείνα, να μην ανοίγω τον υπολογιστή, να μην διαβάζω περίεργα βιβλία και άλλα τέτοια σπαστικά, που στο τέλος θα με κάνανε χρυσαυγούλα προ της ώρας μου.

Ευτυχώς όμως βρέθηκε ένας πολύ ξύπνιος μπαμπάς και της σφύριξε της ιστορικούς και της γυμνασιάρχισας, να μην κάνουν καμιά μαλακία και μας μπλέξουν εμάς τα παιδιά με τα υπουργεία, γιατί τότε αυτός θα κάνει αναφορά ότι έχουνε εισχωρήσει ρατσιστικές συμπεριφορές στο σχολείο μας, υπαιτιότητι των καθηγητών και μετά άντε να ξεμπλέξουνε κι αυτές.

Κι έτσι το θάψανε το θέμα, για να έχουνε το κεφαλάκι τους ήσυχο και δεν μας γράψανε ούτε τις μέρες απουσίας από τις αποβολές…

Απ’ την άλλη αναρωτιέμαι κύριε Λευτέρη πως είναι δυνατόν να βγαίνουνε και να λένε τέτοιες χονδροειδείς μαλακίες για ανθρώπους που άλλαξαν τον κόσμο τους και την εποχή τους και φέρανε τον πολιτισμό, μέχρι τα βάθη της Ασίας.

Ή μήπως δεν ξέρουνε ότι ανάμεσα στους απογόνους αυτωνών που λένε ότι τους υποδούλωσε τάχα μου ο Αλέξανδρος, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δίνουνε το όνομα του στα παιδιά τους και βλέπεις σήμερα τόσουςΙσκεντέρ και τόσους Σικάντερ [που δεν είναι άλλοι από Αλέξανδροι στις δικές του γλώσσες ]

Λες να αισθάνονταν τον Αλέξανδρο ως κατακτητή τους και να τον λάτρευαν τόσο, που να βαφτίζουν τα παιδιά τους με το όνομα του?

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος δεν παντρεύτηκε τη Ρωξάνη, που κατάγονταν από μια ορεινή φυλή της Ασίας και παρότρυνε τους στρατιώτες του να παντρεύονται και αυτοί ξένες γυναίκες, για να μην είναι χωριστό σώμα μέσα στους λαούς της Ασίας?

Ή μήπως δεν προσπάθησε να αναπτύξει τις χώρες που κατακτούσε, αξιοποιώντας τους ντόπιους, αντί να τους αλυσοδένει και να τους πουλάει για δούλους.

Αυτός λοιπόν ήταν ο πραγματικός πολυπολιτισμικός ηγέτης, όπως θα λέγαμε σήμερα. Γιατί δεν πλακώθηκε να γεμίσει τη χώρα του λαθρομετανάστες αλλά αντίθετα, εκεί που ζούσαν οι άνθρωποι, στον ίδιο τους τον τόπο, προσπάθησε να κάμει τη ζωή τους καλύτερη. Όχι σαν τους Αμερικάνους, τους Άγγλους, τους Γερμανούς και τους Εβραίους, που ρημάζουν τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας και μετά φορτώνουν σε μας τους απελπισμένους πρόσφυγες…     

Άσε πια και το άλλο… Όλα τα καρακατσουλιά στα κανάλια πολεμάνε να αποδείξουνε πως ο Αλέξανδρος ήτανε gay άτομο! Κι όχι δηλαδή μοναχά ο Αλέξανδρος. Εδώ μέχρι για τον Κολοκοτρώνη είπανε, ότι γούσταρε τα αγοράκια…

Ρε, πάτε καλά?

Και στο κάτω-κάτω τι με νοιάζει εμένα τι έκαμε στο κρεβάτι του ο πάσα ένας?

Εδώ ο Μεγαλέξανδρος πραγματοποίησε απίστευτα κατορθώματα, άλλαξε ολόκληρο τον κόσμο του, συνέβαλε να αυξηθεί η ανθρώπινη γνώση, έφερε τον πολιτισμό σε φυλές που ακόμα δεν ξέρανε να γράψουν, βοήθησε τον κοσμάκη να φάει ένα κομμάτι ψωμί κι έρχεσαι συ και μου κάνεις ιστορική ανάλυση, για να αποδείξεις – τι?

Ότι πηδήχτηκε και με ένα όμορφο αγόρι?

Χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει!

Αλλά έτσι είναι. Αυτοί που πραγματικά νιώθουν ενοχές για την ομοφυλοφιλία τους, αυτοί ακριβώς είναι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν ότι μεγάλοι άνθρωποι στην ιστορία ήταν ομοφυλόφιλοι.

Άμα εσύ νιώθεις μέσα σου μικρός και ασήμαντος, ο καλύτερος τρόπος για να «μεγαλώσεις» είναι να μικρύνεις τους άλλους, στα μέτρα σου…

Τώρα θα μου πεις, ο Μεγαλέξαντρος δεν έκανε λάθη? Θεός ήτανε?

Όχι!

Έκαμε λάθη. Και πολλά, μάλιστα…

Έπινε τον άμπακο και μετά δεν καταλάβαινε τι του γίνονταν. Πίεσε παραπάνω από όσο έπρεπε τους στρατιώτες του να αναμιχθούν με τους ασιάτες. Του άρεσε να ντύνεται βαρβαρικά και να παριστάνει τον σατράπη. Υποχρέωνε τους Έλληνες να του φέρονται σαν σε τύραννο, ενώ αυτοί δεν είχανε μάθει να προσκυνάνε κανέναν. Και το χειρότερο? Σ’ ένα μεθύσι του απάνω, σκότωσε τον άνθρωπο που του είχε σώσει τη ζωή…

Πράγμα για το οποίο μετάνιωσε οικτρά ο ίδιος.

Ναι, έκαμε λάθη. Αλλά, να σου πω κάτι?

Έκαμε ανθρώπινα λάθη!

Γι αυτό ίσως αγαπήθηκε τόσο. Κι από τους δικούς του κι από τους ξένους…

Κι όταν πέθανε, δεν υπήρξε ούτε ένας Μακεδόνας, που να μην τον έκλαψε. Και βρες μου εσύ άνθρωπο, που υποτίθεται ότι ήταν κατακτητής και ιμπεριαλιστής και αποικιοκράτης , που να ρχονται να κλαίνε στον τάφο του, εχθροί και φίλοι.

Ακόμα και τον Ναπολέοντα, που λέει ο λόγος, οι μισοί Γάλλοι τον σκατοψυχούσαν…

Όχι, κυρία ιστορικού μας.

Ο Μεγαλέξαντρος δεν ήταν αυτό που εσύ και οι όμοιοι σου θέλετε να παρουσιάσετε.
Ναι, ήταν ανθρώπινος. Ναι, είχε στιγμές αδυναμίας. Ναι, έκαμε λάθη…

Όμως ούτε σκατόψυχος ήτανε, ούτε δικτάτορας, ούτε εκμεταλλευτής, ούτε λαμόγιο, ούτε δήμιος, ούτε μουρλός, ούτε προδότης, ούτε καθίκι.

Απόδειξη?

Οι μικρές Αλεξάνδρειες, που είναι σήμερα θαμμένες στις μνήμες του πολιτισμού και μαρτυράνε, ότι υπήρξαν άνθρωποι που ρίσκαραν τα πάντα για να φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο, έστω και με τον τρόπο που το καταλάβαιναν…

Α, και να μην ξεχάσω να σε ρωτήσω κύριε Λευτέρη, για κάτι που το έχω απορία…

Είχα ακούσει ότι ένας πολύ σοφός άνθρωπος [αλλά μου διαφεύγει ποιος] μίλαγε για τον «Βασιλιά-Χορευτή»

Αυτή η καταπληκτική φράση κάτι μου κάνει, ρε γαμώτο!

Νομίζω πως θα ήταν ότι πιο ωραίο θα μπορούσε να πει κανείς για τον Μεγαλέξαντρο. Δεν είμαι βέβαιη όμως ότι εννοούσε αυτόν ο σοφός που την είχε πει…

Μπας κι εσύ ξέρεις τίποτα, να με διαφωτίσεις?

Αυτά για τις μικρές Αλεξάνδρειες κύριε Λευτέρη και σε ευχαριστώ για την υπομονή σου να διαβάσεις το μήνυμα μου.

Να σου εκμυστηρευθώ τέλος, ότι και άλλα παιδιά στο σχολείο, διαβάζουνε τα δικά σου κείμενα και μάλιστα, τις προάλλες, πήραμε εκείνο που είχες γράψει, το: «Εμείς οι φασίστες»  το τυπώσαμε από το ίντερνετ και το παραχώσαμε κρυφά στο βιβλίο της ιστορικούς, για να το βρεί, να το διαβάσει και να της έρθει ντουβρουτζάς…

Με πολλή-πολλή αγάπη

Μια Ελληνίδα φίλη σου...»

Σημείωσις: Ο Βασιλιάς – Χορευτής

Καλή μου φίλη, δεν θα πρόσθετα τίποτα παραπάνω στο «μήνυμα» σου, γιατί φρονώ ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο, με αξιοθαύμαστη αίσθηση της ιστορίας.

Ειδικά η αποκάτου φράση σου, νομίζω ότι τα λέει όλα!

«…Ο Μεγαλέξαντρος κυρά μου, γέμισε τον κόσμο του με μικρές Αλεξάνδρειες , ενώ εσύ και οι όμοιοι σου γεμίσατε τον κόσμο μας με άνεργους και με εξαθλιωμένους.

Αυτός λοιπόν ήτανε ο εκπολιτιστής κι εσείς είσαστε οι ιμπεριαλιστές και οι αποικιοκράτες…»

Μιας όμως και με ρωτάς για τον «Βασιλιά – Χορευτή» θα σου πω ότι η φράση ανήκει στον Νίτσε.

Τη χρησιμοποίησε κυρίως για να χαρακτηρίσει τον ήρωα του, τον Ζαρατούστρα, ο οποίος διδάσκει στους ανθρώπους τα μυστικά της «Χαρούμενης Γνώσης»*.

Έτσι όμως χαρακτήρισε και τον μυθικό βασιλιά Δαβίδ, της Εβραϊκής βίβλου.

Ο βασιλιάς – χορευτής, κατά τον Νίτσε, φαίνεται να συμπυκνώνει την ιδέα του για τον ευγενή Πολεμιστή του Φωτός[οικειοποιούμαι τη φράση του Κοέλο] ο οποίος θα φέρει στους ανθρώπους μια νέα Γνώση.

Τη Γνώση που συνδυάζει γερή σωματική υγεία και πνευματική διάσταση, που ξεπερνά το κοινό μέτρο και τη χύδην ηθική των παπάδων, ώστε να αναδυθεί στο προσκήνιο του πολιτισμού, η «Αυγή»* μιας νέας εποχής, «Πέραν του καλού και του κακού»*

[Όσα σου σημειώνω με αστεράκι, είναι τίτλοι έργων του Νίτσε]

Μπορεί βέβαια ο Νίτσε να μην είχε στο νου του τον Μέγα Αλέξανδρο, κάμοντας λόγο για τον Βασιλιά – Χορευτή, ωστόσο νομίζω ότι η διαίσθηση σου είναι πολύ σωστή.

Πραγματικά, ο Αλέξανδρος είναι το πιο κοντινό από όλα τα ιστορικά πρόσωπα, στο πρότυπο του Νιτσεϊκού Βασιλιά – Χορευτή, όπως ο Μάρκος Αυρήλιος είναι το πιο κοντινό από όλα τα ιστορικά πρόσωπα, στο πλατωνικό πρότυπο του Φιλόσοφου – Βασιλέως.

Αυτό λοιπόν πιστεύω κι εγώ πως ήτανε ο Μεγάλος  Έλληνας βασιλιάς, ένας βασιλιάς – Χορευτής!

Κι όλη η θολούρα της «ιστορικού» σου και του ευρωαμερικανοσιωνιστικού κογκλάβιου που τη συντηρεί, δεν θα είναι στο τέλος αρκετή, για να τον βγάνει από τις καρδιές των Ελλήνων…    

Με θαυμασμό και αγάπη

Λευτέρης Πανούσης 

panusis.blogspot.gr